Jij gaat bevallen in de zomer. In eerste instantie een heerlijk vooruitzicht: in je verlof genieten van een lunch met vriendinnen, terrasjes op en familibezoekjes. En dan komt er ineens het bericht dat Corona wel heel erg dichtbij komt. Hoe gaat dit eruit zien? Wat betekent dit dan voor mijn verlof en voor mijn kraamweek? Het wordt steeds erger in Nederland en er worden steeds meer maatregelen getroffen:
-
Je partner mag niet meer mee naar de verloskundige.
-
Er mag één persoon bij de bevalling aanwezig zijn.
-
Er mag één keer per dag bezoek in het ziekenhuis van enkel één persoon.
-
Er is geen bezoek toegestaan tijdens de kraamweek als de kraamverzorgende er is.
Aaaah allemaal maatregelen die je echt niet wilt als je zwanger bent of net bevallen bent. Maargoed, de gezondheid van moeder en kind gaan natuurlijk voor en dat is het allerbelangrijkste. Ook onze gezondheid, die van de kraamverzorgsters, is belangrijk.
Lees deze blog: Onze kraamverzorgster Lisette vertelt: Ik ben voor het eerst naar huis gestuurd
Toen ik op intake kwam bij Nick en Nienke merkte ik dat Nienke erg onzeker was. Hoe gaat het eruit zien als ik ben bevallen? Daarop kon ik nog geen goed antwoord geven. Omdat het nog een paar weken zou duren en ik niet goed kon inschatten hoe het ging verlopen met Corona. Ik heb uitgelegd wat nu de richtlijnen zijn van Kennis Centrum Kraamzorg (KCKZ) . Aan die richtlijnen dienen wij ons te houden om het veilig te houden voor beiden.
Op 14 mei was het zo ver: Nienke kreeg een inleiding. Na een voorspoedige bevalling werd er een prachtige dochter geboren die luisterde naar de naam Bobbie. Een klein mooi meisje van 2500 gram. Nienke en Bobbie verbleven één nachtje in het ziekenhuis en stonden de volgende morgen om 9 uur thuis op de stoep. Net als ik. Ik was er meteen toen ze thuis kwamen. Het liefst wilde ik Nienke omhelzen en feliciteren maar helaas ging dat niet. Wij als kraamverzorgende moeten ook 1,5 meter afstand houden tot de kraamouders. Maar ik kan je vertellen dat dit heel moeilijk is wanneer je wilt helpen bij de borstvoeding en andere handelingen. Ik gaf aan dat ik geen klachten had, en de mensen om mij heen ook niet. Ik vroeg wat ze ervan vonden als ik dichterbij kwam dan die 1,5 meter. Dit vonden ze goed en ze begrepen ook dat het moeilijk werd om te helpen als ik de baby zo min mogelijk mocht aanraken en van de ouders afstand moest houden. We bespraken de bevalling. Dit doe ik altijd een paar keer in iedere kraamweek. Het is belangrijk om hierover te praten. Ook als het positief is geweest. Iedere moeder wil haar verhaal kwijt. Door de inleiding was het natuurlijk net iets anders dan dat Nienke gewild had. Maargoed, er was geen keus. Nadat we de bevalling besproken hadden, heb ik geholpen met het aanleggen. Het was namelijk alweer 3 uur geleden dat Bobbie aan de borst gelegen had. Het ging goed met aanleggen. Ik gaf nog wat tips. De spits was eraf. De kraamweek is begonnen.
Deze blog vind jij ook mooi: Deze vader verliep zijn vrouw in de kraamweek
Op de eerste dag wilden de naaste familie graag langskomen. Maar, volgens de richtlijnen ´mocht´ dit niet. Wat nu? We maakten een plannetje. Ik versierde buiten de tuin zodat het er leuk uit zag. Ook zette ik alles klaar: glazen én beschuit met muisjes. alles zag er leuk uit voor het bezoek. Sinds kort mochten er 30 mensen samen zijn. Maar niet in de kraamweek, binnen waar ik bij was. We spraken af dat iedereen mocht langskomen. Maar ze bleven allemaal buiten. Daar proostten ze op de geboorte van hun kleinkind en nichtje. Hierna mochten ze per twee naar boven. Ze moesten bij het voeteinde van het bed blijven staan. We legden Bobbie in haar babynestje op bed zodat ze haar goed konden bekijken. Het was natuurlijk een rare gewaarwording dat je elkaar niet even een knuffel kon geven en de baby mocht vasthouden. Ik ben zelf 1,5 jaar geleden bevallen en weet hoe trots je bent en hoe graag je je baby aan je familie wilt laten zien. Wel doen we het onder de voorwaarde dat ik 1,5 meter afstand houd tot het bezoek. Daardoor is het voor mij toch veilig en voor het gezin ook. Vorige week zagen ze elkaar nog en knuffeldnlen ze nog met elkaar. Raar dat dat ineens niet meer kan. Ik kan er niet aan wennen. We hielden het kraambezoek veilig voor Bobbie door haar niet aan te raken. De kraamweek verliep goed, heel rustig en gezellig.
Na een paar dagen komt de borstvoeding nog steeds niet op gang. Dit zou te maken kunnen hebben met Nienkes operatie in 2018 aan een prolactinoom. Dit is een hormoonproducerende tumor (goedaardig) aan de hypofyse dat prolactine aanmaakt. Voor de operatie had ze geen eisprong. Na de hypofyse operatie in het LUMC was ze binnen vier weken zwanger. Helaas is dit twee keer misgegaan. Ondanks dat Nienkenelke twee uur kolfde, liep de borstvoeding niet. Ze besloot te stoppen. Hier stond ik volledig achter. Borstvoeding is fijn, wanneer het goed gaat. Als het wat moeilijker gaat, kun je er aan onder door gaan. En dat is zeker niet de bedoeling. Nadat ze dit besluit heeft genomen, was ze veel relaxter. Ze kon weer genieten van kleine Bobbie. Na acht dagen sloot ik haar kraambed af en liet ik ze met een goed gevoel alleen.
KRAAMVERZORGSTER ROSE
