Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Ruby verloor haar tweeling met 22 weken. Lees eerst de vorige delen:
Deel 1: Ik was zwanger van een tweeling: “Met 22 weken verloor ik bloed en slijm, wat kon dit betekenen?”
Deel 2: Met 22 weken zwangerschap verloor ik mijn beide zoontjes
Donkere maanden
De maanden na het overlijden van de jongens waren ontzettend zwaar. Soms wilde ik door en leuke dingen doen. Maar vaak lukte dit niet. Lachen en plezier hebben vond ik moeilijk. Ik voelde me zo schuldig tegenover mijn kindjes die onder de grond lagen. Het waren donkere wintermaanden, door onze leegte en de toekomst die opeens anders was.
Ik had juist zo’n behoefte aan afleiding
Maar ook de corona pandemie nam weer toe. Winkels en horeca gingen eind december 2021 weer dicht. Juist nu ik soms zo’n behoefte had om weg te gaan en afleiding te zoeken. Veel wandelen met koffie to go op de heide was het nieuwe uitje. Wekelijks deed ik dit wel met een vriendin. De feestdagen kwamen eraan en die voelden koud. Het nieuwe jaar was geen gelukkig nieuwjaar, er was niets om naar uit te kijken. Het was een hele donkere tunnel waar ik soms het einde van niet meer zag. Dit gevoel had ik nog nooit gehad en vond ik heel eng.
Veel steun
Al onze naasten waren voorzichtig met ons. Want tsja, het is heel lastig wat kan je wel en niet zeggen? Ik heb hier zelf eigenlijk nooit verder over nagedacht. Ik vond het juist heel fijn dat mensen gewoon aan ons dachten en met ons meeleefden. Wat iedereen ook zei, het kwam uit een goed hart. De wereld gaat nou eenmaal door, hoe hard dat voor ons ook was.
De confrontatie met andere zwangeren
Begin 2022 raakten verschillende vriendinnen zwanger van hun eerste of tweede kindje. Daarbij was een van mijn beste vriendinnen bijna uitgerekend. Onze uitgerekende datum scheelde maar twee weken. Enkel was ik de jongens al verloren en ging zij nog bevallen van een gezonde dochter. Allemaal ontzettend dubbel en lastig, maar ik gunde het ze zo. Vooral voor degene die erg dichtbij mij stonden voelde ik alleen maar trots en veel liefde. Natuurlijk het was het ook ontzettend moeilijk. Ik volop in een rouw proces en anderen die in een mooie verwachting zijn. Dit was niet alleen voor mij lastig, maar ook voor mijn vriendinnen.
Iedereen was lief en meelevend
Mijn naaste vriendinnen en familie hadden ook geen enkele verwachting van mij, dat vond ik fijn. Kwam ik wel ergens op een verjaardag, dan werd dat gewaardeerd. Vond ik het lastig om te komen, dan was dat ook prima. Iedereen was open en eerlijk en daardoor ik ook. Dit maakte het proces voor mij iets minder zwaar. Mijn vriendinnen vroegen vaak waar ik behoefte aan had. Als ik wilde huilen of praten was ik welkom, iets wat heel vaak is gebeurd. We hebben heel wat tranen met z’n allen gelaten. En nu nog steeds blijft het iets waarover we het veel hebben, de jongens horen er echt bij.
Boos op de wereld
Eind januari was ik helemaal op en ontzettend boos. Boos op de wereld noemde ik het. Ik kon zo niet langer doorgaan en heb hulp ingeschakeld van een rouw therapeut. Ze liet me zien dat ik het goed deed. Ik verwacht nou eenmaal altijd 1000% van mezelf. Ik wil een leuke partner en vriendin zijn, ik ben er graag voor m’n vriendinnen en daarnaast wil ik ook uitblinken in mijn werk. Maar vooral wilde ik mezelf zijn de oude ‘ik’ terug. Maar ik heb geleerd dat die oude ‘ik’ er niet meer is. Rouwen is een proces zonder tijdlijn en instructies. Het kan je overvallen maar soms ook verdwijnen naar de achtergrond. Stapje voor stapje leerde de rouw therapeut mij alles te doen in de maanden die volgden.
Bron: pexels.com
Na drie maanden mochten we weer starten
Ondertussen waren we na goedkeuring van de gynaecoloog weer terug het fertiliteitstraject in gegaan. Het liefst zit er tussen zwangerschappen (die zo vroeg eindigen en dus niet voldragen zijn) sowieso 3-6 maanden. Dit omdat de kans op een vroeggeboorte toeneemt als zwangerschappen elkaar snel opvolgen. Wij mochten na bijna drie maanden weer starten. De fertiliteitsafdeling leefde ontzettend met ons mee, ze waren zo lief en altijd een steun.
Weer mislukte pogingen, het brak mij op
Twee IUI pogingen mislukten. Wat een tegenvaller! De hoofdarts had ons al een paar keer gezegd: “Begin maar met IVF. De kans van slagen is groter en we gunnen jullie zo ontzettend een kindje”. Het traject brak me op. Waar ik er voorheen goed mee om kon gaan, lukte het nu niet. Ik leefde van afspraak naar afspraak. Alles om maar weer zwanger te kunnen zijn, de leegte op te vullen en hopen dat ik me beter zou voelen.
Aan de anticonceptie, dit voelde zo tegenstrijdig
Na 2 IUI pogingen kozen we voor IVF. Voor het IVF traject moest ik een tijdje aan de anticonceptie pil. Verschrikkelijk was mijn eerste gedachte! Maar juist deze tijd heeft me zo goed gedaan. Geen hoop, niet stiekem denken misschien ben ik toch zwanger? Maar juist genieten van mijn man, vriendinnen en familie, met veel wijntjes. Deze tijd voelde en deed me erg goed. De sneltrein kwam tot een eind en ik had het idee dat ik naast onze kinderwens, ook weer echt ruimte had om te rouwen om de tweeling.
Lees HIER het vervolg.
RUBY
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
