Vorig jaar ben ik (Florence, 29) moeder geworden van de allerliefste en leukste dochter Chloé. Al tijdens mijn zwangerschap had ik een grote wens om borstvoeding te gaan geven, omdat ditnaast de beste voeding, een hele unieke en bijzondere ervaring met zich meebrengt. Die heerlijke momenten samen zorgen voor optimale hechting en verbinding!
Na een borstvoedingscursus te hebben gevolgd via mijn kraamzorg, was ik naar mijn idee redelijk voorbereid voor zover dat kan. Ik wist wat het borstvoeding geven deed en hoe je een kind het beste zou moeten laten aanhappen. Verder was het afwachten, want je weet nooit hoe je kind zal reageren of in welke toestand het geboren wordt. Het eerste uur, die eerste melk, daar ging het om!
Mijn zwangerschap verliep echt volgens het boekje en mijn bevalling eigenlijk ook. Daar lag ze dan, op mijn borst, te happen als een soort klein vogeltje. Dat moment zal ik nooit vergeten en ik krijg nu weer een beetje vochtige ogen als ik dit schrijf. Het moment dat je je kind voor het eerst ziet, is zo speciaal en bijzonder. Prachtig om te zien hoe de natuur haar werk doet. Chloé was gelijk al een alerte baby en hapte direct goed aan. Driekwartier lang dronk ze bij mij. Ik krijg kippenvel als ik er aan terug denk. In de kraamweek liep het ook allemaal erg voorspoedig en dronk ze goed en gulzig. Voeden op verzoek leek mij het meest logisch en eigenlijk ook de enige mogelijkheid. Toch probeerden we het wel een beetje bij te houden, omdat ik haar ook niet teveel wilde geven, in verband met teruggeven.
Borstvoeden vond ik toch wel erg schakelen. Ik ging van iemand die 28 jaar een vrije vogel was naar een moeder met de volledige verantwoordelijkheid om je kind elke dag, elk uur soms te voeden en te troosten. Een ‘melkkoe’ heb ik me nooit gevoeld, haha, maar ik snap die uitspraak nu wel! Je bent op dat moment echt het enige wat een baby wil en nodig heeft. Dit combineren met mijn ambities, maar ook met het huishouden en een gezellige spontane vrouw zijn, was wel pittig. Aan de ene kant liet ik alles heel makkelijk van me afglijden, maar aan de andere kant moest ik echt een draai vinden in hoe ik het fijn vond binnen het moederschap en het combineren met de rest. Ik denk, of weet eigenlijk wel zeker, dat het krijgen van je eerste kind de grootste omschakeling is. Een borstvoedende moeder heeft geen pauze. Tenzij je heel veel kolft. Natuurlijk kan je kolven, maar ik vond dit verre van ideaal. Het enige wanneer dit echt goed werkte, was op mijn werk. Waar ik in alle rust en zonder baby of andere prikkels mijn ding kon doen. Thuis, onderweg of tussendoor kolven vond ik echt een uitdaging.
Zes hele maanden hebben we het samen gedaan en volgehouden. Ik zou het zo weer doen en het liefst nog langer. Mijn borstvoeding liep terug en ondanks het vaker aanleggen had ik het idee dat er behoefte was aan meer. Ook vond ik iets meer ritme en vrijheid een fijn vooruitzicht. De zevende maand was een soort half om half. Het overgaan op kunstvoeding vond ik lastig en ik voelde me schuldig dat ik het niet langer zelf kon. Uiteindelijk had ik er vrede mee.
Voor alle mama’s to be, doe het, probeer het. Het is echt geweldig en zo veel waard. Maar lukt het niet of zie je het niet zitten, dan ben je net zo goed bezig natuurlijk!
FLORENCE
