Stel jezelf even voor
Ik ben Chris, de man van de eigenaar van Kids en Kurken. Zelf werk ik in de bouw. Ik heb helemaal niets met social media en al helemaal niet met Instagram. Haha. Laura wil soms dingen overleggen, maar ik begrijp er niks van. Ik ben 35 jaar en we hebben vier kinderen: Nikki, Lola, Sef en Rocco.
Hoe voelde je nadat je hoorde dat je voor het eerst papa werd?
Ik vond het eng. Spannend. “Kan ik dit wel?”. Natuurlijk was ik ook blij. We hebben er jaren over gedaan. Bij de laatste IUI was het gelukt. Ik en Laura gingen er eigenlijk vanuit dat we ons moesten instellen op IVF. Vooral Laura had het daar zwaar mee. Het was een complete verrassing.
Hoe vond je de bevallingen?
Hmmm. Ja, de eerste bevalling was echt plotseling. Nikki kwam met 29 weken. Laura belde me op en vertelde dat ze iedere 5 minuten pijn in haar onderug had. Ik dacht dat het niets voorstelde. Loos alarm. Ik zei dat ze anders voor de zekerheid naar het ziekenhuis moest gaan. Ik ging er vanuit dat het niets was en wilde doorgaan met mijn werk. Totdat ik met spoed naar het ziekenhuis moest. Het zag er niet goed uit. Er werden remmers aan Laura gekoppeld. Ze kreeg injecties. Ik zag de wanhoop in Laura’s ogen. De blikken van de doktoren. Ik vergeet de woorden: “Ze komt vandaag”, niet gauw meer. Het werd een vaginale bevalling. Nikki en Laura deden het goed. Nikki huilde zacht bij de geboorte. Ze werd in een plastic zak gestopt en direct gecheckt. Ik mocht van een afstandje meekijken. Nadat ze stabiel was, mocht ik dichterbij kijken.
Heb je gehuild?
Ik huil niet gauw. Toon mijn emoties niet echt. Maar ik moest hier zeker een traantje laten. Nikki was ‘groot’ voor het aantal weken: 1410 gram. Klein he!? Damn, wat kwamen wij in een achtbaan terecht. Nikki heeft geen ziekte of complicaties gehad. Maar het was zwaar om iedere keer in het ziekenhuis te zijn. Elk onderzoek en uitslag gaf je enorme spanning. Daarnaast moest ik ook nog eens fulltime werken. Maar we hebben het gewoon geflikt samen.
En de andere bevallingen?
We waren bij de tweede erg bang voor nog een vroeggeboorte en de artsen ook. Lola was een dwarsligger en bleef zitten tot over de 40 weken. Deze bevalling was echt hels. Laura had binnen 30 minuten 7 centimeter ontsluiting en mocht geen ruggenprik meer. Binnen notime had ze tien centimeter, maar Lola paste er niet door. Ze lag in kruinligging. Laura moest nog uren in allerlei houdingen liggen en zitten in de hoop dat ze zou draaien. Wat een hel. Zo erg ook, dat ik niets kon doen. Uiteindelijk werd het óók nog een spoedkeizersnede. Ons derde en vierde kindje zijn ook met een keizersnede gekomen. Gelukkig waren deze keizersnedes geen spoed en een stuk rustiger. Oveigens zijn de twee jongens met 37 weken geboren.
Wat vind je leuk aan het vaderschap?
Ik heb minder met baby’s. Dat hele kleine. Je bent alleen maar aan het verzorgen en krijgt nog weinig reactie en interactie terug. En dan al die poep en kotspartijen. Gatver. Het wordt voor mij wat leuker als ze een beetje kunnen lopen en praten. Ik vind het nu leuk dat ik grapjes kan maken en echte gesprekken kan voeren met de kinderen. Echt tof dat Sef altijd met mij mee wil boodschappen doen en dat hij mee wil met de werkbus. Echt een mannending. Ik vind het ook heerlijk om series en films met ze te kijken. Owja, en de meiden koken nu vaak met me mee. Laatst heb ik ze zelfs voor een boodschap de deur uit gestuurd.
Wat vind je lastig aan ouder zijn?
Ja, de bekende slapeloze nachten zijn echt killing. En ook een baby die overstuur is, vind ik niet tof. Maar wat ik nu moeilijk vind is dat de kinderen gewoon niet luisteren. Ik moet vaak dingen honderd keer zeggen of schreeuwen en dat ik wil eigenlijk niet. Sef wilt bijna niet eten, ja, alleen koek en snoep (wat hij weinig krijgt). Dat ge-etter aan tafel… Pfff! Lastig hoor.
Wat is jouw meest gênante situatie met de kinderen?
Wat een lastige vraag! Ik denk toen Nikki een Etos kaart had gestolen, omdat ze deze zo mooi vond en niet mocht kopen. Ze was toen denk ik vier jaar. Ik kwam er thuis achter dat ze het onderin de wagen had geduwd. Ze moest van mij met mij terug naar de winkel en sorry zeggen. Whaha. Hierna heeft ze nooit meer iets gestolen.
Heb je een tip voor papa’s?
Jeetje…. Een tip. Weer een moeilijke vraag. Probeer de gebroken nachten te verdelen. Wij hadden om de beurt ‘dienst’ zodat de ander altijd één hele nacht kon bijtanken. Maar dat kan natuurlijk alleen als je flesvoeding geeft. Het was niet erg gezellig, want we sliepen apart, maar wel o zo nodig. De gezelligheid kwam later wel weer. Haha. Toen de kinderen doorsliepen, sliepen we weer heerlijk samen.
CHRIS (man van Founder Laura)
