Een zonnige julidag, het is bijna zomervakantie. Ik heb een visite gereden en kom net terug de praktijk ingelopen. Ik groet de assistente, maar ze groet niet terug. Gebeurt wel vaker. Ik zie dat ze aan de telefoon is dus niet zo gek. ‘De meldkamer vraagt of u weet hoe u moet reanimeren?’, hoor ik de assistente zeggen. Hoo, wacht even. Snel loop ik terug en vraag al gebarend wat er aan de hand is. Ze zegt dat ze een vader aan de lijn heeft wiens dochter buiten bewustzijn is en dat hij niet weet of ze nog ademt. Terwijl zij half begint uit te leggen hoe hij moet reanimeren lees ik snel haar notities door. Het lijkt erop dat vader niet zeker weet of ze echt niet meer ademt of ‘alleen maar’ flauw gevallen is. Snel neem ik de telefoon over om nog wat aanvullende vragen te kunnen stellen. Het gaat om de vader van een meisje van vier jaar oud. Hij heeft haar net uit school gehaald en in de auto werd ze niet lekker. Hij heeft haar naar binnen getild en nu licht ze slap op de bank. Ze heeft haar ogen gesloten en hij weet niet zeker of ze ademhaalt. Snel stel ik me voor en leg hem uit hoe hij kan controleren of ze nog ademt. “Hou je hand voor haar mond en probeer of je haar ademhaling kunt voelen”, draag ik op. ‘Kijk ondertussen naar haar borstkas of je die omhoog ziet komen’. Het lijkt net alsof het uren stil is aan de andere kant van de lijn. Dan zegt hij dat hij gelooft dat ze wel ademt. Ik vraag hem of ze geluid maakt bij het ademen (dit kan wijzen op een obstructie van de ademweg, ergens in de mond, haar tong bijvoorbeeld of dieper in de luchtpijp) en wat haar kleur is. Hij vertelt dat ze rustig ademt en hij daarbij niks hoort, ze is wat bleek van kleur met rode blosjes op haar wangen. Ik vraag hem of haar lippen er anders uit zien, of ze blauw zijn, dat is namelijk een teken van zuurstoftekort. Dit is gelukkig niet het geval. Dan vraag ik hem of hij haar hartslag wil voelen, dit kan in de hals. Het lukt hem de hartslag te voelen, die gaat redelijk snel, maar is wel regelmatig. Ook dit is een goed teken. Ik leg hem uit hoe hij haar in de stabiele zijligging kan leggen. Zo ligt ze veilig en doordat ze op haar zij ligt voorkom je dat de tong naar achteren zakt of dat ze zich kan verslikken mocht ze moeten braken. Ondertussen hoor ik van de assistente dat de ambulance over een paar minuten aan zal komen bij het huis van vader. Ik blijf met vader in gesprek en vraag hem of er nog andere opvallende dingen gebeurd zijn. Hij vertelt dat zijn dochter toen ze nog een baby was een keer een koortsstuip heeft gehad. Verder is ze altijd gezond geweest en gebruikt geen medicijnen. Toen hij haar uit de auto tilde viel hem op dat haar ene arm een beetje schokte, verder liet haar lichaam geen schokken of trillingen zien en ze heeft haar urine niet laten lopen. Het lijkt erop dat het meisje iets begint bij te komen, vader vertelt dat ze inmiddels haar ogen open heeft, maar ze reageert nog niet op aanspreken. Ik hoor vader haar naam roepen en vragen of ze iets kan zeggen. Ik hoor het meisje niet. ‘Ze reageert helemaal niet en ze kijkt dwars door me heen’, hoor ik vader enigszins wanhopig zeggen. Ik leg uit dat het een goed teken is dat ze haar ogen weer open heeft en dat ze waarschijnlijk nog even moet bijkomen en daarna niet reageert. Door de telefoon hoor ik de sirenes van de naderende ambulance. Ik vraag vader naar de deur te lopen en vast open te doen. Een paar tellen later hoor ik de ambulance broeders binnen komen. Snel beëindigen we het gesprek. Enigszins van slag kijk ik naar de telefoon in mijn hand. Wat een bizar telefoontje. Ik ben blij dat het uiteindelijk niet om een reanimatie bleek te gaan. Maar wat heftig als je weet dat er ergens een kind is wat je hulp nodig heeft en je kunt er niet (snel genoeg) heen.
Een paar dagen later komt de brief van het ziekenhuis binnen. Het meisje is naar de spoedeisende hulp gebracht en opgenomen. Ze verdenken haar van een vorm van epilepsie en daar heeft ze medicatie voor gekregen die gelukkig redelijk snel werkten. Na een paar dagen mocht ze weer naar huis maar er zullen nog wel wat onderzoeken volgen.
HUISARTS ROOS (klik hier voor haar Instagram)
