Het was al te laat
Op Oudjaarsdag 2021 had Diony oliebollen gehaald met zijn ouders, zus en broertje. Hierna ging hij nog even naar de speeltuin. Daar was een oudere jongen die een grondbloem naar hem wilde gooien. Diony riep nog: “Niet doen!”. Helaas was dit te laat en kwam het vuurwerk in zijn nek terecht. Diony schrok ontzettend en rende direct naar huis.
Zijn moeder belde 112
Opeens stond Diony met zijn handen in zijn nek in de deuropening van zijn ouderlijk huis. Toen hij zijn handen uit zijn nek haalde, zakte de grond onder de voeten van zijn ouders weg. Direct koelden met “natte doeken”. Zijn moeder belde snel 112. De mevrouw van de alarmcentrale vertelde haar dat Diony onmiddellijk onder de douche gezet moest worden met lauw stromend water. Als hij onder de douche zou staan, moesten zijn kleren verwijderd worden, zodat de brandwonden goed gekoeld konden worden. Diony gilde het uit van de pijn onder de douche. Op dat moment lukte het niet om zijn trui uit te trekken, dus deze werd stuk geknipt.
Ambulance
Uiteindelijk werd hij iets rustiger. Het koelen van de brandwonden met lauw stromend water verzachtte de pijn wat. De ambulance arriveerde. Met een zogenoemde koeldeken werd hij in het bijzijn van zijn moeder vervoerd naar het Rivierenland Ziekenhuis in Tiel. Zijn vader reed er achteraan.
Een heel team stond klaar
De eerste opvang in het ziekenhuis was goed. Er stond een heel team voor hem klaar. Diony was rustig en liet op dat moment alles gelaten toe. Het enige wat hem veel pijn deed was het verwijderen van de blaren. Nadat dit gedaan was, werden er foto’s gemaakt. Er werd contact gelegd met het brandwondencentrum in het Rode Kruis Ziekenhuis te Beverwijk. Na advies vanuit dit centrum werd de wond verbonden. Hij kreeg een afspraak mee voor de volgende dag en Diony mocht naar huis.
Herbelevingen
Tijdens de jaarwisseling, bij het afsteken van vuurwerk, raakte Diony in paniek en durfde hij niet meer naar buiten. Zijn moeder bleef met hem binnen. Nadat ze er samen over hadden gesproken, wilde hij toch naar buiten om een sterretje af te steken. ’s Nachts sliep hij erg onrustig en had hij heel veel last van herbelevingen.
Koorts
Op 1 januari moest Diony terugkomen in het Rivierenland Ziekenhuis. De brandwond zag er goed uit. De kans op een operatie was minimaal, goed nieuws dus! De ouders van Diony werden geïnstrueerd om de brandwond thuis te verbinden. Echter in de nacht die volgde, kreeg hij hoge koorts en was hij niet lekker. Zijn ouders besloten om terug te gaan naar de eerste hulp van het Rivierenland Ziekenhuis. Er werd direct meer pijnstilling voorgeschreven. Ook was het gezicht van Diony door alle oedemen flink opgezwollen.
Was een operatie nodig?
Op 7 januari 2022 kwam Diony voor een wondcontrole op het kinderbrandwondencentrum in het Rode Kruis Ziekenhuis te Beverwijk. Heel spannend, maar al direct bij binnenkomst voelde het goed en vertrouwd. Er werd direct verteld dat er nog niet gezegd kon worden of er wel of niet een operatie nodig zou zijn. Hier kon pas na één week uitspraak over worden gedaan. Op dat moment werd er overgestapt op een andere zalf. Hij kreeg het advies om thuis elke dag te douchen en verder moest hij vooral heel rustig aan doen.
Weinig genezing
Helaas, een week later was er nog weinig genezing te zien. De operatie werd besproken. Diony had het hier moeilijk mee. Hij en zijn ouders schrokken er enorm van. Tijdens de uitleg van de brandwondenarts was Diony afgeleid en had hij niet alles begrepen. Hij werd door de medisch pedagogisch zorgverlener voorbereid op de operatie die later in de week zou volgen.
Heel angstig en boos
In de auto terug naar huis was Diony heel erg boos. Ook had hij verdriet, net als zijn ouders. Op de dag van de operatie was hij heel angstig en boos. Je kon nauwelijks met hem praten. Zijn vader mocht mee naar de operatiekamer. Van zijn moeder moest hij al afscheid nemen voordat hij met de lift naar de verdieping van de operatiekamers ging. Hij gilde op dat moment hard. Ook op de operatiekamer was hij niet te bedaren. Gelukkig werd Diony na de operatie heel rustig wakker. Zijn vader zat naast hem. Het was direct een heel ander kind.
Het transplantaat verschoof
Op diezelfde middag mocht Diony mee naar huis met een groot verband in zijn nek en om zijn hoofd. Op zijn hoofd zat ook verband, omdat ze van zijn hoofd een heel dun stukje huid hadden weggehaald. Dit was het transplantaat wat vervolgens op zijn brandwond in zijn nek werd gelegd. Helaas volgde er wederom een onrustige nacht waardoor het verband verschoven was. Ze moesten weer terug naar het ziekenhuis. Het nieuwe huidje (het transplantaat) was van de wond af. Wat een pech.
Niet nog een narcose
Weer onder narcose was vanwege de onrust van Diony geen optie. De medisch pedagogisch zorgverlener ging mee om Diony af te leiden. Op een groot scherm in de verbandwisselkamer keken ze samen naar een film van Pokémon. Hierdoor bleef hij goed stil liggen. Daardoor was er geen narcose nodig en kon er heel voorzichtig een “nieuw huidje” gelegd worden op de wond. Dit stukje transplantaat was nog overgebleven en gelukkig bewaard na Diony zijn operatie. Het transplantaat werd vastgelijmd en weer goed verbonden.
Het verband mocht eraf
Gelukkig ging het deze keer wel goed. Al na vijf dagen werd tijdens de wondcontrole op de polikliniek van het kinderbrandwondencentrum het verband verwijderd. Zijn brandwond was genezen. Na een paar dagen was ook het donorstuk op zijn hoofd voorzien van een korst. Dit was een soort schaafwond. Daardoor was er ook geen verband meer nodig op zijn hoofd. Diony vond dit zo fijn. Eindelijk kon hij weer goed zijn haren wassen én naar de kapper.
Bang om gepest te worden
Diony mocht weer naar school, maar wat zag hij hier tegenop. Hij was erg bang dat hij gepest zou gaan worden. Daarom is zijn moeder eerst naar school gegaan om met zijn juf te praten over hoe ze dit konden aanpakken. De eerste ochtend dat Diony weer naar school ging, startte de juf met een gesprek waarin iedereen iets kon vertellen of vragen over een litteken. Uiteindelijk liet Diony aan zijn klasgenoten zien hoe hij zijn litteken in moest smeren. Iedereen vond dat heel stoer.
Enkele weken later
Het litteken in zijn hals is nog duidelijk zichtbaar. Diony kan er goed over praten en schaamt zich er niet voor. Soms zijn er moeilijke momenten. Onlangs was er een mevrouw in de supermarkt die aan zijn moeder vroeg: “Wat heeft hij?”. Eenmaal buiten gekomen was Diony hier erg verdrietig over. Verder doet hij het erg goed. Hij weet dat zijn litteken nog veel zal verbeteren, maar helaas nooit meer helemaal weg zal gaan.
Kinderbrandwondencentrum RKZ, in samenwerking met ouders
