Als ik een kindje mocht krijgen, wilde ik graag thuisbevallen én borstvoeding geven. Het leek me zo mooi om thuis, in je vertrouwde omgeving, te bevallen. Dit moest één van de allermooiste en bijzonderste momenten van je leven zijn. En ja, ik fantaseerde ook over hoe fijn het zou zijn om borstvoeding te kunnen geven. Dat de baby en ik alleen maar aandacht voor elkaar zouden hebben, heerlijk!
Geen thuisbevalling
Op 30 mei 2018 was de bevalling begonnen. Het startte thuis en eindigde in het ziekenhuis. Elke keer als ik mee perste daalde de baby’s hartslag. De ambulance werd gebeld en zo raceten we naar het ziekenhuis. Totaal niet fijn om met persweeën, die ik weg moest puffen, in een ambulance te liggen en over drempels, hobbels en bochten te rijden. Maar natuurlijk deed ik alles voor de baby die we bijna zouden ontmoeten.
Gelukkig was ik toch in het ziekenhuis
Eenmaal in het ziekenhuis kreeg onze baby een metertje in het hoofdje om alles te monitoren. Ik mocht meepersen en na tien minuten was ze er. Ons knappe dochtertje Malia was geboren. Het bleek alleen dat de navelstreng om haar nek zat. Achteraf hoorden we dat haar saturatie daardoor wat lager was. Het was dus maar goed dat we naar het ziekenhuis waren gegaan. Als ik erop terug kijk, dan ben ik nog steeds heel tevreden over hoe de bevalling was verlopen, ondanks dat ik niet thuis was bevallen. Gelukkig voelde het niet als falen en was ik ook niet teleurgesteld.
De borstvoeding kwam niet goed op gang
Twee uur later mochten we al naar huis en heb ik haar elke twee tot drie uur aangelegd. Het voeden ging niet vanzelf. Een eerste kindje en totaal geen ervaring met borstvoeding, hielp niet echt mee. Ik dacht dat ik geen borstvoedingscursus nodig had, want ik dacht dat het wel allemaal vanzelf zou gaan. “Het is immers de natuur”, dacht ik bij mezelf. Bij mij ging het dus niet echt vanzelf. Na twee/drie dagen had ze nog steeds zo weinig gedronken. Elk slokje aan de borst kostte te veel energie. Op een gegeven moment werd ze niet wakker en bleef ze maar slapen. Gelukkig had ik hele lieve verloskundigen om me heen die me ermee hielpen. We hebben de verloskundige opgebeld en het advies was om haar één nachtje elke twee uur bij te voeden met kunstvoeding. Uiteindelijk is de verloskundige die avond nog wel even langsgekomen om een fles te geven, want we kregen haar echt niet wakker na alle tips. Zoals kleren uit, nat en koud washandje, onder de lamp vanwege het licht. Gelukkig lukte het de verloskundige wel.
Ik had hulp van de kolf nodig
Na die nacht merkten we al snel dat ze weer energie kreeg en we gingen weer aan de slag met de borstvoeding. We oefenden met aanleggen. Het volgende advies was om mijn productie op gang te kolven. Zo naïef als ik was, had ik ook geen kolf gekocht. “De natuur is prachtig en mooi. Het gaat allemaal vanzelf. Het komt goed”, daar berustte ik mij op. Na één dag elke twee a drie uur kolven, was mijn melkproductie op gang gekomen.
Enorme stuwing en een tepelkloof
Ik dacht dat vrouwen altijd overdreven, maar ze hadden gelijk over de stuwing en enorme borsten. Ik had zo’n last van de stuwing dat mijn borsten telkens zomaar lekten. Lang leve de borstpads. Mijn borsten waren zo groot als meloenen. Daarbij had ik een kloofje. Gelukkig hielp lanolinezalf me er doorheen. Maar heel eerlijk: tijdens het kolven en met het aanleggen deed het ontzettend veel pijn door dat ene kloofje. Als ik Malia aanlegde dan kroop ik letterlijk in elkaar. Mijn man zei een aantal keer: “Als het niet gaat, dan gaat het niet hè!”. Maar ik wilde het zo graag.
Na een maand ging de borstvoeding goed
Na één maand bikkelen met de flinke melkproductie, lekkages en vooral die ene hardnekkige kloof, kwam het helemaal goed. De nachten waren even wennen, maar ook dat kwam uiteindelijk goed. De ene nacht voedde ik elke twee uur en de andere nacht elke drie à vier uur. Hierin volgde ik mijn kindje. Blijkbaar had ze het de ene keer harder nodig dan de andere keer.
