Hoe ik het geluk hervond, nadat mijn verloofde was verongelukt

Het was augustus 2015 en ik was allesbehalve op zoek naar een nieuwe liefde. Het jaar daarvoor, op 6 juli 2014, was ik namelijk mijn verloofde verloren. Sander was verongelukt. Hij was er niet meer. Van de ene op de andere dag was ik geen bruiloft meer aan het plannen, maar een begrafenis. Ik was bezig met rouwen en had totaal geen behoefte aan een andere, nieuwe man in mijn leven. En toen leerde ik mijn huidige man kennen. 

We raakten in gesprek

Het was op de verjaardag van de toenmalige vriendin van mijn broer. We raakten in gesprek. Hij wist van de dood van Sander en hoe heftig het allemaal was geweest. Het jaar daarvoor was ik namelijk ook op haar verjaardag geweest. Ook al was het amper een maand nadat Sander ons verlaten had. Ook toen raakte ik met Jeffrey in gesprek over van alles en nog wat. Maar onze wegen scheidden die avond en dat was dat. Hij voegde mij toe op Facebook en verder dacht ik er niet veel van. Ik had ook geen enkele motivatie om er iets mee te doen.

Vroeger vond ik hem maar ‘stom’

Tot die verjaardag in 2015 en we wéér in gesprek raakten met elkaar. Op de één of andere manier kwam er een quote van Aladdin in mijn hoofd op. Ik maakte het begin van de zin, en hij maakte hem gewoon af. Mijn interesse was gewekt, want niemand had dat ooit gedaan of gesnapt. Hij was daar met iemand anders en zij was nogal territoriaal. Ze wilde duidelijk laten weten dat zij bij hem hoorde en ik vond het prima. Dat zij überhaupt dacht dat ik daar was om haar vent te versieren of af te pakken, vond ik te belachelijk voor woorden. Maar het weerhield mij er niet van om uiteindelijk het grootste deel van de avond met Jeffrey in gesprek te zijn. Over series, films en alles wat ik gemist had in het jaar vol rouw. Ik zag Jeffrey helemaal niet als een potentiële nieuwe liefde. Ik kende hem immers al langer. Mijn broer en Jeffrey leerden elkaar kennen toen ze 16 jaar waren en ik 12. Ik moest uiteraard niks van de vrienden van mijn broer weten, want die waren toen allemaal ‘stom’.

Hij kwam langs

Een week later kreeg ik een berichtje, of hij even een DVD langs kon brengen van een film die ik echt moest zien. Ik vond het prima. Het zou even kort zijn, want hij moest weer door. Uiteindelijk was er een wijziging van de plannen, maar hij wilde wel graag even de DVD langsbrengen en eventueel een bakje koffie doen. Zo gezegd zo gedaan, Jeffrey kwam langs. We hebben tot middernacht zitten kletsen tot we bedachten dat hij een film had meegenomen. Die hebben we toen ook nog gekeken. Het was vier uur in de nacht toen hij naar huis ging. De film bleek er inderdaad één die ik absoluut gezien moest hebben.  

Zijn relatie was over

Hij vertelde diezelfde avond nog dat de vrouw die mee was op die verjaardag zijn vriendin helemaal niet meer was. Ze woonde nog tijdelijk bij hem, omdat ze geen andere plek had. Kort daarna woonde hij weer alleen. Dit bood op zich opties. Toch was ik nog steeds niet zover dat ik hem zag als iemand waar ik mee samen zou komen. Ik had het idee dat er vanuit hem wel wat interesse was, maar er was nog een scharrel waar hij contact mee had. Uiteraard vond ik het prima. Hij en ik hadden niets. Hij was vrij om te gaan en staan waar hij wilde. 

