Ouders die hun kinderen pijn doen
Mijn vriendin Denise, een van die 260 ondervraagden, voelde zich bijna niet meer moederwaardig toen ze per ongeluk de tengeltjes van haar oudste dochter tussen het raam deed. Ja, en nog even harder trekken hé toen het raam niet dichtging, net als mijn moeder bij de lade deed, alleen duwde zij. Zelfde effect. Ze voelde zich natuurlijk megaschuldig maar dochterlief is inmiddels bijna 10 jaar en nog steeds dol op haar moeder.
Het zoontje van Cinzia vindt zijn moeder nog steeds de allerliefste nadat zij hem per ongeluk openkrabde met haar nagel en ook de zoon van Yvonne heeft wonder boven wonder nog niet om een pleeggezin verzocht. Hij liep namelijk dagen met een zeer been, maar Yvonne dacht dat dit kwam omdat hij de oefeningen van de fysio niet deed. Op zich een logische gedachte. Maar na een paar weken kon hij zijn bed niet meer uitkomen en bleek dat hij een scheur in zijn beenspier had! Dan voel je je als ouder best een beetje lullig, ja. Sindsdien neemt ze elk kuchje en pijntje bloedserieus. Dit gaat haar niet meer gebeuren.
Zelf heb ik mijn dochter een keer langer dan nodig met een oorontsteking laten lopen. Ze had koorts en dat hebben kinderen nou eenmaal, dacht ik. Stiekem wat ik ook een beetje bang dat ik te boek zou komen te staan als die panische moeder.
Oepss, he-le-maal vergeten
In mijn onderzoekje vroeg ik ook hoeveel ouders hun kind wel eens vergeten zijn, of vergeten zijn op te halen ergens. Te laat ophalen telt hierbij ook mee. Maar 61 ouders, van de 270, zijn hun kind wel eens vergeten. Verbazingwekkend weinig gezien de verhalen die er alleen al in mijn naaste omgeving opgerakeld werden wanneer ik dit onderwerp aansneed. Een van mijn collega’s was eens te laat om haar zoontje op te halen op school. Ze deed even haar ogen dicht op de bank en lag vervolgens twee uur lang kwijlend in een coma. Ze schaamde zich diep, maar dat is echt niet nodig. Ik heb namelijk meer van deze biechten binnen gehad van ouders die wel het liefst allemaal anoniem blijven. Jullie hoeven je echt niet te schamen lieve papa’s en mama’s. Het leven van een ouder is zwaar en vermoeiend, dus pak die momentjes lekker op de bank. Misschien is het, om een paniekmoment te voorkomen, beter om een wekker te zetten op die momenten. Collega Jeanette was een keer te laat voor een klassentoneelstuk. Toen haar zoontje aan haar vroeg waar ze nou was, wilde ze eigenlijk wel huilen. Maar mama’s maken ook wel eens een foutje. Mama’s zetten ook wel eens iets verkeerd in de familieagenda.
Mijn teamcoach wordt door haar 16-jarige dochter nog steeds herinnerd aan die keer dat ze haar te laat ophaalde van turnles, ook al is dit inmiddels 10 jaar geleden.
Wat betreft vergeetachtigheid spant Engelina wel de kroon. Ze vergeet wanneer het studiedag is. Ze vergeet de datum waarop haar dochter mag uitdelen voor haar verjaardag, wat erin resulteerde dat ze de traktatie weer mee naar huis mocht nemen. En ze vergeet belangrijke feestdagen zoals carnaval. Lullig als je dochter als enige niet verkleed op school aankomt. Natuurlijk is Floortje niet altijd blij met de acties van haar moeder, maar na een klaagsessie bij oma is het allemaal wel weer goed. Ze kent haar moeder inmiddels.
Met het risico dat ik mijn eigen moeder hiermee niet een heel positief imago geef, moet ik ook nog vertellen dat zij mij ook eens buiten in de kinderwagen vergeten is. Wel in de tuin, maar ik mag wel van geluk spreken dat ik niet ontvoerd ben.
Je zou denken dat die vergeetachtigheid een vrouwenkwaal is, vanwege die zwangerschapsdementie en zo, maar ook mannen zijn niet altijd scherp. Zo ging Ronald rustig een boodschapje doen en rende op een drafje terug toen hij erachter kwam dat zijn kersverse baby nog thuis lag te slapen. Nieuwe papa Wesley vergeet nog wel eens de kinderwagen op de rem te doen. Dus soms ziet hij opeens een wildvreemde achter de wagen met baby aanrennen. Ach, gelukkig let er dan nog wél iemand op.
Het laten vallen van je kind
Lieve ouders, het is natuurlijk niet leuk voor je kind en/of voor je hart als je hem of haar laat vallen, maar je bent in elk geval níet de enige. Van de 267 ondervraagde ouders hebben 169 ouders hun kind wel eens laten vallen. Dat is 63%.
Ik ken het. Je voelt je dan zo schuldig. Toen mijn dochter van onze tuinbank mieterde, terwijl er vier volwassenen omheen stonden, voelde ik me zo schuldig. Er gingen visioenen door mijn hoofd van hersenbeschadigingen, mitella’s en rolstoelen. Tikkeltje dramatisch wel. Na een goede jankbui was er niet eens een schrammetje te bekennen.
Ik heb 11 biechten binnengekregen die te maken hadden met het laten vallen van kinderen. De bank, het bed, de commode en de kinderstoel bleken toch iets te klein. Een aantal hield een bloedlip eraan over, hier en daar wat blauwe plekken en bulten, veel hysterisch gehuil en dikke schuldgevoelens van net zulke dramatische moeders als ik, maar geen van allen met blijvende schade. Misschien doen we het beter dan we denken!
Je zou trouwens denken dat je als loedermoeder ook echt mensenkinderen moet hebben. Maar mijn vriendin Nikki bewijst het tegendeel. Zij heeft namelijk haar kat bijna om zeep geholpen toen ze de droger aandeed waar haar poezenkind in lag te chillen! Ik vind zeker dat zij de Loedermoedertitel ook meer dan waardig is!
NAOMI (klik hier voor haar Instagram)