Mijn tweede bevalling verliep vlot
Een jaar later raakte ik zwanger van ons tweede kindje. Onze oudste dochter kreeg nog steeds borstvoeding. Ze had hier erg veel behoefte aan. Zo had ik besloten dat ze tot aan de bevalling bij mij mocht drinken, want daarna was het alleen voor haar broertje. Op 27 maart 2020 is ons zoontje Don geboren na een vlotte thuisbevalling. De vliezen braken spontaan tijdens de inwendige controle. Ik had toen al acht tot negen centimeter ontsluiting. De verloskundige zei dat ons zoontje in het vruchtwater had gepoept, maar dat er geen tijd meer was om naar het ziekenhuis te gaan. Het hoofdje was namelijk al aan het zakken. De verloskundige had gelijk: binnen vijf minuten (!) was hij er.
Ik kreeg plotseling twee kinderen aan de borst
Ik wilde deze kleine jongen ook borstvoeding geven. Hoe makkelijk was het dat ik al een kindje aan de borst had. De melkproductie was al op gang gebracht. Het verliep allemaal heel gemakkelijk. Zo dacht ik tegen Malia te kunnen zeggen dat het voor haar afgelopen was met haar borstvoeding, met de komst van haar broertje. Dit ging toch niet zo gemakkelijk als ik dacht. Uiteindelijk “won” ze en had ik twee kinderen aan de borst. Een baby aan de ene borst en de bijna-peuter aan de andere borst. Een voordeel was dat Malia de stuwing weg kon drinken, zodat Don zich er niet in verslikte. Het was eigenlijk een win-win situatie. Daarbij was ook hartstikke gezellig zo met twee kindjes.
Twee kinderen aan de borst én zwanger
Weer een jaar later raakte ik zwanger van de derde. Niet gepland, maar wel erg leuk en gezellig. Ook voor dit kindje besloot ik dat hij of zij borstvoeding zou gaan krijgen. Daar zat ik dan met twee kinderen aan de borst én zwanger. Drie kinderen aan de borst ging mij wel een beetje te ver. Ik sprak met Malia af dat zodra ze drie jaar werd, ze stopte met de borst. Ze leek het te begrijpen. Vanaf het moment dat we dit hebben afgesproken zijn we af gaan bouwen naar twee per dag borstvoeding. Het moment van haar derde verjaardag braj aan. Ze snapte het helemaal en stopte met de borst, zonder enige drama. “Nu ben ik al groot”, zei ze. Ze knuffelde nog wel met de borst. Het bleef toch erg speciaal voor haar.
Een klein mensje werkt toch beter dan kolven bij stuwing
Op 06-01-2022 werd Raya geboren, na weer een vlotte thuisbevalling. Met tien centimeter ontsluiting had de verloskundige mijn vliezen gebroken en binnen drie minuten was daar ons jongste dochtertje. Ik pakte haar zelf aan en legde haar op mijn borst. Ze leek wel een natuurtalent hoe ze naar de borst zocht en direct zo aanhapte. Dit keer had ik Don om de stuwing weg te drinken, zodat Raya op haar gemak kon drinken zonder zich te verslikken. Voor mij was het een hele opluchting om niet te hoeven kolven. Een klein mensje werkt toch beter dan kolven bij stuwing.
Veel mensen denken dat zwanger zijn en borstvoeding niet samen gaan
Sindsdien zit ik weer met twee kinderen aan de borst. Gezellig, maar soms ook wel onhandig. Zeker aangezien Malia ook graag aandacht wil. Gelukkig drinkt Don alleen in de ochtend en avond. Zo kan Raya ook rustig drinken zonder al dat geklim en gefriemel van haar grote broer. Als ik vertel dat ik in het verleden borstvoedde terwijl ik zwanger was, reageerden mensen vaak vol verbazing. De meesten dachten dat dat niet kon. Verder snapten ze er niks van. “Is er wel genoeg melk? Groeit de baby dan wel goed? De oudere kindjes hebben dit toch niet nodig?”, hoorde ik vaak.
Ik had nooit gedacht zo lang borstvoeding te geven
Blijkbaar hebben en hadden onze kinderen voor een langere tijd borstvoeding nodig. Al is het maar voor de geborgenheid, gezelligheid of rust. Mijn lichaam zorgd er voor dat er genoeg melk was voor twee kinderen. De baby groeide goed en ontwikkelde zich prima. Ik had nooit gedacht dat ik vier jaar lang borstvoeding zou geven en al helemaal niet aan twee kinderen tegelijk. Het is vanzelf zo gelopen. Ik wist niet eens dat tandem voeden bestond totdat ik in deze situatie kwam. Dat ik nu voor de tweede keer aan het tandem voeden ben, vind ik dan toch best wel speciaal en bijzonder.
ELFY
