Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
Lees eerst deel 1: Tijdens het fertiliteitstraject verlegden we onze grenzen steeds verder en verder
De miskraam moest worden opgewekt
In Venlo had ik pillen gekregen die ervoor zorgden dat ik weeën kreeg en dat de miskraam opgang kwam. Je weet niet wat je moet verwachten. De eerste dagen lag ik op de bank en had ik krampen en bloedingen. Na een paar dagen ging het wel weer. Ik nam ook aan dat het vruchtje al afgekomen was. Ik ging met Jules de stad in even wat kopen en toen kreeg ik me toch een aanval van krampen. Ik wist het, nu kwam het af. Ik voelde me ontzettend ellendig, dat het uitgerekend nu af kwam. Ik heb het opgevangen en we hebben het in de tuin begraven. Het was een rottige zomervakantie.
Het afstemmen van de medicatie ging lastig
Ook nu weer hebben we maanden rust moeten houden. We zijn na de miskraam in Venlo gebleven en hebben ook hier weer 2x IUI gehad. In overleg met onze gynaecoloog zijn we doorverwezen naar Nijmegen, het Radboud. Na weer wat onderzoeken (zaad van Jules, mijn menstruatie monitoren et cetera) gingen we ook hier weer beginnen met IUI. Ook nu weer had ik vaker te veel eitjes aangemaakt. Ze vonden het lastig om de juiste dosering Gonal F voor mij te bepalen. We baalden dat we het weer twee keer moesten afbreken.
Van IUI naar IVF
We mochten na twee pogingen IUI en twee afgebroken pogingen met IVF beginnen, maar zoals ik al eerder schreef ging ik steeds meer over grenzen en IVF was hier één van. Ik zag op tegen de punctie. Van alle hormoonspuiten had ik geen last van stemmingswisselingen, dit ging mij prima af en het samen met Jules te doen was erg fijn. Dus uiteindelijk ging ik overstag. In december 2015 zijn we gestart met IVF.
Ik maakte veel eitjes aan
We gingen nog samen op vakantie in Fuerteventura in december, hier ben ik begonnen met de pil. In januari 2016 kwamen hier de spuiten bij. Ik had tijdens deze week geen last van stemmingswisselingen. Wel merkte ik dat mijn buik wat op ging zetten. Dit kwam natuurlijk door de eirijping in mijn eierstokken. Tijdens de echo’s zagen ze dat mijn eierstokken vol zaten met eitjes. Dit was natuurlijk fijn, maar ik was ergens ook bang voor overstimulatie en dat ook dit afgebroken zou worden. Gelukkig was dit niet het geval. Ik had wel heel veel eitjes aangemaakt, maar nog net niet te veel.
Maar liefst 13 eitjes
Op 29 januari 2016 hebben we na een lang traject van IVF, de punctie. Ik altijd heel erg opgezien tegen dit onderdeel van IVF. Tijdens de punctie hebben ze 13 eitjes eruit kunnen halen. De pijn viel mee. Het was geen pretje maar ik had het me erger voorgesteld. Nu moesten we twee dagen wachten. Spannend, want hoeveel eitjes zullen er uiteindelijk bevrucht zijn?
Een tegenslag
Op 1 februari 2016 kregen we te horen dat van de 13 eitjes, acht embryo’s waren ontstaan. Er werd toen één embryo van goede kwaliteit teruggeplaatst. We waren erg blij en natuurlijk ook gespannen, want zou het dan eindelijk gaan lukken? In de wachtweken, kregen we wel nog een brief dat de andere zeven embryo’s na vijf dagen door ontwikkelen niet goed genoeg waren voor in de vriezer. Een domper, want wat als deze niet lukt? Dan moesten we weer helemaal het traject in. Vooral voor Jules kwam deze hard aan. Ik liet het los, ik wilde me focussen op het goede embryo in mijn buik, we hebben er tenslotte maar één nodig om onze grootste wens in vervulling te zien gaan. Twee weken wachten, zal het dan nu eindelijk lukken? Na 5 bewogen jaren vol met trajecten en tegenslagen?
Lees HIER het vervolg.
CELINA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
