Hoe heb je Marly ontmoet?
Klassiek verhaal denk ik. Het was op werk. Ik werkte eerst in Brussel voor de Belgische zenders Vt4 en Vijftv, tot ik solliciteerde voor een leuke functie Bij Endemol voor Goede Tijden, Slechte Tijden. Ik mocht beginnen als assistent opnameleider en op mijn eerste dag heb ik uiteraard iedereen ontmoet. Mijn eerste woorden tegen Marly waren: “Kijk niet zo boos!” En dat terwijl ze net een paar hele zware scenes had gespeeld. Maar ja, wist ik veel… Ik was wel meteen onder de indruk! Na een paar maanden met een gezamenlijke vriendengroep uit te gaan, was het tijd dat we een keer samen uit eten gingen … De rest is geschiedenis.
Hoe reageerde jij toen je hoorde dat je papa werd?
Phoehh, lang geleden. Ik weet wel het moment dat we ervoor gingen. Marly zat net in een soort hele drukke werkperiode. Ze deed Verliefd op Ibiza, de serie en tegelijk GTST. Elke week heen en weer vliegen en bijna zeven dagen in de week werken. Dat was voor haar een eye-opener dat ze meer wilde in het leven dan alleen maar carrière, carrière, carrière. Dat wil niet zeggen dat je geen kinderen kan krijgen en een carrière te gelijk, alleen Marly wilde het rustiger aan doen en dan was dit het beste moment om er over te hebben en de volgende stap te nemen. En daar ging ik natuurlijk in mee, al had ik wel gehoopt dat het iets langer zou duren. Het was namelijk meteen raak. We hadden de testen al in huis gehaald. Toen ze over tijd was hebben we samen naar de test zitten staren. Het was zo ver! Mooi en bizar moment. Want je ziet dat de test aangeeft dat ze zwanger is, maar dan… Tja, toen zijn we maar lekker uiteten gegaan.
Hoe ervaarde jij de zwangerschappen van Marly?
Daar heb ik mega geluk mee gehad. Marly was een topper! In beide zwangerschappen. Bij de tweede was ze wel meer moe, maar ze klaagde nooit! We hebben het dus best als een mooie periode ervaren. De eerste zwangerschap hebben we wel intenser ervaren. Maar dat komt natuurlijk ook doordat je bij de tweede zwangerschap een kleine hebt rondlopen.
Kan je over de bevallingen vertellen?
De eerste bevalling weet ik nog heel goed! Wat was dat bizar en mooi. Ik ben zelf iemand die van structuur houdt, maar er heel slecht in is om het in praktijk te brengen. Op die dag kwam ik thuis van golfen en ik weet nog dat ik niet mocht drinken, want het kon natuurlijk elke dag gebeuren. En ja hoor! In de late avond begon het. Knop om en alles regelen. Meteen naar het ziekenhuis gebeld. We moesten het nog even afwachten, maar na 20 minuten heb ik toch weer gebeld met de mededeling dat ze echt wel heftige weeën heeft en we toch willen komen. Auto in gestapt en gas gegeven! Uiteindelijk aangekomen bij het ziekenhuis weet ik nog dat ik tegen Marly zei: “Even doorlopen, we zijn er bijna”. Niet wetende dat ze eigenlijk al een soort aan het bevallen was. Aangekomen op de kraamafdeling werd ze meteen gecontroleerd en ik begon alles te installeren. Alles netjes klaarzetten. Maar de verpleegkundige zei: “Ze moet NU naar de verloskamer”. Waarop ik meteen zei: “Ja, maar ho even. Moeten we niet eerst een plan maken? Ik moet de tas nog uitpakken. Laten we even een plan maken”. Daar werd natuurlijk niet op gereageerd, haha. Ze was blijkbaar al heel ver. Vanaf dat moment heb ik gewoon m’n mond gehouden. Leek me toch het beste. Maar wat was ik trots! Marly deed het namelijk allemaal zo rustig en geconcentreerd. Ze was helemaal in zichzelf gekeerd. In een soort trance-/meditatiestand. Heel bijzonder en ik vond haar zo sterk. Ik weet nog dat ik maar bleef staren naar Mar. Zo knap! Het moment dat de kleine Sammy ter wereld kwam zal ik nooit meer vergeten. Wat een moment en wat een oerkracht. Marly pakte in haar impuls Sammy meteen beet en trok haar in het laatste moment uit haar en legde haar meteen op haar borst. Waanzinnig! Dat was niet afgesproken, haha. Uiteraard ging het gepaard met allemaal tranen. Marly en ik keken elkaar aan en daar was Marly weer. Met een stralende, vermoeide, gelukkige lach. Ik zal het nooit meer vergeten.
Hoe zijn jullie op de namen gekomen van jullie kindjes?
