Of ik zenuwachtig was of de borstvoeding ging lukken? Nee. Had ik vele voorbeelden in mijn omgeving van vriendinnen die borstvoeding gaven? Nee, ook niet. De enige met wie ik over borstvoeding kon praten was mijn moeder. Maar ja, dat was dan een ervaring van ruim 30 jaar geleden. Ze had verhalen over de koelkast vol met melk en amper plek voor de boodschappen. Dat leek mij ook weer weer wat teveel van het goede. Ik kon me daar weinig bij voorstellen. Ik wilde mij enorm goed voorbereiden op wat er zou kúnnen komen. Waar moest ik aan denken, wat waren de do’s en de dont’s? Ik heb verschillende boeken gelezen en een borstvoedingscursus gevolgd. Dus een klein beetje voorbereid was ik wel. Maar ja, dat eerste cruciale uur. Zou mijn lichaam zeggen: ‘Ja! Ik ga melk maken!’ Ga ik meemaken dat mijn kindje meteen weet wat ze moet doen?
Mijn thuisbevalling was er één die zo in een boekje kon. Redelijk recht toe recht aan, de fases van een bevalling keurig volgend. Zo goed als ik het kon, probeerde ik voor de geest te halen wat de mevrouw van de ‘prettig bevallen cursus’ had gezegd. Dat was een praktische cursus waarin werd uitgelegd wat er fysiek met je lichaam gebeurde. Zo kon ik in mijn hoofd voorstellen hoe ver de bevalling kon zijn. Gelukkig stond mijn vriend mij goed bij en herinnerde hij mij aan de verschillende stadia van een bevalling. Als ik de foto’s terugkijk, dan zie ik dat ik in een soort roes zat. Helemaal in mijn eigen bevalbubbel. Het moment dat mijn dochter op mijn buik werd gelegd is met geen pen te beschrijven. Zoveel verschillende gevoelens gingen er door mij heen. Ik wilde graag een halve lotusbevalling, maar de placenta kwam niet meteen en de navelstreng was helaas kort en trok daarmee aan de placenta. Nadat de navelstreng uitgeklopt was, heeft mijn vriend hem geknipt. Na een oxytocine spuit kwam ook de placenta en hoefde ik gelukkig niet hals over kop naar het ziekenhuis.
Maar dan, het moment van de waarheid. Aanhappen, de eerste keer. Wat een gek gevoel. Gulzig dronk ze de eerste druppel melk. Wow, ja, mijn lichaam snapte het blijkbaar en zo ook mijn dochter. Ik wist wel dat je een kleintje lekker bij je moest houden en zo vaak als ze er om vroeg aan kon leggen. Dat deed ik dan ook trouw. Nooit verwacht dat dan 12 tot 14 keer per dag zou zijn. Wat een bijzonder idee, dat ik met mijn lijf mijn kindje kon laten groeien. Het volste vertrouwen had ik erin. Ik zag haar hoofdje met de dag boller worden. De eerste dagen zijn voor iedere nieuwe moeder heftig. Helaas had ik ook een paar hechtingen, dus lekker makkelijk opstaan om de kleine naast me neer te leggen voor een voeding zat er niet in. Op een harde stoel zitten was geen pretje, maar wel het beste wat ik kon doen zodat de onderkant niet één grote zwelling werd. Alle voedingen is mijn vriend trouw opgestaan en heeft hij de kleine aangegeven nadat hij de luier had verschoond.
Fast forward. Maand 5, de borstvoeding ging buiten wat overproductie na, dus toch die koelkast en vriezer maar vullen, voorspoedig. Maar toen leek het opeens alsof de borstvoeding van de één op de andere dag ophield. Huh, wat, hoe kon dat nu? Ik kon er echt geen touw aan vast knopen. Wel voelde ik mij wat ‘raar’. Duizelig, misselijk en ik was ontzettend moe. Ik dacht: ”Poeh, ja het moederschap is vaak zwaar. Is dit het moment dat mijn lijf zegt: ‘Het is klaar, je moet aan jezelf gaan denken en de borstvoeding laten gaan?’” Na een paar dagen had ik een soort van eureka momentje. We wilden graag dat onze kinderen snel na elkaar zouden komen. Het leek ons ontzettend leuk, maar we wilden dit ook mede door de leeftijd van mijn vriend. Hij zei: “Geen ooievaar en Abraham samen in de tuin he?” Wat waren we blij, en ook een beetje verbaasd, toen ik die positieve test in handen had! We hadden niet gedacht dat er maar 14 maanden tussen zou komen te zitten. Maar nu dan? Hoe zit dat met die borstvoeding? Dit was iets waar ik helemaal geen rekening mee had gehouden. Het komt vaak voor dat de borstvoeding ophoudt als je weer in verwachting bent. Buikbaby gaat voor bestaande baby. Slik. Wat heb ik mij schuldig gevoeld naar mijn dochter. Een half jaar puur en alleen borstvoeding, dat was mijn droom. Zo zat ik er dus redelijk dubbel in. Ik was ontzettend blij dat we een broertje of zusje mochten verwelkomen, maar het plotselinge wegvallen van de melk en dat ik mij daar zo verdrietig om zou voelen? Dat kon ik mij niet indenken. Ik zat op dat moment best wel even in een diep dal. Mede door de nieuwe zwangerschapshormonen. Al denk ik dat de ‘oude’ hormonen nog niet eens helemaal uit lijf waren. Door de goed gevulde diepvries heb ik het half jaar nog vol kunnen maken. Ik heb daarna mijn dochter iedere dag nog ‘drooggevoed’. Dat is voeden zonder dat er melk komt. Wat was dat pijnlijk! Maar ik wilde doorzetten, zodat mijn dochter de drinktechniek zou behouden. In de hoop dat ik het na de geboorte van haar broertje nog een beetje goed kon maken.
Ik heb beide kindjes ruim een jaar borstvoeding gegeven. Niet uitsluitend, in combinatie met kunstvoeding, die mijn oudste inmiddels gewend was. Het gezicht van mijn dochter toen er weer melk was! Onbetaalbaar. Alsof ze de loterij had gewonnen. Diep respect voor de moeders die wel tandemvoeden uitsluitend met eigen melk. Ik denk dat ik gillend gek zou zijn geworden, als ik meer dan 10 keer per dag had moeten blijven voeden. Want ja, die eerste maanden was het een soort van wisseldienst. Was de ene klaar met drinken, dan kwam de andere. Inmiddels zijn we 2,5 jaar verder dan het allereerste moment dat ik borstvoeding ben gaan geven. De melk is op. Het is klaar. Zo een raar moment. Minder plotseling dan de eerste keer dat de melk er niet meer was. Maar toch voelt het alsof het je overkomt. De jongste hield met een jaar op om te drinken bij mij en de oudste heeft soms nog behoefte om even bij mama te kruipen en te ‘drinken’. Prima, op deze manier kunnen we beiden dit hoofdstuk langzaam sluiten. Want de kans dat ik ooit nog eens borstvoeding ga geven acht ik niet zo hoog… Maar wie weet gaat het toch nog kriebelen voor een derde. Zou dat kindje ook zo’n natuurtalentje zijn en mij en ons die mooie intieme momenten geven? De tijd zal het leren.
DESIREE
