Zonder de vijf dagen bedenktijd had ik voor een abortus gekozen

Op 17 juni 2016 hebben we onze eerste date. De weken ervoor hebben we via een datingapp veel met elkaar geappt. Hij heeft een zoontje van destijds zes jaar uit een eerdere relatie. En ik heb al twee dochters van negen en elf jaar. Na twee jaar daten en heen en weer rijden, besluiten we in 2018 samen te gaan wonen.  

In ons leven past geen baby 

We genieten van ons leven met, maar ook zeker zonder de kinderen. Mijn vriend zou nog graag een kindje samen willen. Ik zie dit niet meer zitten. We besluiten gezamenlijk dat ons leven zo goed is. De kinderen zijn al wat ouder. Ook houden we ervan om naar een festival te gaan, samen uit eten en met vrienden op vakantie naar Ibiza te gaan. En in dat plaatje past gewoon geen baby. 

Een positieve test

Op 18 juli 2021 genieten we met vrienden op hun boot van een wijntje. Ik wil ergens gaan aanmeren, want ik ben sinds vier dagen ongesteld. Al zet het niet echt door. Mijn vriendin vraagt of ik geen zwangerschapstest moet doen. Ik reageer direct dat ik echt niet zwanger kan zijn. Toch besluiten we de volgende dag een test te kopen, voor alle zekerheid. Deze geeft al snel positief aan. Ons leven staat op dat moment letterlijk en figuurlijk stil. Dit is niet wat we willen. 

We willen een abortus

We besluiten de huisarts te bellen omdat we zo snel mogelijk een abortus willen uitvoeren. We kunnen op een woensdag terecht bij de huisarts. Ze hoort ons verhaal en geeft een doorverwijzing naar de abortuskliniek. Voor een abortus heb je een verplichte wachttijd van vijf dagen. Hierdoor kunnen we pas maandag terecht. En laten we nu net die zondag op maandag nacht richting Italië gaan rijden. We bellen de kliniek en vragen of we op maandagochtend terecht kunnen. Dan kunnen we direct daarna op vakantie. De kliniek wil hier echter niet aan meewerken. Ik zou nog complicaties kunnen krijgen en dan wil je niet in de auto richting Italië zitten. We maken meteen een afspraak voor na onze vakantie. 

Toch een pretecho

Onze vakantie is opeens een hele andere vakantie geworden. Ik ben erg moe en misselijk. Ik wil toch geen alcohol meer drinken of verkeerde dingen eten. Door de coronaregels mag mijn vriend niet mee naar de abortus kliniek. En omdat ik wel samen met hem wil voorbereiden, besluiten we een ‘pretecho’ te plannen voor de dag direct na onze vakantie. Dit om te zien of er überhaupt wel iets zit. 

Twee kloppende hartjes

Wanneer de verloskundige het echoapparaat op mijn buik zet zien we opeens twee vruchtjes en twee hartjes kloppen. Heel even denken we zelfs drie hartjes te zien. We reageren meteen allebei met: ‘Oh nee, dit willen we echt niet weg laten halen’. Ik denk dat deze arme mevrouw nog steeds dit verhaal op verjaardagen vertelt.

Twijfel

De dagen erna word ik vooral door de hormonen heen en weer geslingerd. Hoewel ik eerst heel stellig was met alle argumenten waarom ik dit niet wil, heb ik nu de kloppende hartjes gezien. We hebben hierdoor een afspraak bij de verloskundige gemaakt om te praten. Ook daar wordt nog een echo gemaakt om te kijken of het nu twee of drie kloppende hartjes zijn. We zien daar gelukkig dat het er twee zijn, en niet drie. 

Bedenktijd

Na dit gesprek besluiten we de afspraak bij de abortuskliniek af te zeggen. We willen eerst het weekend eens heel goed bedenken wat we willen. Mijn vriend is zelf één van een eeneiige tweeling. Zijn tweelingbroer is alleen één dag na de geboorte aan hersenvliesontsteking overleden. Dat ik nu zwanger ben van een tweeling is zo speciaal. Dit heeft er denk ik voor gezorgd dat we besluiten ervoor te gaan. 

Ik verloor bloed en proppen

Die dag zouden we weer met vrienden gaan varen. Ik ga nog even snel plassen en merk dat ik aan het bloeden ben. Het begint met een beetje bloed, maar wordt dan steeds erger. Ook zitten er hele proppen bij. Ergens zijn we opgelucht. We hoeven de keuze niet zelf te maken. De natuur besluit voor ons dat het een miskraam wordt.  Wat een bizarre wending.

Een miskraam

De volgende dag bel ik de verloskundige dat het een miskraam is geworden. Ze kan mij uitschrijven. De verloskundige wil toch nog dat ik even langs kom. Iets wat ik niet begrijp, want ik heb echt hele proppen verloren. Ik ga dan ook alleen. Daar wil ze direct een echo maken. Ze laat zien dat ze inderdaad één vruchtzak ziet welke een miskraam is geworden. Maar, ze ziet ook een andere vruchtzak met twee kloppende hartjes erin. Toch nog zwanger van een tweeling. Ik bel direct mijn vriend op of hij eerst ergens kan zitten. Dan vertel ik hem dat ze er nog zitten. Het was dus toch een drieling waarbij één vruchtzakje apart zat en de ander een eeneiige tweeling is.

32 weken zwanger

Op dit moment ben ik bijna 32 weken zwanger van onze eeneiige tweeling jongens. Ik weet dat als de verplichte wachttijd bij een abortus was afgeschaft waardoor we wel meteen met vijf weken terecht konden, we nu niet meer zwanger zouden zijn. En we straks niet twee mooie jongens zouden gaan verwelkomen. 

ANNEMARIEKE