Grian biedt crisisopvang: “Ik sta bij de deur en ze schuiven het kleine meisje naar binnen”

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Het is al laat, en donker, als er een auto voor de deur stopt. De deur gaat open, iemand stapt uit en helpt een kleine dreumes uit de auto. Het stemmetje hoor je luid in de stille straat, en ze lopen mijn kant op. Ik sta bij de deur en heet ze welkom, en ze schuiven haar naar binnen. De peuter kijkt verlegen om zich heen, maar al snel heeft ze praatjes en begint ze te spelen bij het keukentje. Wij zitten aan tafel met een kop koffie, wisselen de belangrijkste zaken uit, en kijken met enige verwondering naar de uk. Zo vrij, dat is natuurlijk ook wel bijzonder…

Wat zou ze gewend zijn?

Na een half uurtje vertrekt de vrouw die dit kleintje bracht. De persoon waar het kind al een band mee heeft. “Ga ik mee?, vraagt dreumes”. “Nee, jij mag hier logeren”. “Oké, doei!” En de uk kijkt niet meer om. Geen tranen. Na een tijdje is het moment daar om naar bed te gaan. Wat zou ze gewend zijn? Hoe zou haar moeder dat doen? Ik zing een liedje, stop lekker in en ze draait zich om… En slaapt.

Te mooi om zich echt veilig te voelen

De hele nacht door. Ze slaapt, eet, speelt, knuffelt… Te mooi om waar te zijn. Te mooi om echt te zijn. Te mooi om veilig te voelen, want als je je maar prachtig aanpast, schattig gedraagt, goed luistert, dan vindt iedereen je lief. Dan wordt je niet afgewezen. Dan wil men wel helpen, mag je erbij. Ben je gewenst. Het is een coping die steengoed werkt. En het breekt mijn hart. Wie ben je écht? Wat heb je nodig? 

Het gedrag verandert en dat is gezond

De dagen gaan voorbij, en héél langzaam vallen er steentjes uit de zorgvuldig opgebouwde muur. Je merkt dat een nee hier wel echt nee blijft. Dat schattigheid geen regels verandert, maar ook dat we hetzelfde blijven. Dat je er gewoon mag zijn. Elke dag zien we wat meer van de echte jou. Je onmacht, je frustratie, het komt steeds vaker tevoorschijn. En ook al is dat niet heel gezellig… gezond is het wel! Het hoort bij jou, en bij je omstandigheden. Want zomaar bij vreemde mensen neergezet worden, zomaar weg van je vertrouwde omgeving, daar hóórt boosheid bij. Gelukkig lach je ook en zoek je de nabijheid steeds meer. Wat ben je sterk, zo klein als je bent! Jij komt er wel, ondanks deze omweg. Een omweg via crisispleegzorg.

Crisisopvang

Het is een enorme stap, maar tegelijkertijd soms ook een bijzondere weg naar een toekomst vol hoop. Sommige rugzakjes zijn zo afschuwelijk, zo hartverscheurend wreed… Met een verhaal waarvoor nooit de juiste woorden te vinden zijn, maar wat toch verteld moet worden. In kleine stukjes, maar elk stukje vertelt hetzelfde drama. Het verleden is niet weg te poetsen en een trauma heeft het kind al getekend. En toch… Het brein creëert door nieuwe ervaringen, door troost, door uiten van emoties bij vertrouwde mensen, nieuwe verbindingen waardoor er hoop groeit. En vreugde ruimte krijgt. Een lijfje weer gaat ontwikkelen, oogjes steeds vaker stralen. Een kind dat zich weer geliefd weet te voelen. Het is een voorrecht om daar deelgenoot van te zijn. Al heb ik liters tranen erom gelaten in mijn leven, het is het waard. Een kind weer onbezorgd horen lachen, het leven weer terug zien komen. dat is waar je alle slapeloze nachten voor deed. 

Een stukje positieve ontwikkeling bijdragen

En al weet je niet hoe de toekomst eruit gaat zien en hoe (en waar) het kind zich zal ontwikkelen.. Dít kan ik nu. Nu kan ik een stukje meelopen, dragen, delen en van betekenis zijn voor dat later. Nu kan ik hopelijk een verschil maken in het leven van het kind. Ik beslis niet over de route die een kind moet gaan, maar kan wel tijdens de stop bij mij alles geven wat nodig is.

En dat is precies wat ik het allerliefste doe. 

GRIAN

Insta: gri_enzo

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.