Klik hier om DEEL I te lezen en daarna dit vervolg.
Mijn oudste, twee jaar, zag mijn betraande gezicht bij binnenkomst. Ik kreeg een knuffel en een kus. Mijn man verstijfde en dacht: “Shit, er is iets aan de hand.” Alleen mijn moeder en een collega wisten van het onderzoek. Als de jongens in bed liggen, bel ik mijn moeder, mijn zus en mijn collega. Even later zat ik met mijn ouders en zus op de bank. Ik weet dat het slecht nieuws is, maar ik weet nog niet hoe slecht. Ik moet een week afwachten voordat ik dat weet. Na een week kop in het zand steken, en doorgaan, was daar de dag van de uitslag. Ik ging met mijn man en zus. Met klamme handjes en oksels zat ik in de wachtkamer en dat duurde 50 minuten. Achteraf bleek dat te komen, omdat ze mij niet door de verpleegkundige, maar door de arts wilden laten informeren. En daar kwam het nieuws, klaar voor?
• Borstkanker
• De echo liet een tumor zien van 1,5 cm in de linkerborst met uitzaaiingen in twee lymfe in mijn oksel
• Een kleine tumor, maar agressief
• Niet hormoongevoelig, niet eiwitgevoelig (helaas klinkt dat positief, maar is het dat niet)
• De tumor is triple negatief, dus er zijn weinig behandeling mogelijk. Het wordt een half jaar chemotherapie, dan opereren, dan bestralen
• Het is vreemd dat ik dit heb op mijn leeftijd, dus er volgt onderzoek om te bepalen of ik genetisch belast ben. Als dat niet is, kan de operatie misschien borstbesparend, als het genetisch dan is het advies om in ieder geval beide borsten te amputeren
• Het is te behandelen, maar verder eigenlijk het slechtste scenario
• Na de behandeling ben ik niet meer vruchtbaar, dus ik moet besluiten of ik eicellen in wil vriezen. Er kwamen nog dikkere tranen, ik had dit zelf nog niet besloten en nu wordt het misschien voor ons besloten
• Er volgen direct verdere onderzoeken, want dit is het scenario van nu. We moeten nog uitsluiten dat er niet meer uitzaaiingen zijn. MRI en PET-scan zijn gepland. “Volgende week woensdag spreek ik jullie weer.”
Mijn vraag aan de arts was: ‘Maar hoe doe ik dit dan? Wat doe ik met mijn werk?’ Haar antwoord was duidelijk en ook heftig. Je gooit je agenda leeg voor het komende jaar. Focus op jezelf en je herstel, het is mooi meegenomen als je wel iets kan doen. Het was tijd om mensen te informeren. Veel vrienden kwamen langs, dat was fijn, maar het is ook heel gek om te beseffen dat dit allemaal om mij gaat. De dagen erna vol met berichtjes, bloemen, kaartjes, telefoontjes, allemaal steun, maar dat betekent ook dat ik echt ziek ben. Ook op bijvoorbeeld de verjaardag van mijn nichtje, ben ik opeens de persoon die bekeken wordt. En ik snap dat, want ik heb kanker. Maar ik besef het eigenlijk nog niet helemaal. Donderdag werd via een call mijn team op het werk geïnformeerd. Ik heb ze zelf nog een persoonlijke mail gestuurd. Vreselijk om mijn werk neer te moeten leggen en mijn team weer in de steek tw moeten laten nadat ik net zes maanden terug ben van mijn zwangerschapsverlof.
Er volgde een week van diverse onderzoeken. Eerst een MRI-scan en een PET-scan. Ik werd gebeld door de chirurg en ik kan je vertellen dat een niet geplande oproep van het ziekenhuis erg spannend is. Er is iets te zien in je rechterborst. De volgende klap in mijn gezicht, dat meen je toch niet. Maar dat zou dan hetzelfde orgaan zijn, dat is minder erg dan een ander orgaan. Grenzen worden hier snel verlegd. Er is een extra echo gepland. Omdat ze het via de echo niet konden vinden, werd er een MRI geleid biopt gepland. Ik merk dat ik erg rusteloos ben, ook omdat ik wil starten met behandelen en al die onderzoeken vertragen! Iets moet nu zorgen dat de groei van deze tumor stopt. Het lukt me gelukkig ook om één en ander te versnellen. Ik zoek grip in een situatie waar ik dit niet heb. Verder gaat het best goed met me. Maar ik praat er goed over en probeer alles stap voor stap te doen. Ik word heel emotioneel als ik aan mijn kinderen denk en ik kan nog niet teveel lezen over de chemo want dan wordt in geconfronteerd met heftige verhalen en blijvende kwalen. Dat is voor later.
En dan volgt de uitslag van alle scans…
Lees HIER het vervolg
YVONNE (klik hier voor haar Instagram)
