En dan heb ik het in dit geval specifiek over het geven van borstvoeding. Laat ik voorop stellen dat alles wat je doet goed is. Borstvoeding live, fulltime kolven, kunstvoeding of half half. Ik zeg altijd: “Een blije mama is een blije baby”. Ik voel me enorm bevoorrecht dat ik borstvoeding bij drie van de vier kinderen heb mogen geven en nog steeds mag geven. Het is zeker niet van een leien dakje gegaan. Vanuit mijn werk wist ik wel dat borstvoeding niet iets vanzelfsprekends is, maar dat het echt hard werken is aan het begin.
Stuwing
Bij Riley was alles nieuw. Ik dacht: “Ik wil borstvoeding geven, maar niet ten koste van alles. Als het niet lukt, dan lukt het niet.” Wat een grap… Toen Riley geboren werd met een spoedkeizersnede, kregen we te horen dat de moedermelk later op gang kon komen. Oke, prima. Riley viel de eerste twee dagen enorm af, dus besloten we om extra te kolven, zodat hij bijgevoed kon worden. Op dag 3 kwam er stuwing om de hoek kijken. Wat een pijnlijke bedoeling en wat een productie! Vanaf het eerste moment had Riley al wat moeite met aanhappen, maar er was geen aanwijsbare oorzaak. Toen de productie op gang kwam, had ik een enorme toeschietreflex. Oftewel, ik verzoop Riley zo ongeveer aan de borst. De eerste nacht thuis was echt een drama. Mij kind aanleggen ging bijna niet, hij verslikte zich constant en die borsten werden maar voller en pijnlijker.
Spruw
Eindelijk was het 8 uur ’s ochtends en kwam de kraamverzorgster weer. Ik zat huilend naast haar. Ik voelde me zo enorm falen als moeder. Gelukkig was zij echt top! Ze haalde meteen een kolf en liet mij eerst alles leeg kolven. Oftewel resetten. Zij heeft me goed begeleid met het voeden en langzaam kreeg ik steeds meer vertrouwen dat het goed zou komen. Na een week werd de stuwing wat minder en leek alles in balans te komen. Helaas kreeg ik na twee weken een flinke borstontsteking. Echter wilde ik absoluut niet stoppen met borstvoeding (wat trouwens ook wordt afgeraden als je een borstontsteking hebt). Ik lag met hoge koorts in bed, legde Riley aldoor aan en als hij niet wilde, kolfde ik de melk af. Na 1 dag kreeg ik antibiotica, omdat dit allemaal niet hielp. Na een week was ik weer opgeknapt. “Mooi, dat hebben we ook overleefd”, dacht ik. Een week daarna kwam het leed wat spruw heet. Riley had echt last van zijn mond. Nystatine, kokosolie, gentiaan violet, we probeerden alles, maar niets hielp om de spruw permanent weg te krijgen.
Borstvoeding via de fles
Wanneer een kind vaccinaties krijgt, wordt er vaak geadviseerd dat je je kindje aan de borst kan laten drinken of vlak daarna om te troosten. Met 14 weken kreeg Riley vaccinaties. Ik wilde hem echter niet tijdens de prikjes laten drinken. Nog geen 10 minuten na de vaccinaties was ik thuis en wilde ik de botst geven. Vanaf dat moment weigerde hij. Ik heb een lactatiekundige mee laten kijken. Ik heb gevoed in de gekste houdingen om hem maar te laten drinken aan de borst, maar niks mocht baten. Conclusie van de lactatiekundige: “Hij associeert pijn met de borst”. Gezien de spruw in de voorgeschiedenis en daarna de prik vlak voor de borst. Man wat heb ik gebaald dat live aan de borst drinken niet meer lukte. In de tussentijd ben ik gaan kolven, want ik had genoeg productie. Dit bleef goed gaan. Uiteindelijk heeft hij 9 maanden borstvoeding gehad, via een fles. En ooh wat hebben we die nachten soms vervloekt, waarin ik kolfde en mijn man de fles gaf. Vaak lekte die fles ook nog eens. Op dat moment konden we echt woest zijn. Nu lachen weer hard om!
Prenataal kolven
Ondanks dat het geen makkelijk avontuur was bij Riley, ging ik er vol vertrouwen in bij Marly. Ik had me nog meer ingelezen over borstvoeding. Ik had ook specifiek gevraagd aan de kraamzorgorganisatie of ik iemand kon krijgen met ervaring en kennis hierover. Ook bij Marly kreeg ik een keizersnede en verwachtten we dat de melk later op gang zou komen. Dit keer wilde ik niet dat er bijgevoed zou worden met kunstvoeding. Riley was namelijk een huilbaby, had enorm veel darmkrampen, dus alles wat ik kon doen om te voorkomen dat er meer darmkrampen waren, deed ik. Ik begon met kolven toen ik 37 weken zwanger was. De melk ving ik op in spuitjes en bewaarde ik in de vriezer. Dit ging goed en gaf vertrouwen.
