Ik neem het mezelf nog kwalijk. Iedere dag. Het is mijn schuld. Het was mijn thee. Ik doe eigenlijk altijd standaard koud water in mijn thee, zodat direct drinkbaar is. Behalve die ene dag. Die ene keer.
Het was een drukke zondag, want wij vierden onze verhuizing
Er was een housewarming in ons nieuwe huis. We hadden zowel oude, als nieuwe buren uitgenodigd. Het begon om 14.00 uur. Oma en opa waren er ook. Ik schonk kokend hete thee in voor hun en mezelf. Drie mokken. Ik zette ze op een bijzettafeltje in de woonkamer. Er kwam meer en meer visite binnen. Het was hartstikke druk en ik vergat mijn thee. Ik hing een paar jassen op.
Het ongeluk
Ons zoontje Dex van twee jaar was bij de visite in de woonkamer. Hij speelde. Plotseling hoorde ik een scherpe gil, gevolgd door gehuil. Ik herkende het geluid. Het was mijn zoontje. Ik rende van de gangkast naar de woonkamer. Ik keek naar het bijzettafeltje en de grond. Ik zag mijn zoontje zitten, met de mok naast hem op de vloer. De thee was over hem heen gevallen. Ik stond een paar seconden perplex. Maar algauw rende ik naar mijn zoontje toe, tilde hem op en rende met hem naar de badkamer. Daar zette ik hem met kleren en al onder een lauwe douche. Ik hoorde snelle voetstappen op de trap. Mijn man stond naast me in de badkamer. Beide keken we naar ons zoontje.
Koelen, koelen, koelen
Onze zoontje had een jeans en een t-shirt aan. De thee was voornamelijk over zijn armen gekomen. Zijn blote armen. Oma kwam er ook bij staan. Ze was gespannen. Met pijn in mijn hart inspecteerde ik mijn zoontje. Ik voelde me zo ontzettend schuldig. Zijn armen waren vuurrood. Het gehuil was overgegaan in jammeren. Ik zag geen blaren. Zijn huid leek in tact. “Kan het nog erger worden na een paar minuten?”, vroeg ik mijn man. “Ik denk het niet”, antwoordde hij. Hij belde ondertussen de huisartsenpost. Mijn zoontje stond nog steeds onder de douche. We moesten meteen langs de huisartsenpost komen. Oma blies het feest af, terwijl wij de auto in stapten.
Een brandwond
In het ziekenhuis constateerden ze dat het een eerstegraads brandwond was. Beide armen waren ingesmeerd met een speciale creme. Ook zat er verband omheen. Thuis moesten we blijven smeren met die creme. Ik kreeg belangrijk advies – die ik niet kende – dat ik graag met andere ouders wil delen.
- Doe alle kleding uit van je kindje. Zo voorkom je dat de brandwonden verergeren (dieper en breder worden).”
- Zet je kindje zo snel mogelijk (in ieder geval binnen 20 minuten) in een badje of een douche met lauw water. Laat je kindje daar 10 tot 20 minuten koelen.
- Doe daarna keukenfolie op de brandplekken. Zo komt er geen zuurstof meer bij. De wonden doen dan minder pijn en er kan geen vuil in komen.
- Blijf de brandwonden koelen met natte handdoeken bovenop de keukenfolie.
Vooral het eerste is nieuw. Voorheen was het advies om kleding aan te laten. Ook ik heb de kleding van Dex aangelaten onder de douche. Nu is het advies om kleding (en luier) uit te doen. Ik hoop dat ik hier andere ouders mee bereik en iets kan betekenen.
JADE
mij is hetzelfde overkomen. mijn zoontje van nog geen anderhalf trok een beker met kokendhete koffie over zich heen. de huid van zijn lichaampje hing in lange repen aan zijn kleding. een regelrechte nachtmerrie. gekoeld onder de kraan en naar de huisarts. die deed er biogaas op. iedere dag terug om te verbinden. een maand lang. na een tijdje was er niets meer van te zien. helemaal goed gekomen. en in die 45 jaar erna heb ik iedereen gewaarschuwd om niet met kleine kinderen in de buurt zomaar koffie en thee te drinken. zet die warme dranken op een plek waar ze n8et bij.kunnen. levensgevaarlijk.
hoi Jade,
ons zoontje van toen 8 en halve maand oud heeft dit 6 weken geleden ook gehad. vooral borst en buik flink verbrand (2e graads oppervlakkig en paar plekken 2e graads diep)
tenen handje en arm 1e graads.
je beland in een nachtmerrie. maar je kan er niks aan veranderen, hebt er geen invloed op. dus zet het schuldgevoel van je af. en blijven praten is mijn advies