Sammy-Rose Meijer was vrij snel bedacht. We wisten beide al vrij snel dat we een dubbele naam wilden, maar dat de eerste naam een leuke stoere naam zou zijn. En we bedachten natuurlijk dat ze dan ook Sam zou worden genoemd. Lekker stoer en kort! We kenden iemand die Sammy heet. Ze was en is nog steeds een heel mooi en leuk persoon en we vonden het al een mooie naam…. Dus tja, makkelijk. Maar we hadden ook Lilly-Rose. Die vonden we toch ook echt heel leuk. Toen kwam mijn moeder met een geniaal idee: Waarom dan niet Sammy-Rose. BAM.
Jackie-Rey was uiteindelijk ook niet zo lastig. We wilde dezelfde stijl. Dubbele naam en ook weer als eerste naam een stoere naam. Die ook verkort lekker stoer is; Jack. De tweede naam is spontaan gegaan. Ik ben mega fan van Star Wars en daarin komt de naam Rey in voor. Marly zei opeens: “Wat een leuke naam, Rey”. Ik werd natuurlijk helemaal happy, haha. Maar ik wilde het niet doordrukken. Maar Marly vond het echt een leuke combi met Jackie. Dus werd het Jackie-Rey Meijer. Super vet! Mijn eigen kleine Reyrey.
Wat is de mooiste gebeurtenis tot nu toe in het vaderschap voor jou? Wat is jou het meest bijgebleven?
Dat vind ik een hele moeilijke vraag. Vooral omdat er zoveel gebeurt in een relatief korte tijd. Wat mij denk ik het meest bij blijft, is het verantwoordelijkheidsgevoel. Natuurlijk had ik dat al, maar met kids is dat toch even next level. Daarnaast de onvoorwaardelijke liefde die niet te beschrijven is. Dat je zonder enige moment van twijfel je leven voor iemand zou geven. En uiteraard de geboorte van de meisjes. Iets wat ik never nooit meer ga vergeten.
Heb je al een keer iets gênants of hilarisch meegemaakt met jullie kindjes?
Nee, eigenlijk niet. Of er zijn dingen gebeurd die je misschien als gênants of hilarisch kan zien, maar ik denk niet dat daar dan stil bij sta. Aangezien het gaat om iets wat gebeurd met je kleine, dan is iets niet snel gênants, want het kan iedereen overkomen. Maar elke dag gebeuren wel grappige dingen en ik moet elke dag wel om iets lachen bij de meisjes!
Dit weet je nog niet van mij….
Dat ik eigenlijk ben begonnen met acteren toen ik ongeveer 15 jaar was. En uiteindelijk bijna een vaste rol had in GTST. Na vele audities en leuke kleine rolletjes te hebben gehad ging ik mij focussen op het maken van tv, film en dergelijke. Iets waar ik op de dag van vandaag nog spijt van heb…
Sinds het vaderschap….
Ben ik in mijn ogen niet veel veranderd. Naast het feit dat je nu voor een gezin leeft in plaats van alleen voor jezelf. Ik ben wel softer geworden. Ik heb meer empathie gekregen voor bepaalde situaties of gebeurtenissen.
Wat heb je voor tips aan andere vaders-to-be?
Altijd een lastige vraag, aangezien elke vader totaal anders is. Wat ik vanuit mijn ervaring kan delen is: het maakt niet uit of je bepaalde dingen niet goed doet. Doe gewoon wat je kan. En zorg dat je vriendin of vrouw ziet dat je mee wilt helpen en dat je vraagt of je iets kan doen. Al is het met spullen klaar zetten of dingen opruimen. Probeer het samen te doen. Soms voelt het alsof je niet veel kan doen, maar juist de dingen die minder belangrijk lijken, zijn soms stiekem toch belangrijk. En wat ik heel fijn vind is dat ik elke dag wel een moment met mijn dochters individueel heb. Ik leg bijvoorbeeld elke avond Sammy op bed en dan bespreken we de dag. Al gaat het natuurlijk vaak over unicorns, elfjes en glitter, dat maakt niet uit. Het gaat om die 10 a15 minuten die ik even alleen heb met Sammy. Dat is voor mij mega waardevol. Zo hebben we inmiddels de traditie dat we elke dag voordat ze gaat slapen we aan elkaar de vragen stellen: Wat vond je niet zo leuk aan de dag en wat vond je het leukst. Hierdoor hoor je soms dingen die je in de loop van de dag niet ziet of hoort. Ik heb daar een mooi voorbeeld van. Sammy vond het niet zo leuk dat ik een keer zo boos was geworden, dat ze een beetje schrok. Dat is super fijn om te horen, zodat ik het meteen kan uitleggen en de volgende keer daar aan kan denken. Dus probeer momenten te pakken met je kleintje. Probeer er een ding van te maken, zodat ze daarop terug kunnen vallen. Even een moment alleen met je kindje! Erg belangrijk.
MIKE
