Het is handig als je de vorige delen hieronder leest, voordat je dit deel leest.
Deel 1: We hebben er alles aan gedaan om dit kindje te verwekken
Deel 2: Een echo die 45 minuten moet duren, wordt na een paar minuten al afgebroken
Deel 3: Na een laatste blik, doen wij het mandje van Koen* voor altijd dicht
Vandaag is Koen* zijn afscheidsfeestje zoals zijn broertje Tim dat zegt. Tim heeft zijn mooiste pak klaar gehangen en heeft er zin in. Wij daarentegen willen deze dag niet. We douchen, maken ons op en kleden ons aan. We verbouwen de huiskamer tot een warme ruimte om straks met familie en vrienden samen te zijn en te proosten op Koen. Alles wordt zorgvuldig en met liefde gedaan. Als alles klaar en netjes is, vertrekken we naar Breda. We worden door onze vrienden Jasper, Bas en Patrick opgevangen. Daarna worden we door uitvaardondernemer Dennis naar de ontvangstruimte gebracht. De ruimte is mooi en intiem. Er staan trosjes met blauwe ballonnen en één witte ballon voor Tim. Koen ligt in zijn mandje en staat op een poef. We hebben wat spulletjes meegenomen voor de aankleding. We nemen met z’n drieën de tijd en spreken nog even met Dennis alles door. Nick gaat naar de wc en Tim probeert mij over te halen om toch in het mandje te kijken. Even wil ik dit doen, maar ik besluit dat we dat beter niet kunnen doen. Tim krijgt een boek en een knuffel. De knuffel vertelt in het boekje over verlies, rouwen, missen en verdriet. Zo lief en zo fijn dat er aan hem gedacht wordt.
Iedereen komt om ons heen staan
Langzaam komen de familie en vrienden binnen. Wij staan bij Koen. Er staat een foto van Koen naast het mandje. Iedereen die binnen druppelt stelt zich op in een rij, achter elkaar. Eén voor één komen ze ons condoleren en knuffelen. Na dit fijne moment drinken we koffie, thee en water. Op de achtergrond speelt onze uitgekozen muziek. We praten, we huilen en lachen. Om de beurt gaan mensen bij Koen zijn mandje staan, bewonderen de foto en nemen afscheid. Na een tijdje gaan wij met z’n drieën bij het mandje staan. Tim krijgt een bellenblaas en blaast met al zijn liefde en energie bellen richting Koen*. Iedereen komt om ons heen staan. Ik heb geen idee wat er om me heen gebeurt. Ik wil alleen maar dat dit een nachtmerrie is. Na het liedje deelt Tim de heliumballonnen uit. Er vormt zich een stoet voor ons uit en wij sluiten de stoet met Koen in zijn mandje in onze handen en Tim dicht tegen ons aan.
De eindbestemming
We volgen onze dierbaren naar een open veldje op het kerkhof. Er is op dat moment niemand op het kerkhof. Het is stil, doodstil. Er vliegt een witte vlinder met ons mee. Op het veldje laten we ballonnen op en kijken we deze na. We vragen onze dierbaren te wachten op ons, terwijl wij Koen naar zijn eindbestemming brengen. Nick wil mee naar de oven. Ik niet. Ik kan dat niet aan. We besluiten om Koen achter te laten in een prachtige kribbe bij een Nijntje op de muur, een beer op de grond en kaarsen er om heen. We maken zelf een laatste foto van dit moment en dan gaan we. We stappen ons nieuwe leven in. Een leven waarin we voor altijd incompleet zullen zijn. Een leven zonder Koen*, maar met een sterrenkindje in ons hart.
Onze dierbaren vangen ons op en we vervolgen onze weg naar de auto’s en naar ons huis. Thuis gekomen zijn er cupcakes, worstenbroodjes en schenken we blauwe drankjes in. Onze dierbaren komen binnen druppelen en knuffelen ons. We krijgen cadeautjes en de zon begint te schijnen. Het wordt ineens heel warm. We verplaatsen onze zorgvuldig ingerichte staantafels naar buiten. Waar we cupcakes met sterren en worstenbroodjes eten en waar we proosten met blauwe drankjes op Koen*. Het is een warm en liefdevol samenzijn. Nadat iedereen weg is, gaat Tim met mijn ouders mee om er even tussenuit te gaan. Wij blijven samen achter, gebroken, intens verdrietig, moe en leeg van alle emoties, verdriet en pijn. Een pijn die niet te omschrijven is, als je dit niet mee hebt gemaakt.
MONIQUE
