Rosanne schrijft in deze blog over haar tweede bevalling. Ze heeft eerder haar eerste bevallingsverhaal eerder gedeeld:
Geboorteverhaal: “Het enige wat ze kon doen was een vacuümpomp plaatsen alleen zou dat erg pijnlijk zijn voor mij”
Hoe mijn ideale bevalling eruit zou zien
Na een kort fertiliteitstraject waren we na de eerste terugplaatsing zwanger. Wauw! Wat een geluk. Mijn ideale bevalling? Die zag er zo uit: het zou spontaan beginnen, liefst op een avond. Ik wilde thuis bevallen, weeën (gedeeltelijk) opvangen onder de douche en in ochtend bevallen voordat onze oudste wakker zou worden. En dat onze oudste thuis kon blijven met de vriendin die we hadden gevraagd om op hem te passen. Zodat hij gelijk die ochtend zijn broertje zou zien. Zou onze wens uitkomen?
Ik liep over tijd, gelukkig kon ik nog veel
De zwangerschap verliep in vergelijking met de zwangerschap van mijn eerste zoontje aardig goed. Behalve bekkeninstabiliteit mocht ik niet klagen. Ik wist ergens al dat ik deze zwangerschap langer door zou lopen dan onze eerste. Bij hem ben ik in verband met medische redenen met 38 weken ingeleid. Maar, dat ik over de 40 weken heen zou lopen had ik niet verwacht, of eigenlijk niet gehoopt… Alles na die 38 weken voelde voor mij al over tijd. Maar hé, ik kon nog veel meer dan ik bij Kyan (mijn oudste) kon. Ik had nu tot op laatst nog lekker gefietst, naar kinderboerderij met Kyan, de stad in. Noem maar op.
Ik werd gestript
Met 40.6 weken had ik dinsdag aan het begin van de middag een afspraak staan bij de verloskundige en ik vroeg of ze me wilde strippen. Dat was gelukt en het viel me mee hoeveel pijn dat deed. Ze zei: “Als je binnen 24 uur hier geen weeën van krijgt heeft het strippen niet geholpen”. Ik had al een afspraak staan voor donderdagochtend om opnieuw te strippen en donderdagmiddag een intake in het ziekenhuis om een inleiding te plannen voor na het weekend.
De weeën leken begonnen
De middag en avond gingen voorbij zonder dat ik ergens last van had. Mijn man heeft die avond nog mee gedaan aan een hardloopwedstrijd en kwam rond 22.30 uur thuis en we zijn naar bed gegaan. Eenmaal in bed zei ik tegen hem: “Echt, die stomme darmen, ben er zo klaar mee”. En ik draaide me om om te gaan slapen. Alleen bleef ik kramp houden, dus ben naar de wc gegaan maar dat hielp niet. Weer in bed zei mijn man rond 0.00 uur: “Euhh dit zijn geen darmkrampen, je bent volgens mij nu weeën aan het wegpuffen. Ga ze eens timen”. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik ben de weeën gaan timen. Die kwamen al om de vier/vijf minuten, soms een uitschieter naar zeven minuten. Maar ze waren nog niet altijd een minuut lang. En ja, wanneer bel je dan? Bij onze eerste ingeleid dus dit was nieuw voor ons.
Ik had al flinke ontsluiting
Uiteindelijk na 2.5 uur belde mijn man rond 2.30 uur de verloskundige met dat het begonnen was. Zij zouden hun spullen pakken en kwamen eraan. Rond 03.05 uur waren de verloskundige en een stagiaire er. Ze vroegen wat ik graag wilde. Ik vond het wel fijn als ze gingen kijken hoe ver ik was. Na een check zei de verloskundige: “Je zit al op vijf centimeter. Wij gaan niet meer weg. Wij gaan alles klaarzetten voor de bevalling”.
We moesten de opvang voor Kyan nog bellen
Wauw, dit had ik niet verwacht, zover al. En zo werd alles klaar gezet, pakte ik tussen de weeën door nog vuilniszakken en wilde ik van alles regelen. Daarna dachten mijn man en ik: “Wanneer bellen we mijn vriendin?”. Zij zou op onze oudste passen zodra ik zou bevallen. Rond 4.30 uur hebben we haar gebeld en zij was er een kwartier later. Zij zou, als het kon, met Kyan beneden gaan eten en spelen tijdens de bevalling. Tenzij hij toch te onrustig was en echt naar ons wilde gaan, zou ze hem meenemen.
Het schoot gelukkig op
Om 5.00 uur was de kraamzorg er ook en zij zei gelijk: “Nou je bent nog veel te veel grapjes aan het maken, het is hier te gezellig. Jij kunt beter naar boven gaan en lekker in je eigen bubbel gaan”. Eenmaal boven hebben ze gekeken hoe ver ik was en om 5.15 uur zat ik op zeven centimeter. Wauw, dit ging best hard! Ze hebben toen met mijn toestemming mijn vliezen gebroken en ik ben onder de douche gestapt. Daar werd het al snel intenser en wist ik niet hoe ik ze op moest vangen. Dus afdrogen en ik wilde weer naar de slaapkamer toe.
Ik kon de weeën maar net opvangen
Weer op de slaapkamer kreeg ik steeds meer weeën en werden ze veel heftiger. Ik wist niet hoe ik ze op moest vangen, stond naast het bed te trappelen op mijn benen. Uiteindelijk gaf ik om 6.00/6.15 uur aan dat ik op bed wilde liggen. Ik trilde helemaal en werd duizelig. Ik had de hele nacht gestaan en niks gegeten. En daar stonden we; de verloskundige en stagiaire, kraamzorg, Richard en ik op de slaapkamer, tijdens de warmste nacht die er toen was. Zo warm dat Richard wit wegtrok en bovenaan de trap wat ging drinken en zoetigheid at.
Ik was op
Op bed had ik een aantal weeën weg gepuft en ik mocht iets mee persen, alleen had ik hier geen meer kracht voor. Ze stelde voor dat ik op de baarkruk ging zitten, maar net nadat ze dat had voorgesteld kreeg ik om 6.30 uur persweeën. En na een kwartier persweeën is om 6.46 uur, met exact 41 weken onze tweede zoon Lío geboren!
Een hele goede bevalling!
De placenta kwam ongeveer een kwartier erna en na twee hechtingen kon ik ontspannen gaan liggen. Echt, deze bevalling, ik kijk er zo positief op terug! Ik zag er heel erg tegenop omdat de eerste bevalling bijna traumatisch was. Maar ik had tijdens deze bevalling geen moment anders gewild. Alles ging zoals ik had gehoopt. Er werd door de verloskundige zo goed geluisterd naar mijn wensen. Zo’n bevalling gun ik iedereen!
ROSANNE
