Ik merk dat ik deze dagen stiller ben dan anders. Stiller in de zin van dat ik even geen zin heb om te praten, te vertellen wat er allemaal in mij omgaat. Er gaat zo veel door mij hart en hoofd, ik kan het zelf soms niet eens bijbenen. Het ene moment ben ik super optimistisch en probeer ik overal het positieve van in te zien. Maar dat kan in een split second omslaan naar boosheid en dan weer naar verdriet. Ook ben ik bang, bang voor wat het nog komen gaat. Er wordt zo veel geschreven, verteld op social media en het nieuws, dat ik door alle berichtgevingen soms ook niet meer weet wat ik nu moet geloven en wat ik met een korreltje zout moet nemen. Ben ik bang om het zelf te krijgen? Om heel eerlijk te zijn, ja dat ben ik! Om daardoor mijn gezin ook in gevaar te brengen dat zij het ook krijgen met alle nare dingen die er dan zouden kunnen gebeuren. Ik doe er dan ook alles aan om fit te blijven en gezond te blijven. Onze beide kinderen krijgen nog borstvoeding en daar ben ik op dit moment zo rete blij mee. Dit geeft mij het gevoel van iets goeds doen en hen op deze manier goed te beschermen tegen dit klote virus. Het brengt ook een extra druk met zich mee, want wat als ik wegval, hoe dan verder? Hier moet ik niet te lang bij stil staan, want dan breekt echt mijn hart. Tuurlijk weet ik dat ze niet totaal afhankelijk zijn van mij, want dat zal wel wat egoïstisch zijn als ik daar zo over zou denken. Maar in deze tijden wil iedere vader en moeder toch nog net iets meer het aller-, allerbeste voor hun kinderen. Je doet er alles aan om ze te beschermen, nu meer dan ooit.
Ook wij zitten nu met z’n allen thuis en proberen het beste er van te maken. Dit betekent niet dat we de hele dag lol met elkaar hebben hoor. Nee zeker niet! Gisteren wat zo’n dag vol irritaties, verdriet, en boosheid. Onze dochter Lot wil de hele dag van alles. ‘’Mama IK WIL iets eten’’ , ‘’Mama IK WIL niet uit die beker drinken’’ en ga zo maar door met IK WIL. Wij proberen haar te leren dat wanneer ze iets vraagt, dan de woordjes MAG IK te gebruiken omdat dit veel beleefder is. Ja, ze is nog maar drie en we zeggen er ook zeker niet de hele dag wat van, maar daar komt dan nog eens bij dat ze een heel pienter wiefke is en heel goed weet wat ze vooral niet wil. Ze zoekt vooral de grens op met het luisteren of liever gezegd niet luisteren.
Dan hebben we ook nog een zoon Sam die het liefste de hele dag bij mij op de arm bivakkeert en mocht hij dat zat zijn, dan is de andere leuke plek bij mama aan de tiet. Wanneer ik dus even wat moet doen waarbij ik hem niet kan vasthouden, denkend aan dat kleine hokje waar ik even 3 minuten kan mediteren tijdens het poepen, dan zet hij het op een huilen en dat mag iedereen horen. Normaal kan ik hier best goed mee omgaan, maar gisteren dus even totaal niet. En tha husband was ook niet de leukste en dat resulteerde in lekker de hele dag fitten op elkaar. Ik ben dan ook een paar keer goed uit mijn slipper geschoten. Er hing een gespannen sfeer in huis en onze kindjes zijn hier erg gevoelig voor. De welbekende poppen waren vaak aan het dansen. Het was gelukkig niet alleen maar ellendig hoor! We hebben buiten heerlijk rond gescharreld op zoek naar lieveheersbeestjes en andere kleine diertjes. Daardoor kon ik ook even mijn zinnen verzetten en niet denken aan alle nare dingen. Ik ben een persoon die vooral op dit soort dagen het moeilijk vindt om van de kleine dingen te genieten. Het lukt steeds beter maar de Corona hakt er behoorlijk in. Zo ook tijdens het acht uur journaal. Ik zat met tranen in mijn ogen te kijken naar wat er zich afspeelt in de wereld. Stil, weer werd ik stil, heel stil. Ben weggelopen om even alleen te zijn in de hoop dat ik mijzelf tot rust kon brengen. Helaas bleven de beelden die ik zojuist had gezien zich maar afspelen in mijn hoofd. Dus maar weer naar beneden om Sam te halen en die naar bed te brengen. Want het was eigenlijk al veel te laat. Gelukkig werd ik door hem weer even in het hier en nu gebracht. Hij viel moeilijker in slaap dan anders, hij voelt mijn onrust. Tijdens het in slaap voeden kwam ik weer tot rust en dat merkte ik ook aan hem. Toen ik hem in zijn bedje legde dacht ik: ‘’lief ventje wat ben ik blij dat je er niks van mee krijgt wat er nu allemaal afspeelt in de wereld!’’
Beneden zat er nog een lief klein mensje te wachten om naar bed te gaan. Lot was ook moe na deze gekke dag vol emoties. Nog twee verhaaltjes in het grote bed van papa en mama, een slokje melk en dan hup in haar eigen bedje. Ze viel direct in slaap. Meisje, wat is mama trots op jou! Ik heb onwijs van deze dag geleerd. Proberen niet te veel nieuws tot mij te nemen deze tijd en meer stil te staan in het hier en nu. Ik heb 0% controle maar wel 100% invloed! Nu we zo dicht bij elkaar zijn, krijgen we de kans om nog meer te kunnen kijken door de ogen van onze kinderen. Hierdoor kan er zo veel meer rust en ruimte ontstaan binnen ons gezin. Een nieuwe titel voor mijn volgende blog is nu al bedacht.
‘’ kijken door de ogen van onze kinderen’’
SUSAN
