Brief van mama
Hallo lieve meisjes,
Ik type deze blog, terwijl jullie naast mij in bed liggen te slapen. Jullie gingen niet naar de opvang, maar zaten thuis door het coronavirus. Jullie papa en ik hebben het al tegen elkaar gezegd, er gaat een voor en na corona zijn. We zullen later vertellen wat dit verschrikkelijke virus deed en waarom het de wereld veranderde. Ik heb de afgelopen tijd veel nagedacht over het leven en over de wereld waarin jullie opgroeien.
Helaas ben ik niet in een warm en liefdevol gezin opgegroeid. Des te meer wil ik jullie dit nog meer geven. Ik wil knuffelen, kusjes geven, voorlezen, filmpjes kijken, samen spelen, knutselen, (levens)vragen beantwoorden, er voor jullie zijn en jullie zo op laten groeien dat jullie zelfstandig de wereld in kunnen. Er loert alleen een enorme valkuil om de hoek. Ik wil jullie beschermen. Ik wil jullie beschermen tegen het leed van het leven. Het is een conflict in mij waar ik niet uit kom. Ik voel mij een mama leeuw die haar welpjes wilt beschermen.
Een keertje vallen of iets uitproberen, daar ben ik niet zo angstig voor. Ik denk dat jullie papa vaker PAS OP gilt dan dat ik dat doe. We hebben vallen- en stootcrème en oneindig veel kusjes. Tegen welk leed wil ik jullie dan beschermen? Het leed van het leven. Nu lijkt het intens verdrietig als je zusje met jouw speelgoed speelt, je een keer niet een koekje mag of dat Sesamstraat is afgelopen. Soms wil ik weer dat dit mijn momenten van verdriet zijn. Ik wil niet dat het volwassen leven zo zwaar is. In alle eerlijkheid, heb ik nog steeds het idee dat ik doe alsof volwassenen ben. Ik voel mij namelijk soms een oplichter qua volwassen zijn. Misschien voelen andere volwassen dat ook? Er is leed, wat je zo intens hard kan raken, dat verdriet niet meer het juiste woord is. Op het moment dat jij, Lotte, in het ziekenhuis lag waar leven en dood elkaar recht in de ogen keken, wilde ik weer kind zijn. Niet dealen met het eventuele verlies. In deze verschrikkelijke tijd van het coronavirus, waarin wij als ondernemers koud zweet hebben van spanning, wil ik even mijn ogen sluiten en doen alsof. Ik wil jullie voor dit soort momenten beschermen, maar dat kan en mag ik niet. Dit soort momenten zijn ervaringen die ook het leven maken zoals het is. Ik voeg nog iets toe aan wat ik wil meegeven aan jullie. Ik ben er altijd. Ook, en misschien wel speciaal dan, in die moeilijke momenten.
Liefs,
Mama
PS: Nu gaan we buiten spelen en doen we even alsof er niets aan de hand is.
Brief van papa
Voordat je vader of moeder wordt weet je natuurlijk al; dit is iets wat je niet kan voorbereiden. Je kunt het proberen, en dat doen we met z’n allen ook, maar er blijven dingen waar je geen seconde bij stil staat voordat het zover is. En dat kunnen simpele dingen zijn als zorgen maken over de temperatuur van jouw kindje (is 36,4 te laag?) tot dingen die veel moeilijker te verwerken zijn.
In jullie eerste jaren hebben jullie moeder en ik regelmatig met onze handen in het haar gezeten. Hoe gaan we dit nou weer oplossen? Hoe gaan we dit nou weer verwerken en een plekje geven? Soms waren dit acute situaties waar we in terecht kwamen, en waarbij heel onze wereld even op z’n kop stond. Maar er waren ook situaties waar we langzaam inrolden, en waarbij de situatie week op week meer bizar werd. De uitbraak van het Coronavirus is zo’n periode. Eigenlijk staat heel de wereld op z’n kop, en we hebben met z’n allen geen idee wanneer het stopt. Toch willen we jullie heel graag beschermen, en zorgen dat je er niks van mee krijgt. Sophie, we hebben jou verteld dat je niet naar school (kdv) kan omdat er heel veel mensen ziek zijn. Jij lijkt het eigenlijk wel prima te vinden, maar we merken aan je dat je toch wel de structuur van school mist. Lotte, jij krijgt er al helemaal niks van mee. Sterker nog, je leeft enorm op in deze periode. Je hebt leren lopen terwijl we met z’n allen gedwongen thuis zaten. Dat is natuurlijk fantastisch, maar toch maken je moeder en ik ons druk om jou. Jouw korte maar heftige gezondsheidsverleden en de nog ingeplande immuunstoornis test, zorgt er toch voor dat we deze periode erg spannend vinden. Wat gebeurt er met ons zodra Corona wel te dichtbij komt? En dat maakt deze periode een tijd van veel verschillende emoties. Fijn dat we continue samen zijn, maar soms toch ook wel heftig dat we allemaal gedwongen thuis zitten. Wat ik wel heb gemerkt in deze tijd is, en dat is een gevoel dat wij volgens mij allemaal delen; Als wij maar samen zijn.
Liefs,
Papa
ELFRI EN JIM
