Mijn bloeduitslag viel tegen. Dit had ik niet verwacht. Mijn bloed was eigenlijk steeds zo goed. Ik blijk deze chemo niet zo goed af te breken. Ik wist al dat ik een enzym had. Daarom kreeg ik al niet de hele dosis chemo, maar minder. Nu moest het nog verder teruggeschroefd worden. En dat voelt voor mij niet meteen goed. Ik moet natuurlijk maximaal slechte cellen verdrijven. De arts gaf aan dat deze dosis goed is voor mijn lichaam en waarschijnlijk hetzelfde doet als een hogere dosis voor een ander lichaam. Als ze het niet terugschroeven, dan moeten we de volgende chemo uitstellen en dat wil ik natuurlijk ook niet. Dus ja, dit is het. Nu nog vijf pillen en dan het infuus ook wat naar beneden. Nu maar hopen dat ik zoveel mogelijk kuren vol kan houden. Bestrijden die kanker!
Ik heb een Fitbit horloge gekregen, die houdt mijn slaap ook bij. Dat blijkt dus ongeveer echt zo slecht als ik zelf al dacht. En zelfs met slaappil was mijn slaaptijd maar vier uur en een kwartier. Daar moet ik dus met ladingen chemo de dag mee door, niet gek misschien dat ik af en toe wat duizelig ben.
Ik heb het huis voor me alleen. Elke keer begin ik dan met tranen, dus ik denk dat het goed is om af en toe even met mezelf te zijn. Ik ben niet down door dit alles. Ik voel me vandaag best goed. Maar ik ben gewoon bang. Bang dat ik niet lang meer leef en zelfs dat typen zorgt voor fysieke pijn. Als ik aan mijn jongens denk, dat ik ze daardoor pijn zou moeten doen, dan kneust mijn hart. Pfff, wat hou ik van die mannen. En ik wil ze ZO GRAAG zien opgroeien. Ik wil met ze kamperen, zeilen, varen, bioscoopavondjes houden, reizen, ik wil er voor ze zijn. Dat is echt het allermoeilijkste. Gisteren op Facebook weer een lotgenoot gesproken met dezelfde diagnose als ik. Ze had uitzaaiingen in de hersenen. Af en toe heb ik de neiging mensen uit te leggen hoe dit voelt, hoe eng dit is. Nee, ik ben hierna niet beter. Hierna begint een heel ander deel van deze ziekte en herstel. Ik heb de dood in de ogen gekeken. Ik ben te jong en mijn kinderen zijn helemaal te jong om hun mama te verliezen. Ik ben hierna niet beter, hierna is het erop of eronder. Met stiekem een grotere kans op eronder. En ja, ik weet dat percentages niet alles zeggen. Dat houd ik mezelf steeds voor. En nee, voor niemand is het zeker, maar pffff….. Mijn kansen zijn wel wat slechter dan bij de ander. Momenteel neem ik de kwaaltjes op de koop toe, als ik maar lang mag leven.
Waar ik berusting had in het terugschroeven van de chemo, heb ik dat nu weer even niet. Ik wil zo lang mogelijk en zoveel mogelijk chemo. Ik heb alleen blijkbaar niet veel invloed op mijn bloedherstel. Dat is zo frustrerend! De nachten gaan mometeel best redelijk, wel met een slaappil. Maar daardoor is het beter dan het was. Ik heb behoefte aan schrijven, dichten, achterlaten,overbrengen, vertellen. Ik heb een blog geschreven, en ze waren enthousiast en willen me als vaste blogger bij Kids & Kurken. Voel me toch vereerd. Wie had een jaar geleden gedacht dat ik kaal model en blogger zou worden!? Het weer is nu regelmatig lekker. Er zijn leuke festivalletjes. We hebben een heerlijke dag met de jongens op Lepeltje Lepeltje gehad. We zijn naar het Blote Voetenpad geweest. We zijn ook bij Foodstock geweest. Een heerlijk dagje met zwembadje en bbq rondom huis. Ik ben naar de film geweest en uit eten. Fijne dingen allemaal! Ik heb ook erg grote behoefte aan leuke dingen.
Maandag heb ik een gesprek gehad met de arts. Hij zei ook dat hij aan mijn bloedwaarden kon zien dat ik echt veel doe en echt maximaal doe met betrekking tot de chemo. Dus ik heb weer wat meer vertrouwen gekregen dat ik echt het maximale gedaan heb, en aan het doen ben, om te overleven.
Donderdagochtend kreeg ik het berichtje dat er veel discussie was in het ziekenhuis. Ze vinden dat de eventuele operatie te lang duurt en dat mijn kansen klein zijn. Als ik toch weer aan de chemo moet, is het herstel te lang. Pffff, dit is toch eigenlijk allemaal niet te bevatten. Ik hoop dat de berichten niet nog erger worden. De chirurg belt met het idee om toch een DIEP-flap* te doen. Ze moet dan ergens een flinke lap huid vandaan halen van mijn lichaam. Ze haalt dan de huid wat minder rigoureus weg. Ik zou dan 1 a 2 weken een open wond hebben en op mijn eigen spieren kijken. Pffff, klinkt heftig en dat is het ook. Maar dan zou ik nog een redelijk mooi resultaat kunnen krijgen. Ze gaat overleggen.
Lees HIER het vervolg
*Bij de DIEP-flapmethode (DIEP is een afkorting van Deep Inferior Epigastric Perforator) worden huid- en vetweefsel van de buik gebruikt om de borst te reconstrueren na of tijdens een borstverwijderingsoperatie.
YVONNE
