Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen
We waren net verhuisd
Dus logischerwijs moest ik de oude kinderopvang van mijn zoon Daan opzeggen. Daan was 3 jaar oud en zat al vanaf dat hij een half jaar was bij die kinderopvang. Ik was er ontzettend tevreden over. We woonden echter 40 kilometer verderop. Eindeloos heen en weer rijden was gekkenwerk. Bovendien was er altijd file. We zochten een andere opvang. Ons nieuwe dorpje had niet zoveel te bieden. Er was één kinderopvang, maar daar had ik geen klik mee. We kwamen in contact met een gastouderbureau. We hadden een match met gastouder Ellen. Ze was op de hoogte van al onze behoeften en wensen en kon daar aan voldoen. We zochten een stabiele plek voor op de dinsdag, donderdag en vrijdag. Een gastouder die (als het weer het toeliet) lekker naar buiten ging of een creatieve activiteit verzorgde aan tafel. Ellen kon het bij de kennismaking bovendien goed vinden met Daan. Daan trok echt naar haar toe en ging zelfs bij haar op schoot zitten. Dat doet hij nooit bij vreemden. Kortom: we zouden beginnen bij Ellen. En we keken er allemaal naar uit. “Dit is een goede keuze”, besloten we.
De eerste weken gingen hartstikke goed bij gastouder Ellen
Daan ging 3 dagen in de week naar haar toe. We kregen regelmatig een update of een foto via de app. Daan in de zandbak. Daar die voor het eerst dadels probeerde. Daan die een steen als een lieveheersbeestje schilderde. Onze ontevredenheid ontstond na ongeveer 6 weken. Ellen belde mij vrijdagochtend op met de mededeling dat ze ziek was. Ze kon niet uit bed komen. “Ik voel me zo beroerd”, zei ze aan de telefoon. Dat kwam natuurlijk niet uit. Logisch. Maar dit kon gebeuren. Iedereen werd wel eens ziek. En ook last minute. Dat kon je niet plannen. “Geen punt”, antwoordde ik, “ik bel mijn werk af. Beterschap!”.
De week erop werd ik weer gebeld door Ellen, deze keer op donderdag
“Ik bel je even op, omdat Daan hangerig is. Hij wil niet spelen en eet weinig. Ik denk dat hij mama eventjes nodig heeft”, zei ze. Ik dacht snel na. “Ik heb zo een vergadering”, antwoordde ik, “Heeft hij koorts?”. Ellen kuchte: “Nee, dat niet. Maar ik heb graag dat je hem ophaalt. Hij is zichzelf niet”, zei ze resoluut. Officieel hoefde ik hem niet te halen. Alleen bij koorts en diarree. Zelf met waterpokken mocht ik hem daar laten. Ik merkte dat ik geïrriteerd raakte. Maar ik kende Ellen niet zo goed. “Misschien schat ze dit goed in”, bedacht ik me, “Daan heeft mij vast nodig”. Ik schudde mijn hoofd naar mijn baas. “Ik ben binnen een kwartiertje bij je”, zei ik tegen Ellen. En ik verbrak de verbinding.
Toen ik Daan ophaalde zag ik niets aan hem
We zaten samen in onze woonkamer thuis en hij speelde er op los. “Heeft Ellen mij hiervoor uit de vergadering gehaald?!”, dacht ik boos. Ook met het avondeten liet Daan normaal gedrag zien. Hij at zijn bordje half op en ging even later rustig naar bed. Ik besloot een foto te maken van Daan en die te appen naar Ellen met de tekst: “Alles gaat hier zijn gangetje”. Pling. Ik kreeg een bericht terug: “Gelukkig maar! Tot morgen”. Er klopte iets niet. En het werd alleen maar erger en erger vanaf dit moment …
Iedere 2 weken was er wel wat aan de hand
Ellen nam vakantie op. Ellen was weer ziek. Ellen had een bruiloft. Ellens eigen kinderen waren ziek. Ik werd er helemaal gek van. En mijn werk ook trouwens. Ik wilde een stabiele plek voor Daan, maar ook voor mij en mijn man. We moeten werken, net zoals iedereen. We hebben verantwoordelijke banen en we moeten rekeningen betalen. Ik weet nu niet wat ik moet doen. Moet ik een gesprek aangaan? Van opvang wisselen? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat het zo niet gaat.
