In deze blog vertel ik over mijn bevalling. Het is handig om eerst HIER mijn vorige blog te lezen over de zwangerschap, voordat je het verhaal verder leest.
Tien vingers, tien teentjes
Je bent ons grote wonder
Dat kleine beetje extra
Maakt jou zo bijzonder!
Laat ik bij het begin beginnen. De laatste weken van mijn zwangerschap voelde ik me goed. Eerlijk gezegd mocht ze van mij nog wel een paar weken blijven zitten. Tuurlijk zat mijn buik in de weg en kon ik lichamelijk minder. Maar ik voelde me eindelijk heel fit en dat is iets wat ik toch wel gemist had tijdens het zwanger zijn.
Donderdag 7 mei
Daniël was net naar zijn werk toen ik een borrelend gevoel kreeg in mijn buik. Ik dacht zelf: “Dat gaat wel weer over”. Ik sliep rustig verder. Maar uiteindelijk begon het toch echt meer te borrelen en appte ik Daniël dat hij stand-by moest blijven, want het kon wel eens begonnen zijn. En daar had ik gelijk in. Om 13:00 zaten we in het Isala in Zwolle. Ik voelde me nog steeds prima en had eigenlijk niet heel veel last van de weeën. Ik had toen ook nog maar 1 centimeter ontsluiting. Om 17:00 kwam de verloskundige weer en nog steeds had ik maar 1 centimeter. We mochten naar huis gaan. Ze dachten dat het nog wel even zou duren. Maar wat ben ik blij dat we dat niet gedaan hebben, want om 17:30 begon het! De ene wee naar de andere wee. Rugweeën, buikweeën alles deed me zeer. Ik had veel gedacht over de bevalling, maar niet dat het zo’n zeer zou doen. Ik had van 17:30 tot 20:30 geen moment rust tussendoor. Om 20:30 mocht ik in bad. Het mocht weer sinds deze week: badbevallingen! Ik was zo blij en dankbaar. In bad bevallen was iets wat ik echt super graag wilde. Het moment dat ik in bad stapte, voelde ik mijn lichaam ook weer even ontspannen. En man, wat had ik dat nodig! Na ongeveer 45 minuten in bad, pakte ik haar zelf aan. Ze was er, ons wondertje. 7 Mei 2020 is één van de mooiste dagen van mijn leven. Mag ik jullie voorstellen aan onze prachtige dochter Jane. Ja, ze heeft down. En ja, ze is perfect. Ja, wij zijn trots. Ja, we houdenzielsveel van onze kleine meid en ja, ik ben mama van een heel bijzonder meisje. Ons meisje!
Wat is een bevalling zwaar, maar oh zo prachtig! Ik raad ook echt iedereen aan: ga in bad. Een prachtige natuurlijke manier waarbij je ‘geen-open-dozen-show’ hebt, haha. Meteen deed ze het al goed. De eerste nacht heeft ze heerlijk bij ons op de kamer geslapen. Hierna heeft ze vier nachten op de kinderafdeling gelegen voor extra controle. Controle voor haar hartje, het zuurstofgehalte en het drinkgedrag. De fysio, logopediste en de kinderarts kwamen langs in die paar dagen. Toen het allemaal goed was, mocht ze eigenlijk mee naar huis! Thuis aangekomen voelde het meteen vertrouwd. Slapen, plassen, poepen, drinken en knuffelen, ze kan het allemaal.
Vandaag is Jane bijna vier weken oud. Vier weken is eigenlijk echt een korte periode. Maar het voelt alsof ze al zo lang bij ons is. Ik kan me gewoon niet meer voorstellen hoe het was zonder Jane. Vandaag zijn we naar Utrecht geweest, naar het Wilhelmina kinderziekenhuis voor de controle van haar hartje. Helaas mocht alleen Daniël mee naar binnen vanwege Corona. Haar hartafwijking is nog steeds wat wij al wisten: een AVSD. Hier moet ze aan geopereerd worden. Dit zal hoogstwaarschijnlijk in september gebeuren. Daniël en ik leven van dag tot dag, genieten van de momenten die we nu hebben en proberen ons niet te veel zorgen te maken over haar operatie die komen gaat. Het moment dat het zover is, zal ik zeker weten hartstikke zenuwachtig zijn, veel gaan huilen van de spanning en mezelf machteloos voelen. Maar dat gevoel is voor dan. Jane doet het heel goed en is een heerlijk tevreden meisje. Als ik mijn vorige blogs teruglees denk ik nu: “Heb ik me hier zo druk om gemaakt?” Tuurlijk was het allemaal spannend. Hoe zou ze het gaan doen? Hoe gaat ze eruit zien? Wat als…? Een hele hoop enge en vervelende vragen. Maar wat hebben we een prachtig meisje mogen krijgen. Met alles erop en eraan. Ik ben trots en dankbaar. Zo trots dat ik haar mama mag zijn en zo dankbaar dat haar begin zo goed ging. Nu mag ik samen met Daniël, Jane gaan verzorgen, helpen, steunen en begeleiden in haar leven.
Ons avontuur is nu eindelijk echt begonnen!
ROSIEN
