2013. Na drie lange jaren ben ik eindelijk zwanger door middel van een ICSI behandeling in Düsseldorf. Het niet zwanger kunnen worden ligt aan mij. Ik heb twee verkleefde eileiders en spontaan zwanger worden is uitgesloten volgens de artsen. Tijdens een kijkoperatie komen ze erachter dat er geen druppel vocht door mijn eileiders gespoten kon worden. Ook niet onder hoge druk. De oorzaak hiervan is onbekend. Na de operatie was er ook een soort opluchting bij mij. Er was dus duidelijk iets aan de hand.
Na mijn tweede punctie ging het mis
De poging dat ik zwanger raakte was de laatste poging die vergoed zou worden. Twee eerdere IVF pogingen hier in Nederland liepen dramatisch. Bijna geen embryo’s of van slechte kwaliteit. Bij de tweede punctie ging er iets heel erg mis. Eenmaal thuis lig ik krom van de pijn in bed. Ik probeerde even naar de wc te gaan en viel bewusteloos neer op de grond. Mijn man belde het ziekenhuis.
Zou een terugplaatsing wel zin hebben?
We moesten direct terugkomen met een ambulance. Wat bleek, de arts had per ongeluk een bloedvat aangeprikt en dat vat lekte bloed in mijn buikholte. Totaal ongeveer een liter! Ik verging van de pijn. Mijn buikvlies werd geprikkeld door het bloed wat erlangs bewoog. Ik kreeg morfine en een paar dagen later een toch een terugplaatsing ondanks mijn slechte conditie. Deze poging mislukte en daar was ik niet verbaasd over. Ik voelde mij zo slecht, hoe zou ik dan een embryo vast kunnen houden?
We hoopten op meer kans in Duitsland
We besloten we naar het buitenland te gaan voor IVF. Het vertrouwen in het ziekenhuis in Nederland was totaal weg. In Düsseldorf gaat alles heel anders. Andere medicijnen, andere behandeling en wat een opluchting: de punctie gaat daar standaard onder narcose. Wat een opluchting. Van deze poging raakte ik zwanger!
Met 29 weken braken mijn vliezen
Helaas verliep de zwangerschap heel spannend met veel bloedverlies en werd met 29 weken en 4 dagen onze zoon Leonard geboren. Mijn vliezen waren spontaan gebroken. Waarschijnlijk was er een zwakke plek in de vliezen ontstaan door het continue bloedverlies. Onze zoon deed het ondanks zijn vroege geboorte echter super goed en lag zes weken in het ziekenhuis voordat hij naar huis mocht. We zijn dolgelukkig met hem!
We willen een tweede kindje
Drie jaar later begint het weer te kriebelen en we gaan opnieuw een traject in. Dit keer wel gelijk in Düsseldorf omdat we veel meer vertrouwen hebben in de artsen daar. De eerste ICSI poging mislukt. Na een rustpauze van twee maanden plannen we opnieuw. Alle medicijnen liggen klaar in de koelkast. Het is nu wachten op mijn menstruatie. En dat wachten duurt lang… Weken gaan voorbij en er gebeurt niks. Ik word ongeduldig en raadpleeg de arts of ik niet iets kan krijgen om het op te wekken. Maar nee, ik moet gewoon afwachten tot het vanzelf begint.
De arts raadt aan een test te doen
Na een paar dagen doe ik een zwangerschapstest om door te sturen aan de arts dat ik echt niet zwanger ben. Binnen twee seconden zie ik twee dikke strepen op de test verschijnen; “HÈ?!!!!?! Dit kan niet!!!”. Ik bel mijn man die op zijn werk is en mijn moeder. Ik ben helemaal van slag. Ik besluit een test te kopen die aangeeft hoe lang je zwanger bent en ja hoor: 3+ geeft hij aan. We mogen de week erop voor een echo en daar zien we een kloppend hartje. De artsen kunnen het niet verklaren. Een wonder!
Omdat wij gelovig zijn zien wij dit als een wonder van boven! En wát een wonder!
Lees HIER verder.
ALWINE
