Ken jij dat verhaal van Sinterklaas die op 6 december weer terug naar Spanje ging? Wij in ieder geval niet… Dit schrijf ik terwijl “Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan”, hier voor de zoveelste keer door het huis klinkt. Al is die stoomboot volgens mijn dochter van 2,5 jaar dus überhaupt nooit uit Nederland vertrokken. Ik acht de kans groot dat jij op dit moment het bestaan van de beste man even totaal was vergeten, laat staan dat je er mee bezig was. Dit alles dus in tegenstelling tot mijn dochter Jackie. Misschien is ze gewoon echt nog steeds enorm onder de indruk van de bebaarde goedheiligman, misschien is het allemaal één grote truc. Denkt ze door het iedere dag over hem te hebben dat de cadeaus dan misschien ook wel weer terug zullen komen. Ik heb geen idee. Feit is dat hij terug blijft keren in ons dagelijks leven. En het is uiteraard niet alleen de Sint waar ze maar niet over uitgepraat (en uitgezongen) raakt, ook alles wat daarmee verbonden is.
Toen ze laatst een luierzakje uit de commodela gegrist had, had ze deze nodig om haar pepernootjes in te bewaren. Die ze vervolgens dan ook zogenaamd één voor één uit het zakje haalde en ging opeten. En toen ze laatst in het bos een eikel zag liggen, riep ze verrukt dat ze een “pepernoot met een dak” had gevonden. De pepernoten zal dochterlief sowieso nooit meer vergeten, want op het kinderdagverblijf heeft iemand afgelopen Sinterklaas-periode het schattige idee gehad om pepernoten te gaan bakken met de kids. Helaas is diegene dit idee vervolgens blijkbaar glad vergeten toen de pepernoten in de oven waren gezet, want de pepernoten fikten aan. Hierdoor stond het kinderdagverblijf vol rook en begon er mega hard een brandalarm te loeien. Toen we maanden later bij mijn oma thee gingen drinken en de fluitketel begon te fluiten, schrok Jackie en deed dit haar denken aan dat brandalarm. Ze keek me verdrietig aan en begon half in tranen een verhaal over zwarte pepernoten die in de prullenbak waren gegooid. Dit heeft er overigens toe geleid dat ze fantastisch een brandalarm kan nadoen, zo hoor ik regelmatig als ze ’s avonds op bed ligt…
Jackie zat laatst in bad en ze plakte een natte pluk haar onder haar neus en heeft een snor bij zichzelf gecreëerd: “Net als Sinterklaas”. Als ze zich bij opa en oma mag verkleden, blijft de prinsessenjurk onaangeroerd in de verkleedkist liggen, terwijl de Sinterklaasmijter al weer op haar hoofdje staat. Voor het slapengaan vraagt ze nog steeds om ‘Sinterklaasverhaaltjes’ en zoals ik in het begin al schreef, moeten we hier nog dagelijks ‘Zie ginds komt de stoomboot’ aanhoren.
Meerdere malen heb ik het geprobeerd uit te leggen dat Sinterklaas met de boot terug is naar zijn huis in Spanje en dat ze nog heel veel nachtjes zal moeten slapen voordat hij, zijn pieten en pepernoten weer terugkeren naar ons land. Maar ik kan dit net zo goed tegen de muur vertellen. Laatst kreeg ik de tip van een vriendin dat er ook plaatsen in Nederland zijn waar er een Sinterklaas uittocht wordt gehouden. Dan zien de kids na 5 december de boot ook daadwerkelijk wegvaren en dat is blijkbaar toch wat beter te begrijpen dan de “pats boem, en nu is het 6 december en nu is hij weg en nu gaat heel Nederland een kerstboom kopen”. Ik moet maar eens gaan uitzoeken waar dat is. Gelukkig heb ik nog even… En tot die tijd ga ik gewoon gezellig mee in de Sintgekte, ik vond het immers zelf als kind ook verreweg de leukste periode van het jaar. Nog één keer probeerde ik het laatst. Toen we weer voor de zoveelste keer ‘Zie ginds komt de stoomboot’ hadden gezongen, vroeg ik overdreven vrolijk: “Zullen we nu een ander liedje zingen?” Daar stemde ze mee in. Om vervolgens luidkeels ‘Jingle bells’ in te zetten…
Liefs Sint en Piet
Ilse (klik hier voor haar Instagram)
