Mijn naam is Renée en ik ben 25 jaar oud. Ik ben geboren met 28 weken en 4 dagen om precies te zijn, met een groeiachterstand van 2 weken. Ik ben pre-dysmatuur geboren; dat betekent dat ik naast te vroeg geboren, een te laag geboortegewicht had voor de duur van de zwangerschap.
De zwangerschap verliep vanaf de 24ste week tot aan de bevalling niet vlekkeloos. Zo heeft mijn moeder mij als baby maar één keer voelen bewegen in haar buik. Verder had ze last van hoge bloeddruk. Ruim 12 weken te vroeg verloor mijn moeder plots bloed en werd met spoed naar de afdeling verloskunde van het plaatselijke ziekenhuis gebracht. De oorzaak van het bloedverlies was loslating van de placenta. Hier zagen ze al snel dat het niet goed ging met mij. Omdat mijn moeder minder dan 32 weken zwanger was, werd ze met spoed overgebracht naar het Maxima Medisch Centrum (MMC) in Veldhoven. Dit ziekenhuis heeft een speciale vroeggeboorteafdeling, de NICU. Deze afdeling is gespecialiseerd in de intensieve zorg voor te vroeggeboren baby’s.
Op 3 juni 1994 werd ik, slechts 730 gram wegend (een pak suiker weegt meer), met een spoedkeizersnede ter wereld gebracht. Mijn lichaampje paste op een handpalm, zo klein was ik. Mijn precieze lengte weet ik niet. Omdat meten te belastend zou zijn voor mij hebben ze dit niet gedaan. De gynaecoloog schatte het op 24 centimeter. Omdat ik nog niet was volgroeid en intensieve zorg nodig had, lag ik de eerste paar maanden in een couveuse. In de couveuse op de afdeling neonatologie, NICU (Neonatale Intensive Care Unit), werd gezorgd dat ik lekker warm bleef en met alle liefde verzorgd werd. De artsen denken dat een bloedstollingsafwijking de oorzaak is geweest van de
losgelaten placenta.
Complicaties
Tijdens de bevalling heb ik zuurstoftekort opgelopen. Een dag erna werd ik tweemaal getroffen door een flinke hersenbloeding, met als gevolg dat de hersenkamers uitzetten. Met een naaldje in mijn rug hebben ze het teveel aan hersenvocht afgenomen. Volgens de artsen zou ik als gevolg van dit alles te maken krijgen met
lichamelijke en/of verstandelijke beperkingen, met als zekerheid een spastische aandoening. Achteraf is hier gelukkig niets van uitgekomen! Na een lange tijd in de couveuse te hebben doorgebracht mocht ik na 14 weken eindelijk naar huis, tot grote blijdschap van mijn ouders.
Gevolgen op latere leeftijd
Jammer genoeg heb ik klachten overgehouden aan mijn vroeggeboorte. Hier heb ik dagelijks mee te maken. Naarmate ik ouder word, verergeren de klachten. Zo ben ik vaker vermoeid, heb veel last van migraine en
verdraag weinig prikkels. Ook heb ik moeite met onverwachte situaties, het overzien van het groter geheel en plannen. Als ik een erg drukke dag heb gehad en de informatie en taken stapelen zich op, dan uit zich dit soms in emotionele uitbarstingen en migraine. Ik vind het zeer lastig om hiermee om te gaan. Onlangs is de diagnose NAH (niet aangeboren hersenletsel) vastgesteld.
Onbegrip
Er is nog veel onbegrip en te weinig kennis over de gevolgen van ex-prematuren op latere leeftijd, dat is vervelend en maakt het voor mij extra moeilijk. Misschien komt dat ook omdat er aan mijn buitenkant niets te zien is. Mensen om mij heen hebben meestal geen idee tegen welke problemen ik aanloop. Vaak krijg ik te horen: ‘Maar je bent een hartstikke leuke meid en je doet het toch goed.’ of ‘Maak je niet zo druk, accepteer het gewoon.’ Maar als je zelf met de klachten te maken krijgt, dan is het toch wel eventjes anders! Ik vind het moeilijk om aan anderen uit te leggen wat er met mij aan de hand is, omdat ik het vaak zelf niet eens begrijp. Ik wil niet dat er anders naar me gekeken wordt. Wel wil ik graag begrip. En dat er rekening met mij wordt gehouden.
Toekomst
Wat de toekomst mij zal brengen weet ik niet. Dat weet niemand. Wat ik wel weet, is dat ik een doorzetter ben. Als ik ergens voor ga, dan doe ik dit voor de volle 100%. Ik kijk er naar uit dat er binnenkort een passend behandeltraject gestart word waardoor ik beter met mijn klachten kan omgaan en er misschien meer begrip zal komen van mijn omgeving. Ik hoop dat er in de toekomst meer kennis en begrip komt voor dit onderwerp, zodat toekomstige prematuren betere en langdurige nazorg krijgen.
Onlangs ben ik begonnen met mijn eigen Instagram account genaamd ‘Prematuur geboren’. Op deze pagina wil ik mijn verhaal delen en in contact komen met lotgenoten. Ik ben benieuwd naar verhalen van andere ex-prematuren. Ondervind jij nog klachten van je vroeggeboorte? Hoe ga je hier mee om? Laat het me weten. Mijn emailadres is prematuurgeboren@hotmail.com of via mijn Instagram account ‘Prematuurgeboren’.
RENEE (klik hier voor haar Instagram)