Ik zou niet praten, zo zou ik niet langer doormodderen. Hup, per direct naar het gastouderbureau en een andere gastouder zoeken. Het werkt gewoon niet zo. Hij is daar omdat je moet werken, niet omdat het een gezellige tante is waar hij op bezoek is. Jij bent het al zat en jullie werk ook. Het is een zakelijke overeenkomst en je kan niet genoeg op haar bouwen. Er is heus wel een andere gastouder waar jullie goed mee klikken
Niet fijn U heeft niet de opvang gevonden waar U op hoopte .
gelukkig zijn er ook Gastouders die hun werk wel serieus nemen .
Ben zelf al 15 jr Gastouder en in totaal 2 keer ziek geweest ook als je je niet helemaal lekker voelt kun je gewoon werken 😇
Dan heb je het niet getroffen.
Ik ben sinds 2008 gastouder, en een keer dicht geweest ivm een operatie.
Een jaar vantevoren krijgen ouders een planning met wanneer ik op vakantie ben.
Meld mij alleen ziek als ik echt ziek ben want ik wil de ouders niet duperen.
Natuurlijk heeft een gastouder bruiloften en begrafenissen of een diplomering van eigen kind.
Ik laat ouders dit dan op tijd weten.
Toch weet je dat een gastouder nooit altijd open kan zijn.
Dus een kdv had beter gepast.
een gastouder moet toch ook verplicht een achterwacht hebben voor als de opvang plotseling niet door kan gaan.
ik zou contact op nemen met het gastouderbureau, de zijn er toch precies voor dit soort dingen? daar betaal je ook voor.
een achterwacht is daar niet voor ..
het bureau kan eventueel kijken naar vervangende opvang ..
een achterwacht is er alleen voor als een gastouder op een opvang dag per direct weg moet in een spoed situatie zoals naar een huisarts of ziekenhuis ed. en dan dienen de kinderen zo snel mogelijk opgehaald te worden. soms als het lukt als gastouder kan je een andere collega benaderen of diegene noodopvang kan verlenen. een gastouderbureau zou daar ook bij kunnen helpen.
maar deze gastouder in het stuk meld zich wel vaak af.
achterwacht is alleen beschikbaar bij noodsituaties die in de opvang gebeuren. deze is geen vervanging
Een gastouder hoeft daar geen achterwacht voor te hebben. Een achterwacht is er alleen voor calamiteiten, bijvoorbeeld door val van gastkindje naar de dokter moeten gaan. De ouders dienen dan wel direct ook hun kind(eren) op te halen. Net zo min het gastouderbureau. Het gastouderbureau zou eventueel wel kunnen bemiddelen tussen gastouder en vraagouder. Ook zouden ze kunnen vragen aan anderen gastouders of zij plek hebben voor een kindje. Je kunt namelijk niet zo een blik met gastouders opentrekken en de meeste gastouders zitten vol.
een achterwacht neemt geen opvang over als je plotseling niet kan een achterwacht heb je voor helpende handen in noodsituaties. Verder ben je als gastouder altijd zelf verantwoordelijk. Sommige gastouders regelen een vervangende gastouder als de gastouder niet kan maar heel kort van te voren is de kandidaten dat lukt niet zo groot.
wat jammer dat je zo’n nare ervaring hebt met je gastouder. ik ben ook gastouder al bijna 26 jaar. ik heb in mijn contracten staan dat zowel ouders als ik een maand van te voren aan moeten geven dat opvang niet doorgaat.
kinderen op laten halen doe ik zelden ik ik ben (gelukkig) zelden ziek. ik geef mijn vraagouders aan het begin van het jaar door wanneer ik niet kan opvangen door vakanties zodat ze op tijd iets kunnen regelen met het gastouderbureau dat evt. voor vervanging zorgt als je dat wilt of zodat ze het zelf kunnen regelen in hun netwerk. de enige reden dat ik wel eens onverwacht heb afgezegd is voor een begrafenis en zelfs dan geef ik het meestal al aanzodra ik van het overlijden weet. ik vind communicatie het aller belangrijkste in het contact tussen mij en de vraagouders en ik geef ook altijd aan dat ik liever heb dat, als ouders iets gek, raar of naar vinden dat ik bepaalde dingen doe, ze naar me toe komen zodat we er over kunnen praten. Mijn advies zou zijn: Ga het gesprek aan. Dan alleen kom je er achter wat er aan de hand is en kan je wellicht samen een oplossing zoeken. Zonder gesprek blijft het zo en dat is voor niemand fijn.
