Kleine Milou zag erg geel, haar bilirubinewaarde was gevaarlijk hoog

| ,

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.

Marit schrijft een reeks op Kids en Kurken. Lees eerst de vorige delen:

Deel 1: Marit is over tijd en gaat met enorme buikpijn naar de huisartsenpost: “Ik hoor de arts overleggen en word ineens angstig”

Deel 2: Marit heeft endometriose: “Ik volgde het advies om kunstmatig in de overgang te gaan niet op en ging voor een second opinion”

Deel 3: Ik had veel pijn, maar op de CTG was nog geen weeënactiviteit te zien: “Wat, is dit nog maar het begin?!”

Deel 4: De gynaecoloog zei: “Je hebt een totaalruptuur, we moeten je direct opereren”

Deel 5: Pasgeboren Milou had een lage lichaamstemperatuur

De emoties zitten niet nog hoog

Vandaag had ik een slechte dag. Het begon zo gezellig en leuk maar eindigde met een grote grijze wolk voor mijn gevoel. Ik merk dat ik stukje bij beetje alles van de bevalling en ziekenhuisopname echt aan het verwerken ben. Dit gaat met ups en downs. Vanavond begon ik weer ineens te huilen, waar kwam dit vandaan? Het gaat nu al een paar weken weer wat beter met mijn emoties, toch? Ik weet het precies wat er is. Van de week werd Milou 1 jaar, maar dat betekent ook dat vandaag 1 jaar geleden een ziekenhuisopname volgde na een paar dagen thuis te zijn geweest. Ik heb er nu ook maar aan toegegeven, de emoties. Altijd loop ik maar door. Maar nu, nu was ik alleen thuis (oké met Milou slapend op haar kamer). Ik heb er heerlijk comfort food bij gepakt en een lekkere feelgood serie aangezet en mijn tranen laten lopen. Man wat lucht dat op. Maar ik heb nog een lange weg te gaan. Eigenlijk dacht ik dat ik al het grootste zeer had verwerkt, dus dit valt me toch tegen.

Milou was niet een beetje geel, okergeel

Terug naar 1 jaar geleden. De kraamhulp kwam in de ochtend weer langs. Het eerste wat we aangaven was dat het leek alsof ze minder geel zag. Totdat we de gordijnen opende. Milou was echt okergeel. De kraamverpleegkundige gaf aan dat ze ging overleggen met de verloskundige want ze vertrouwde het niet.

De kraamverzorgster stond erop bloed te laten prikken

Omdat Milou wel alert was, plaste en goed dronk weigerde in eerste instantie de verloskundige om langs te komen. Maar onze kraamverpleegkundige had dit al eerder meegemaakt en wilde echt dat er bloed geprikt zou worden. Desnoods, zo had ze met het kraambureau afgesproken, zou ze een andere verloskundige praktijk bellen. Tot op de dag van vandaag zijn wij haar nog steeds dankbaar voor deze standvastigheid van haar. Uiteindelijk kwam de verloskundige van onze eigen praktijk toch op huisbezoek. Ze schrok enorm van hoe geel Milou zag en heeft meteen een hielprik gedaan voor haar bilirubine.

Een gevaarlijk hoge waarde

Het bloed moest met spoed naar het ziekenhuis gebracht worden, maar dat Carlo zou gaan rijden was niet geheel slim gezien onze zorgen. We belden mijn vader en hij reed snel heen en weer naar Gouda. Ongeveer 45 minuten later werden we gebeld dat we met Milou meteen naar het ziekenhuis toe moesten. Haar bilirubine waarde was gevaarlijk hoog, dus we moesten ook echt snel spullen inpakken. Wat heb ik een potje staan te janken. En dat samen met kraamtranen, ik kan je zeggen dit maakte nog erger.

Onder een speciale blauwe lamp

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen werd Milou meteen ontkleed door de artsen en verpleegkundigen. Ik kon haar niet even rustig zelf uitkleden, dit vond ik lastig. Ik had haar graag nog even een knuffel gegeven. Om de bilirubine waarde te laten zakken moest Milou in een couveuse onder speciale blauwe lampen. Een voordeel; haar temperatuur kon op deze manier wel beter gereguleerd worden waardoor haar energie kon gaan zitten in het aansterken en groeien.

Dichtbij de transfusiegrens

Nadat Milou onder de lamp was gelegd werd ons verteld dat Milou heel dichtbij de transfusiegrens zat. Ook hadden ze de verdenking op een bloedgroep antagonisme. Dit betekent dat Milou en ik een andere bloedgroep hebben en dat dat gemengd is met elkaar. Als dat gebeurt kunnen er antistoffen aangemaakt worden na de geboorte die haar eigen bloedcellen aanvallen. Om die reden werden er meer rode bloedcellen afgebroken en was er ook meer kans op geelzucht. Om deze diagnose te bevestigen werd er bloed afgenomen om te checken op antistoffen voor de rode bloedcellen. De uitslagen zouden sowieso één dag op zich laten wachten.

WORDT VERVOLGD

MARIT

@mama.met.endometriose 

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.

Plaats een reactie