Eerder deelde ik ons verhaal. De baby van mijn zus is vanaf de geboorte weggehaald bij moeder. Vanaf de eerste rechtszaak is het steeds een rollercoaster geweest. De kleine (inmiddels alweer 2 jaar) mocht uiteindelijk bij ons blijven. Maar natuurlijk houd het daar niet mee op. We hebben nog meer rechtszaken gehad en onlangs zijn ouders het gezag kwijt geraakt. Althans dat is het advies van de kinderbescherming en jeugdzorg, het is alleen nog wachten op de rechtszaak. De voogdij en gezag gaat in de toekomst naar mij, maar ligt nog even bij jeugdzorg.
De dag van de rechtszaak
Wat duurde die dag lang! Inmiddels was het al 16.00 uur. Ik zat me thuis op te vreten. Toen ging mijn telefoon. Ik nam op. Aarzelend, maar tegelijkertijd gretig. “Het was een lange rechtszaak. De rechter heeft besloten dat de kleine tot haar achttiende bij jullie mag blijven”. Ik sloot even mijn ogen. “Wat?”, stamelde ik, “bij ons?” Natuurlijk wilde ik de rest van mijn leven voor haar zorgen. Ik was blij, maar ik voelde ook zoveel verdriet. Ik gun elk kind haar biologische ouders.
Met de kleine meid gaat het heel goed
Van een meisje van 1800 gram, dat niet kon slikken en daarom sonde kreeg, is het een sterk dametje geworden van 15 maanden oud. Ze groeit op haar eigen tempo. Wel is ze snel overprikkeld, daarom doen we alles rustig aan. Maar dat het een stuk beter met haar gaat dat is één ding wat zeker is. Ze noemt mij mama en ziet mijn twee pubers als haar grote broers. Ze is erg trots op ze. Ik heb nu drie kinderen.
Twee jaar lang heeft ons leven totaal op zijn kop gestaan
Want wie had gedacht dat er nog een klein, onwijs lief meisje bij zou komen?! We hadden natuurlijk een slaapkamer te weinig en zodra we hoorden dat ze voor altijd bij ons mocht blijven, zijn we ook verhuisd. Er is nu ook mooie grote tuin waar ze kan spelen. De omgang met ouders gaat redelijk. Inmiddels zijn zij uit elkaar en komt vader eens in de twee weken en moeder eens in de maand langs. Het is zo bijzonder om een klein afhankelijk meisje op te zien groeien naar een vrolijke, eigenwijze peuter….
JANE DOE
