Haar vrouw Francoise is zwanger van hun eerste kindje!
Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Via een gezamenlijke vriendin, wij waren 16 jaar oud en kwamen elkaar tegen in de discotheek. Sindsdien was het op en af afspreken. We kregen allebei een relatie waardoor we vaak elkaar weer uit het oog verloren. Tot zes jaar geleden, allebei net uit een relatie en de vonk sloeg over. Nota bene ook in een discotheek.
Hoe is het traject van een kindje krijgen eigenlijk gegaan?
Toen we twee jaar bij elkaar waren kwamen de gesprekken over een kindje naar boven. We waren er al snel over uit dat we samen een gezin wilden vormen. Het traject begon bij het zoeken van een geschikte donor. We waren in het begin naar het Medisch Centrum Kinderwens gegaan voor informatie. Daar bieden ze IUI aan (insemineren met donorzaad) alleen was de wachttijd één jaar. In de tussentijd trokken we onze stoute schoenen aan en zochten we een eigen donor. Na een leuke match op een site voor donoren, wensmoeders en -vaders spraken wij af met de donor en we hadden gelijk een klik. We spraken nog een paar keer af om elkaar beter te leren kennen, voordat hij vertrok naar de badkamer met een potje om vervolgens weer heel snel weg te wezen, zodat wij onze ¨ding¨ konden doen. Dit is in totaal zo’n vijf keer gebeurd, met helaas niet het gewenste resultaat. Twee jaar terug kreeg ik een blindedarmontsteking, waarschijnlijke mede door mijn endometriose ontstaan. Ik wist dat ik deze aandoening had (ik had hele heftige en pijnlijke menstruaties), maar dat was nooit officieel vastgesteld. Door de operatie hebben ze ook kunnen zien dat ik zowel een cyste als verklevingen had rond mijn eierstok. Twee maanden later werd ik weer geopereerd, alleen nu specifiek om de cyste weg te halen en de verklevingen weg te branden. Ondertussen waren wij ook aan de beurt voor een kliniekdonor, dus konden we na mijn herstel van de operatie meteen naar de kliniek voor de inseminatie (IUI). We hadden overigens met de arts besproken dat we maximaal drie IUI-pogingen zouden proberen en dat we daarna meteen door zouden gaan met het IVF-traject. De derde poging hebben we helaas niet gehaald, omdat ze op de echo konden zien dat er vocht in mijn eileider zat. Wat een domper. Er was zelfs sprake van dat ik opnieuw geopereerd zou moeten worden om het vocht weg te halen. Gelukkig was dit na een second opinion van mijn eigen arts niet nodig en hij adviseerde ons om meteen te beginnen met het IVF-traject. Na een maand hormonen spuiten, elke week een bezoek aan de kliniek en wat tranen, hadden we na de eerste poging een positieve zwangerschapstest in onze handen!
Vonden jullie het lastig om geschikt donorzaad te vinden?
In het begin hebben we het er heel vaak over gehad samen. Een bekende donor of toch niet? Vooral voor Jessica was het moeilijk, omdat zij niet de biologische moeder zou worden. Ze was vooral bang voor de toekomst. Zij wilde dit alleen met mij doen en niet met een derde, wat ik heel goed snap. Uiteindelijk hebben we het natuurlijk wel geprobeerd met die leuke match, maar echt alleen maar omdat we alles goed zouden vastleggen en omdat het zo goed klikte. Het is uiteindelijk toch de kliniekdonor geworden en daar zijn we achteraf ook erg blij mee. Alles wordt heel goed gecheckt (ziektes, achtergrond en dergelijke). En we konden toch iets van Jessica haar eigenschappen doorgeven, zoals haar kleur ogen en haar. De gedachte dat onze kleine man straks als hij eraan toe is, erachter kan komen wie de donor is, vinden we fijn. Dat was vroeger wel anders, dan was de donor echt anoniem. Ook al is het spannend hoe hij later gaat reageren, wij willen hem niet de kans ontnemen om te weten waar hij vandaan komt.
Wat vonden jullie omgeving ervan?
Iedereen reageerde heel positief op onze kinderwens. Natuurlijk heb je mensen erbij die veel vragen stellen uit interesse, maar wij zijn erg open en iedereen om ons heen mag alles vragen.
Wat is het irritantste wat andere mensen momenteel tegen je zeggen?
Adviezen. Ik snap dat het vaak goed bedoeld is, maar het kan erg vervelend overkomen, helemaal met de hormonen die af en toe de kop opsteken.
Francoise, wat voor moeder is Jessica denk je?
Jessica wordt een geweldige, zorgzame, stoere mama die ook wat vaderlijke taken over zal nemen. Ze is er straks met alle liefde voor mij en ons gezin. Onze kleine man zal niks te kort komen.
Jessica, wat voor moeder is Francoise denk je?
Francoise is een typische moeder. Ze zal door het vuur gaan voor haar kind en gezin. Alle angsten die ze al heeft overwonnen om onze kinderwens in vervulling te laten gaan, zal ze blijven overwinnen voor onze kleine man. De beste moeder die onze kleine man ons maar wensen kan!
Jullie gebruiken de hastag androgeen, tomboys en genderfluid, kunnen jullie daar meer over vertellen?
Vooral ik (Jessica) identificeert zich niet echt met het mannelijke of vrouwelijk geslacht. Als er een gender-neutraal toilet zou zijn, zou ik me daar het meest comfortabel bij voelen. Dat willen wij ook naar buiten toe laten zien met deze hashtags.
Jessica jij bent wat minder vrouwelijk, wil jij liever man zijn? voel je je wel vrouw of eerder neutraal?
Ik heb heel erg veel gestoeid met mijn geslacht. Er zijn zeker periodes waarin ik liever een man wilde zijn, maar de periodes waarin ik dat niet wilde zijn er misschien wel vaker. Ondanks dat er af en toe nog een twijfel ontstaat, identificeer ik mezelf nu meer als neutraal. Ik word gewoon moe van al die labels, haha!
Hoe belangrijk is geslacht in jullie opvoeding. Hebben jullie graag genderneutrale kleding en speelgoed? Of juist niet?
Geslacht speelt niet zo’n grote rol in onze opvoeding, dan het momenteel in de maatschappij doet. Het geslacht man en vrouw bestaat, maar eventuele andere identificatie van het geslacht staan wij – uiteraard – voor open. Wij zullen ons kind zonder verwachtingen, labels en verplichtingen opvoeden. Wij willen dat hij zich ontwikkelt, naar hoe hij zich voelt en niet naar hoe hij zich hoort te voelen. Als hij met een barbiepop wilt spelen mag dat, maar houdt hij van auto’s, dan is dat natuurlijk ook prima. Genderneutrale kleding vinden we niet zo belangrijk, zolang het maar leuk staat en comfortabel zit.
