Elfri: Wanneer je ouders wordt komt er een bepaalde mate van verantwoordelijkheid om de hoek kijken. Maar soms… dan heb ik zo een zin om onverantwoordelijk te zijn. Niet om half 10 naar boven gaan, omdat je niet weet hoe de nacht gaat zijn. Nee, het middernacht zien worden. Havermoutpap als ontbijt met een appeltje? Blegh, ik wil de koude pizza van gisteravond eten als ontbijt. Ik wil keihard ‘shit’ roepen wanneer ik mijn teen stoot en niet ‘chips’ en ‘he, verdikkie’. Ik wil soms een onverantwoord groot bedrag uitgeven aan een heerlijk diner alleen voor ons tweeën. Niet aan een fortuin aan luiers en billendoekjes.
Jim: Ik wil, nadat we onverantwoord duur uit eten zijn geweest, nog even doorzakken in een kroeg. En dan de volgende dag tot aan het avondeten in bed liggen netflixen met allerlei katervoedsel. Of dat je lekker kan blijven hangen als er vrijdag op kantoor een fles wijn opengetrokken wordt, en niet snel de auto in hoeven springen omdat het kinderdagverblijf om half 7 sluit.
Elfri: Dan kan je denken: “Dan breng je ze toch eens een nachtje of een dagje naar opa en oma?!” Als die optie er zou zijn, dan had dat zeker een keer gekund, maar eigenlijk is dat niet helemaal wat ik bedoel. Soms bekruipt mij het gevoel dat ik al die verantwoordelijkheid best wel, een verantwoordelijkheid vind. Heb jij niet wel eens vertederend boven het bedje gestaan van je slapende spruit met een hart wat uit elkaar barst van liefde? En daarna gedacht: “Oh, god dit is zo kostbaar! Wat als… “
Jim: En dat is het lastige ervan. Ik zou voor geen goud willen ruilen met een ander leven. Maar ik kan wel jaloers luisteren naar verhalen van vrienden zonder kids. En heel even denk ik dan, wat als.. Hoe had ons leven eruit gezien als we geen kinderen hadden gehad. Hadden we dan nog steeds zoveel waarde gehecht aan een vaste plek om te wonen en wat geld achter de hand op een spaarrekening? Of hadden we dan per week bepaald waar we waren, en hadden we dan vele uithoeken van de wereld gezien? En is dat dan eigenlijk ‘onverantwoord’ bezig zijn? Of is dat gewoon ‘niet alles precies dan zoals het hoort’? Want eigenlijk kan dat laatste ook prima met kids. Zeker, je kan de vakanties van vroeger herhalen en naar (Zuid-)Frankrijk rijden. Maar waarom ga je niet drie weken naar Azië, of Amerika? Is dat onverantwoord? Of is dat eigenlijk best te verantwoorden, als je maar de juiste voorbereidingen treft? Of is dat het vrije eraf, omdat je toch weer verantwoordelijk bezig zijn door het goed voor te bereiden? Aaarghh, zie je de last van verantwoordelijkheid hebben?
Elfri: Hoe lekker is het als je soms niet al die verantwoordelijkheid hebt?! Op vrijdag om 16:00 uur elkaar appen met de vraag wat we gaan doen. Weekendje weg, bioscoop, uit eten, de kroeg in? Zeg het maar, want het kan gewoon! Ik vraag mij af hoe comfortabel ik mij daar nog bij voel. Een tijdje geleden zaten wij in een iets te hippe tent, waarvan ik twijfelde of de tafeltjes zo aan de kant geschoven zouden worden en we de dansvloer op gingen. De ober bracht ook de drankjes in een afritsbroek, die was afgerist, in JANUARI, met fannypack. Maar ik heb wel die avond onverantwoord gin-tonics gedronken, ik ben misselijk naar huis gegaan en ik heb de volgende dag huilend onder een dekentje op de bank gelegen. Was ik toch weer eens ouderwets onverantwoord geweest. En man, wat voelt dat lekker. Liggen de kids op bed en ik stoot mijn teen? Dan pak ik mijn scheldwoordenboek erbij en laat mijzelf even lekker gaan. Soms zie ik het nog middernacht worden, zijnde dat ik ben opgebleven of dat mijn kind niet kan slapen. Ik ga deze week pizza bestellen, koud laten worden en de volgende ochtend deze op eten voor ontbijt. Mogen de meisjes lekker mee eten.
Jim: En ik stel voor dat we vaker onverantwoorde dingen doen, want eigenlijk kunnen we dat best aan onszelf verantwoorden.
ELFRI EN JIM