je hebt (voor zover ik weet) ook recht op stabiele opvang vanuit haar kant.
ik lees in je bericht dat je haar vond via een Gastouderbureau.
wat zij doen is niet alleen ouders met gastouders matchen maar zij kunnen bij problemen ook bemiddelen (hier betaal je ze ook voor dus schroom niet om hen te bellen). als je het prettig vind kunnen zij ofwel met de gastouder in gesprek gaan of er bij aanwezig zijn als je het met haar bespreekt. zij kunnen je ook zeggen wat je rechten en plichten zijn, je tips geven en mocht dat echt nodig zijn, op zoek naar een andere gastouder.
goed dat je wat foto’s hebt gemaakt van je zoontje en haar ook hebt geappt. dit kan als “bewijs” dienen.
ik zou even alle situaties op papier zetten zodat je ze op een rijtje op papier hebt en dit dan ook delen met het Gastouderbureau (niet als een heel verslag maar beknopt bijv. donderdag (datum): belde mij op dat zoontje ziek was. hij had geen koorts maar ze vroeg mij dringend hem op te halen. bij ophalen en daarna thuis niks te merken aan zoontje.
ik hoop dat je hier wat aan hebt.
succes met de hele situatie en hopelijk vind je gauw een oplossing!
Veranderen van gastouder en Jasmijn aanspreken over dit alles. en het gastouder bureau hier ook van op de hoogte stellen. Dit ook kenbaar maken aan Jasmijn.
Beste mevrouw,
Ik ben zelf ook Gastouder maar dan aan huis bij vraagouder. Ik zou zeker samen met u partner een gesprek aanvragen. Er zijn regels qua vakantie en dergelijke waar een gastouder zich moed houden. Deze kunt u als het goed is vinden bij het gastouderbureau op de site of bel ze even met u vragen. Succes
ik zou zeker een andere plek voor je kindje zoeken dit is voor niemand leuk ook niet voor je kindje dan wel en dan niet naar de oppas.
ik denk dat jij je steeds vaker gaat ergeren wat je zoontje ook zeker zal voelen en zo ook natuurlijk je baas want persoonlijk denk ik niet dat deze verrassingen op zullen houden.
als ik in je schoenen stond zou ik eerst nog een gesprek aan gaan met de oppas en als het dan weer zo vervelend wordt een andere plek voor je kindje gaan zoeken .
dat zal een stuk prettiger gaan voelen voor jullie beiden .
ik hoop dat je er uit komt en op een oppas kan rekenen in de toekomst.
Hoi,
Het beste is om eerst met de gastouder er over te hebben en daarna contact op te nemen met het gastouderbureau. Daar zijn ze voor
Bel het Gastouderbureau, bespreek het, misschien herkennen ze het probleem of weten ze een oplossing. Ga het gesprek aan met je gastouder, zonodig met iemand van het Gastouderbureau erbij.
Want ik vind het op z’n zachts gezegd bijzonder, ik ben zelf ruim 17 jaar gastouder. Ik laat ouders ruim van te voren weten als ik iets heb, bv vakantie, minimaal 6 maanden van te voren. . Ziek ben ik in al die jaren 3x geweest, 2x 1 dag en 1x een week ivm een gescheurde kruisband, ik weet dat dit gewoon geluk is.
De gedachte dat ik 5 paar ouders in de problemen breng als ik ineens mezelf “vrij” plan heb ik altijd in mijn achterhoofd.
Zelf ben ik ook gastouder en ik ben het gedeeltelijk met je eens.
Persoonlijk zou ik er niet van gecharmeerd zijn wanneer ik gepasseerd zou worden en ouders meteen naar het bureau zouden gaan.
Persoonlijk denk ik dat een gesprek met de gastouder een beter idee is.
Wel is het heel bijzonder dat een kind gehaald moet worden en dat de gastouder zoveel afmeld!
Praten, praten en nog eens praten.
Als gastouder heb ik mezelf nog nooit zo vaak afgemeld, er zijn wel momenten geweest dat ik af en aan ziek was maar daar baalde ik zelf ook van.
Maar het gesprek aan gaan is zeker de oplossing!
Misschien is de klik die er aan het begin was wel helemaal niet meer…
Succes !