Ik vond hem steeds leuker

Des te meer we in gesprek gingen, des te leuker ik hem toch wel begon te vinden. Ik wist dat hij best wat mee had gemaakt met exvriendinnen. Zij waren vreemd gegaan en zijn vorige relatie was ook weer zo geëindigd. Ik wilde niet ook nog mijn sores meenemen. Het heeft nog wel een maand of twee geduurd vanaf die bewuste verjaardag dat we een serieus gesprek voerden over hoe nu verder. “Jij vindt mij leuk, ik vind jou leuk. Maar ik ben nog niet uit mijn rouwperiode. En ik wil wel dat je weet dat Sander voor altijd in mijn hart zal blijven zitten. Het wordt anders en de rauwe randjes zijn er vanaf, maar volledig weg gaat het nooit”, sprak ik.  

Ontzettend dankbaar

Jeffrey accepteerde dit zonder problemen. Tot op de dag van vandaag ben ik hem zo dankbaar dat hij de sprong met mij heeft gewaagd. Op 16 november 2015 hebben we het officieel gemaakt en sindsdien zijn we een echt stel. Ik vond het heel spannend om het iedereen te vertellen. Vooral bij de ouders van Sander. Gelukkig waren zij enorm begripvol en wilden ze hem graag ontmoeten.  

Sander heeft een plek in het leven van onze zoon

In oktober 2017 zijn we geregistreerd partnerschap aangegaan en op 15 december 2017 is onze zoon geboren. Zijn tweede naam is Sander, in goed overleg met Jeffrey. Hij vond dit een mooi eerbetoon. Jeffrey gaat met onze zoon naar Sander als hij dat graag wil. Sander is namelijk wel aanwezig bij ons, niet perse op de voorgrond. Onze zoon weet van Sander, maar niet wat er gebeurd is of wie hij precies was. Daar vind ik hem nog te jong voor. Als hij er naar vraagt dan zal ik hem meer vertellen. Ik vind het fijn dat hij voor nu in ieder geval weet wie Sander is. 

Ik krijg ruimte

Elk jaar op 6 juli geeft Jeff mij de ruimte om verdrietig te zijn. Bij onze bruiloft heeft hij er zelfs voor gezorgd dat er 181 bloemen in mijn boeket zaten. Dit was het rijnummer van Sander in de sport die hij met zoveel plezier beoefende. Jeffrey heeft mij geholpen om een versie van mezelf te zijn ná Sander, mét hem. Als ik hem erom prijs zegt hij vaak: “Ik heb het niet mee hoeven maken. Ik hoef je alleen maar bij te staan als je het moeilijk hebt”. Hij doet het af alsof het gewoon is. Maar dat is het zeker niet. 

Een nieuwe toekomst

Ik was 24 toen ik Sander verloor en ook de toekomst die ik voor ogen had. Ik heb nu een andere toekomst. Die is gevormd door Jeffrey en zijn bereidwilligheid om het leven met mij aan te gaan en voor mij het leven weer leuk te maken. Het is niet niks om de stukjes op te moeten pakken en daar weer vorm aan te geven. Maar samen hebben we dat gedaan. Ik ben ook niet iemand die bij de pakken neer zit. Sander had dat vreselijk gevonden. Ik heb gehuild, ik heb geschreeuwd en ik heb enorm veel verdriet om hem gehad. Op sommige momenten komt dat ook weer terug, bijvoorbeeld bij bepaalde liedjes. Het is standaard huilen als ik bij een concert van John Mayer sta. Maar ik heb mij altijd voorgehouden dat Sander had gewild dat ik door was gegaan. Hoe moeilijk ook, dat heb ik altijd geprobeerd te doen. Het feit dat ik Jeff tegen ben gekomen en hij mij weer gelukkig heeft gemaakt, had ik nooit durven dromen. En dat we ook nog eens zo’n leuk kind hebben gekregen, is ook iets waar ik enorm dankbaar voor ben.  

Mijn steun en toeverlaat

We zijn ondertussen zes jaar samen en ik ga voor de 100 jaar met deze man. Hij is mijn steun en toeverlaat. Ook al kan ik hem wel eens achter het behang plakken. Iets met Venus en Mars. 

SANDRA