Blokvoeden
Marly was nog geen 5 minuten uit mijn buik en dronk al aan de borst! Wat een natuurtalent. Vanaf het eerste moment waren we een heel goed team. Maar ook hier was het in het begin hard werken. Ik kolfde extra, omdat Marly veel afviel en bijgevoed moest worden. Ze weigerde echter elke vorm hiervan. Fingerfeeding, cupfeeding, flesje, ze wilde het allemaal niet. Door het extra kolven kwam de productie hard op gang. Overproductie was het gevolg en wederom een hard toeschietreflex. Gelukkig kon Marly hier wel mee omgaan en met tips van de kraamverpleegkundige konden we dit samen goed oplossen. Ik voedde Marly veelal in de biological nurturing houding. Nadat zij na een week weer goed op gewicht was en ik de stuwing kwijt was, verliep het voeden heel natuurlijk en fijn. Wat was dat een fijne ervaring. Dit gaf zoveel voldoening! Na vier weken heb ik voor de zekerheid een lactatiekundige mee laten kijken. Ik had nog steeds heel veel melk en wilde graag weten of ik het goed deed. Op advies ben ik gaan blokvoeden, oftewel één borst per keer voeden. In het begin even wennen, maar uiteindelijk werd de melk hierdoor minder. maar nog ruim voldoende om Marly te voeden.
Marly weigerde de fles
Na zes weken probeerden we een flesje, want in de toekomst moest ik weer gaan werken, maar Marly weigerde. “Nou ja, nog genoeg tijd om te oefenen”, dacht ik. Werkelijk elke fles hebben we geprobeerd, door verschillende mensen, maar niks werkte. Marly weigerde iedere vorm van voeding als het niet direct uit de borst kwam. Het punt van starten met mijn werk, brak aan. Bij de opvang huilde Marly amper, ondanks dat ze dus de hele dag niet dronk. Er werd natuurlijk wel geprobeerd om op welke manier dan ook wat voeding bij haar naar binnen te krijgen. In 10 uur tijd kregen ze er soms maar 100ml in. Als ik thuis kwam, zat ik met haar op de bank van 19uur tot 22uur. Dan tankte ze zich helemaal vol en viel ze in slaap. ’s Nachts kwam ze vaak ook nog twee keer. Gelukkig was ze er vrolijk onder en groeide ze goed, dus we hebben het zo gelaten. Na vijf maanden startte ze met hapjes, dat scheelde ook al. Uiteindelijk heb ik Marly 18 maanden gevoed. Toen zijn we gestopt op mijn verzoek. Ik was zwanger van Megan* en zag het niet zitten om straks tandem te voeden. Bij Megan* had ik ook het voornemen om borstvoeding te geven. Helaas heeft dat nooit zo mogen zijn.
Wederom voeden met één borst
Nu is Logan geboren, 17 weken oud inmiddels. Ook bij hem ben ik vanaf 37 weken zwangerschap gaan kolven om een voorraad op te bouwen. Ook hij viel erg af na de geboorte en moest bijgevoed worden. Deze keer had ik me voorgenomen om niet extra te gaan kolven. Ik wilde namelijk proberen te voorkomen dat ik weer overproductie zou krijgen. Vanaf het moment dat ik stuwing kreeg (dag 3) ben ik met maar één borst per keer gaan voeden. Ik kreeg namelijk weer overproductie. Samen met de lactatiekundige van het ziekenhuis hebben we een plan opgesteld. Ze vertelde me normaal gesproken nooit zo vroeg te adviseren om maar met één borst te voeden (voor het geval de productie dan achteruit zou gaan of stoppen), maar vanwege de vorige ervaringen durfde ze dat nu wel aan. Alleen de borst leegkolven als het echt niet anders kon. Ik geloof dat ik dat 24 uur heb volgehouden, toen kon ik niet meer. Zo hard, pijnlijk en vol. Toen kolfde ik 300ml af. Wat een opluchting! Dit heb ik geprobeerd steeds meer te rekken tot het niet meer nodig was om extra te kolven. Logan was net als zijn zus een natuurtalent aan de borst. Sinds hij 13 weken is, gaat hij naar de kinderdagopvang. Gelukkig drinkt hij wel uit de fles! Dat geeft een meer rust.
Het is een avontuur
Zoals je kan lezen is het geen avontuur zonder slag of stoot, maar jeetje wat ben ik ongelofelijk trots op dat ik mijn kinderen heb kunnen voeden. En ik geniet er oprecht van! Dat fijne intieme contact met je kindje. Het gedwongen worden om rust te nemen en bewust te genieten van je kindje ondanks de dagelijkse drukte. Het is zeker goed om awareness te creëren rondom borstvoeding. Bovenal belangrijk om ook eerlijk te zijn. Dat het in het begin niet zo gemakkelijk is als men doet lijken. Het is hard werken, maar als het stabiele punt eenmaal bereikt is, is het ultiem genieten. Het is zo gemakkelijk dan! Voeding altijd op temperatuur, juiste samenstelling en je hebt het altijd bij je!
Ik hoop Logan nog lang te kunnen voeden en te genieten van onze momentjes samen.
DAPHNE
