De zijroute naar Bali
Rond oktober 2021 willen wij weer de wereld in trekken. De drang om ‘t geluk buiten de Nederlandse grenzen te zoeken zal eindelijk gevolg krijgen. We beginnen met overwinteren in Spanje en daarna gaan we met de camper kijken waar de zon opkomt in ’t Oosten. De zijderoute is het pad en Bali is het doel. De keuze om wederom voor een tijd alles achter ons te laten, heeft logischerwijs een grote impact. De bekende, veilige basis zal verdwijnen en dit zal veel vragen van Ziggy. Om maar een voorbeeld te geven: komende zomer wordt hij 6 jaar oud en sluit hij zijn kleuterschool af. Vanaf september zal te tijd aanbreken om te beginnen met grote mensenwerk der schrijven, rekenen en lezen. En precies op zo’n moment halen wij hem uit het systeem. En weg van al z’n vriendjes. Da’s niet niks. Hoe gaan wij ervoor zorgen dat de keuze om te reizen hem op dit vlak niet zal beperken? Wat is ons plan?
We stappen uit de Westerse ratrace
Laat ik allereerst duidelijk maken dat het voor Kim en mij natuurlijk ongelooflijk belangrijk is dat Ziggy nooit lijdt onder onze keuzes. Tegelijkertijd runnen wij een huishouden waarbij ieders geluk aandacht verdient. Het zijne staat voorop, maar ons geluk mag er ook zijn. Eén voor allen, allen voor één. Zoals sommigen van jullie zullen weten, hebben wij in 2018 een jaar door Zuid Amerika met onze camper gereisd. Het was oprecht een levensveranderende ervaring op meer vlakken, meer dan we hadden kunnen anticiperen. De pracht van het continent, de natuur en cultuur waren adembenemend. De ongelooflijke vrijheid van zijn, de gift van tijd en het simpele bestaan, raakte een diepere laag. De sensoren werden aangescherpt en er ontstond ruimte, waardoor er van alles op z’n plek kon vallen. Gezien onze vorige artikelen wil ik niet te veel in herhaling vallen, maar het verse inzicht had met een hoger level van vreugde in het moment te maken. En de kleine man leerde met een grote glimlach elke dag weer nieuwe dingen over onze planeet. Deze reiservaring voedde een fris en nieuw perspectief en een alles omvattende reactie kon blijkbaar niet uitblijven. Na 45 jaar leven in Nederland, waar wij overigens een heel happy bestaan leidden, besloten wij om deze nieuwe levensinvulling een kans te geven. We stappen uit de Westerse ratrace om met onze kleine man te ontdekken wat je tegenkomt als je met de gift van tijd leeft en werkt.
De eerste halte voor Ziggy is een engelstalige school in Spanje
Wat is er in onze ogen belangrijk voor Ziggy? Het eerste wat wij leerden in Zuid Amerika is het belang van communiceren. Als ’t manneke niet kan kletsen of uitleggen wat hij wil, dan eindigen we met een bundel frustratie. Men zegt wel eens dat kinderen geen woorden nodig hebben om te spelen en tot een bepaalde hoogte gaat deze vlieger zeker op, maar uiteindelijk wil Zig gewoon kunnen duidelijk maken wat hij bedoelt en zegt. Punt. Het is iets wat we maar al te goed herkennen, aangezien we zelf ook echte babbelboxen zijn. Kim en ik besloten dat Engels leren waarschijnlijk het meeste nut heeft als je de zijderoute volgt. Tegenwoordig kijken we samen films in het Engels en we merken dat zijn sponsige brein makkelijk de taal oppikt. Daarbij houden we allemaal van hard meeblèren met muziek, dus vaak worden ook Engelse lyrics aan ‘m uitgelegd. We doen echter meer dan sprokkelen, het echte linguïstische plan van aanpak is om te overwinteren in Spanje. In de buurt van Valencia zal hij een engelstalige school bezoeken. Een half jaar in zo’n
omgeving, met andere kinderen om hem heen, zal hem op weg naar Azië ondersteunen om makkelijker contact te maken met anderen.
Ziggy (6 jaar) krijgt goede educatie
Als je langer dan 8 maanden van een jaar in het buitenland verblijft, ben je in Nederland verplicht je uit te schrijven. Wij zullen zeker langer weg blijven en hebben zodoende geen keus. Als bijkomstigheid van deze wetgeving heeft Zig dus zo direct geen leer- en
schoolplicht meer. Op zich een prettige vrijheid, maar een goede educatie hebben we hoog in het vaandel. Nu kunnen we vervolgens kletsen over wat daadwerkelijk een goede educatie in onze ogen is, maar duidelijk is dat kind, school en toekomst een belangrijke drie éénheid is. Nogmaals, we beginnen in Spanje, waar Ziggy, hopelijk zal starten op een zeer tof engelstalig schooltje Alma Forest School. Zodra we ons weer gaan verplaatsen zullen we starten met thuisonderwijs. Het afgelopen jaar hebben we kunnen leren dat thuisscholing beter bij ons past dan we hadden verwacht. We gaan het weliswaar niet alleen doen. In samenwerking met een ervaren docent, Tessa van Travelling the young ones zullen we een leerplan maken. Met haar zal er wekelijks contact zijn. Fijn voor Ziggy en voor ons. Zij zal ons pedagogische anker zijn 🙂
We gaan zeker ook aan het sociale aspect werken
Naast les krijgen, is er ook het sociale aspect van op school zitten. Zig is een zeer social jochie en verpietert als hij niet gezellig kan spelen. Gelukkig vindt hij het heerlijk om samen met mij of Kim te klooien en zijn wij kinds genoeg om er vol in op te gaan, maar hij heeft ook recht op z’n eigen wereldje met andere kinderen. Tijdens onze Zuid-Amerika reis hebben we vele reizende families de kleren van het lijf kunnen vragen. Allemaal spreken ze over het creëren van ritme in je dagen. Iets waar ieder gezinslid mee uit de voeten kan. Op reis is het net zo belangrijk als bij een leven in Nederland. Ervaring leerde ons ook hoe Zig gedijt als hij de gelegenheid krijgt om een langere tijd op één plek te zijn. Het is geen optie om weken lang kilometers te vreten. Met regelmaat zullen we ‘wonen’ waar lekker veel kids zijn. Ons werk zal dit vergemakkelijken. Een leidende draad van onze reis is het in beeld brengen van bijzondere projecten. Als contentmakers schijnen we graag een lichtje op mensen, die de wereld beter proberen te maken. Hierdoor werken we langere tijd op één plek. Ja, afscheid nemen zal altijd lastig zijn en de nodige tranen opleveren. Als er maar balans is. Dat leerden we door ons jaar in Zuid-Amerika. Alles is altijd in beweging en soms is het een uitdaging om de eventuele zoekgeraakte balans terug te vinden, maar dat geldt net zo hard voor een leven op één plek, in één land met één taal.
Een ding resoneert bovenal in de onderbuik: het gaat een enorme verrijking voor ons alledrie worden en zeker voor Ziggy Zonja Labrie. Kim en ik hebben niet alle wijsheid in pacht en zullen alle zeilen moeten bijzetten om dit avontuur in de juiste banen te begeleiden. Uiteindelijk zullen we in Bali aankomen en zal Zig naar de ‘Green school’ gaan. Hij zal daar wellicht een paar jaar les krijgen over leven in harmonie met de natuur. Het voelt kloppend.
We’ll keep you posted….
SEBASTIAAN EN KIM LABRIE
