Het is een donderdag, om 07:51 uur gaat mijn telefoon
YES! Een gezin. In dit gezin is vanmorgen vroeg na een vlotte mooie thuisbevalling een derde zoon geboren. Met de stoere naam Boet! Boet is om 05:38 uur geboren. Rond 7:00 uur bellen ze eerst opa en oma Tractor om het blije nieuws te vertellen. In die tussentijd belt de andere oma. Die drukken ze weg, per ongeluk. Ze bellen haar terug en horen een geëmotioneerde oma. Ze vertelt dat opa (opa Koek) van de kersverse moeder is opgenomen in het ziekenhuis, het gaat écht niet goed.
Opa Koek had nog drie wensen:
1. 92 jaar worden.
2. Dat de schuur die vorige week is afgebrand bij de woningbrand die hem trof wordt afgebroken.
3. Dat de baby geboren wordt.
Afgelopen maandag op dinsdag werd opa Koek getroffen door een grote brand. Zijn schuur was afgebrand en bij het huis was asbest vrij gekomen. Daarom moest hij weg uit zijn huis. De dag erna werd hij 92 jaar. Zijn verjaardag vierde hij in een zorghotel. Wegens omstandigheden is hij daar vertrokken naar een bed en breakfast. Maar het gaat slechter en slechter met hem en hij moet naar een hospice. Toch wilt hij liever naar het ziekenhuis om nog tijd te rekken om zijn nieuwe achterkleinzoon die in aantocht is.
De kersverse mama heeft het heel zwaar met alle emoties
Ze is net bevallen en hoort 1,5 uur later dat haar opa op sterven ligt. Oma komt nog vlug op bezoek voordat ze naar haar vader vertrekt. In het ziekenhuis vertelt oma trots aan haar vader dat zijn kleindochter bevallen is van Boet. Heel trots en met een grote glimlach vertelt hij het aan zijn verpleegkundige. Hij gaat snel achteruit die dag. En precies 12 uur ná de geboorte van Boet, overlijdt opa Koek.
De kraamweek verloopt heel anders dan het had moeten zijn
Vader zegt: ‘Dit had een feestweek moeten worden.’ Ik probeer er te zijn voor de ouders en neem de zorg over voor Guus en Billy, de twee trotse grote broers. Ik verzorg ze, speel met ze en ga koekjes bakken. De jongens vinden het super. En ondanks het verdriet dat papa en mama hebben, genieten ze toch. Met Boet gaat het gelukkig goed. Het is een mooi tevreden jongetje. Met mama gaat het naar omstandigheden ook wel prima. Het is moeilijk te beseffen allemaal. Er wordt nog snel een fotoshoot geregeld, zodat er een foto van de drie broers mee de kist in kan. Dinsdagavond wordt de kist gesloten en zien ze hem voor het laatst. Woensdag is de begrafenis. Ik zorg ervoor dat ze op pad gaat met zakdoekjes, dextro en een rolstoel. Ze is tenslotte net zeven dagen geleden pas bevallen. Deze powermama draagt de kist de kerk binnen! Wat ben ik trots dat ze dat gedaan heeft. Omdat wij als kraamverzorgster niet alleen mogen blijven met de kindjes of alleen in huis, komt de andere oma in huis. Ik neem die ochtend de zorg over van Boet en oma voor de twee jongens. De laatste dag van het kraambed ben ik eigenlijk vrij, maar omdat dit gezin zoveel al had meegemaakt, wil ik het graag afmaken. Ondanks alles hebben ze toch een fijne kraamweek gehad.
In dit gezin heb ik gezien hoe dichtbij het leven en de dood liggen. Ergens is het natuurlijk wel een super mooie gedachte. Maar ook wel heel verdrietig.
KRAAMVERZORGSTER ROSE
