1 juni 2021, ik was aan het werk. Een collega komt langs gelopen. Ik ruik de sterke parfumlucht die hij bij zich draagt. Ik zeg tegen hem “Jeetje, wat heb jij veel parfum op”. En lachend gaan we verder met ons werk. Zo’n 10 minuten later komt er een andere collega langs. Ook hier ruim ik enorm sterk de parfum. Nu dacht ik: “Oke misschien ligt dit niet aan hun maar aan mij”. Ik kon niet wachten tot ik thuis was om een zwangerschapstest te doen. Ik dacht nog “Dat kan nooit, ik ben pas een maand gestopt met de pil”.
Wauw, zo snel!
Eenmaal thuis deed ik de test. Het was vijf dagen voor mijn verwachte menstruatie dus ik verwachtte er niet veel van. Ik doe de test en wat blijkt. Hij is positief! Wauw. Zo snel zwanger. Ik kon het haast niet geloven. Ik meldde me aan bij de verloskundige en zo gingen de weken verder. Ik had regelmatig (bruin) bloedverlies. Dit was telkens erg weinig en ik hoefde me geen zorgen te maken werd gezegd. Een goede 20-weken echo en weinig kwaaltjes.
Ineens heftige buikpijn
Het is 3 december 2021. Ik ben 30 weken en 2 dagen zwanger. Ik ben met een vriendin weg geweest en na thuiskomst ga ik een rondje lopen met onze hond. Wanneer ik bijna thuis ben, krijg ik ineens enorme steken in mijn buik. Zo erg dat ik niet meer recht kon staan. Ik loop zo snel als het kon naar huis. Ik zit aan tafel en bel mijn vriend op. Ik vertel hem van de buikpijn en zeg hem dat dit niet goed is. Ik besluit in bad te gaan. Ik bad merk ik al snel dat ik om de paar minuten krampen krijg en begin ze te timen. Na een half uur in bad heb ik al iedere vijf minuten kramp die een minuut aanhoudt. Daarbij zie ik mijn buik steeds samentrekken. “Dit ik niet goed”, dacht ik.
Een dreigende vroeggeboorte
Na nog een half uur bel ik de verloskundige. Ik moet langskomen om te controleren. Ook hier zagen ze actieve weeën. Hoe dan? Ik ben pas 30 weken zwanger. Dit is veel te vroeg! Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en continu in de gaten gehouden aan de monitor. Ook werd mijn baarmoedermond gemeten. Deze was bij binnenkomst nog 4.2 cm.
De baarmoeder mond werd steeds korter
In de nacht werd ik wakker. De weeën kwamen weer regelmatiger en werden heftig. Binnen no time stond mijn kamer vol met mensen. Mijn baarmoedermond werd opnieuw gemeten. Nog maar 3.2 cm. Hij mocht niet onder de 3 cm zakken want dan moest ik overgeplaatst worden naar een specialistisch ziekenhuis. Er werd al besproken om mij over te brengen. Toch besloten ze te wachten. Een paar uur later, het was ondertussen ochtend, werd er opnieuw een meting gedaan: 2.8 cm. Foute boel. Er werd gebeld om te kijken waar er plek was. Uiteindelijk kon ik terecht in Veldhoven. Met de ambulance werd ik overgebracht en kreeg ik ondertussen weeënremmers en longrijpers. Wat een spanning, hoe zou dit gaan aflopen…
Ik was op…
Na een aantal dagen in Veldhoven mocht ik naar huis met verplichte rust. Uiteindelijk zijn in de tussentijd vanaf de 30.2 weken tot aan de bevalling nog vijf keer de weeën begonnen maar kwam ik niet verder dan 3 cm. Ik was op! Mijn lichaam was op… Daarom hebben we besloten om de bevalling bij 39.2 weken in te leiden. Na een vlotte bevalling werd ons zoontje Sep geboren.
Lees HIER het vervolg.
TAMARA
