Misschien wel het meest voorkomende advies: “Luister naar je moedergevoel.”. Maar is dat wel zo simpel? Zelf heb ik hier mee zitten worstelen. In mijn kracht staan en vertrouwen op mijn moedergevoel is nog steeds een ongoing proces, maar ik ben al een heel stuk verder dan toen ik net moeder werd.
Maar dus, naar jouw moedergevoel luisteren en doen wat goed is voor jouw kinderen. Hoe doe je dat?
Eerst en vooral moet je weten dat indrukken en (goedbedoelde) adviezen van andere mensen altijd een soort stemmetjes vormen wanneer je beslissingen moet maken. Je bent je er vaak niet bewust van en gaat alsnog veel beslissingen maken op basis van wat jij denkt dat anderen van jou verwachten of wat anderen zien als kwaliteiten van een goede moeder. Iets wat mij enorm hielp om te leren in mijn kracht te staan is om een aantal dingen op papier te zetten.
Wat zijn volgens mij eigenschappen van een goede moeder?
Maak een lijstje en ga na of deze eigenschappen die je hebt opgeschreven dingen zijn die je geleerd hebt van jouw omgeving of dingen zijn die je in jouw core voelt. De meeste gaan van jouw omgeving zijn hoor! Hier zijn geen foute of juiste antwoorden voor hé, dit is om te leren begrijpen dat onze omgeving ons beeld gevormd heeft van hoe een goede moeder er uit ziet. En dat het daarom ook onveilig kan voelen om dingen anders te doen.
Naar wie kijk ik op en waarom?
Hier noteer je ook weer waarom je naar deze mensen opkijkt en wat de eigenschappen zijn van deze personen. Leg daarna het eerste lijstje en dit lijstje met eigenschappen naast elkaar. Komen ze overeen? Ik merkte dat ik in het eerste lijstje vooral dingen had geschreven die ik van mijn omgeving geleerd had en dat ik in het tweede lijstje heel andere dingen had staan. Bleek dat de mensen waarnaar ik opkeek juist de dingen anders deden, wat me enorm aansprak. En later kwam ik er achter dat deze mensen vooral 1 ding deden: hun gevoel volgen!
Welke lange termijn doelen wil ik halen met mijn kinderen?
Wat zijn belangrijke handvatten die jij jouw kind wilt meegeven als hij/zij ouder of volwassen is? Deze is belangrijk om achteraf research te doen en vooroordelen te doorprikken. Voorbeeld: Mijn zoontje van 3 jaar slaapt bij ons in bed. Hij heeft dit nodig en voor mijn gevoel is het oké zo. Maar mijn omgeving vind van niet. Ik zou hem in zijn eigen bedje moeten forceren, hem laten huilen, want anders zou ik hem nooit leren alleen te slapen en zou hij moeilijkheden hebben met zelfstandig worden. Hmmm, “zelfstandigheid” is wel een langetermijn doel van ons. Moet ik dan mijn gevoel opbergen en deze adviezen volgen?
Do your research!
Toch even zelf gaan opzoeken wat “samen slapen” met mijn kind doet en of het inderdaad zo nadelig is voor zijn ontwikkeling naar zelfstandigheid. En wat kwam er uit? Samen slapen draagt bij aan een veilige hechting. Voor ieder kind is dit anders natuurlijk en er zijn kinderen die sneller klaar zijn voor een eigen kamertje. Maar hier is dat niet het geval. Finn tegemoet komen in deze behoefte naar veiligheid en geborgenheid is trouwens juist goed voor zijn ontwikkeling naar zelfstandigheid. Kindjes die veilig gehecht zijn gaan als ze wat groter zijn makkelijker zelfstandig zijn en vertrouwen er op dat ze altijd een veilige thuishaven hebben bij jou. Bij deze dingen echt stilstaan geeft een hoop duidelijkheid, en kan je helpen om vertrouwen te vinden bij jezelf. Dus zet het echt op papier wanneer je even rustig de tijd hebt, dan haal je er het meeste uit. Jouw antwoorden zijn geen bindend contract! Door de tijd verandert er nog een hoop in de antwoorden die je gegeven hebt, maar dat maakt deel uit van persoonlijke groei.
Disclaimer: Ik wil met deze blog niet zeggen dat kindjes die in een eigen kamer slapen niet veilig gehecht zijn en niet zelfstandig worden als ze groter zijn. Ieder kind is anders, ik wil gewoon duidelijk maken dat we als mama ons gevoel hierin mogen volgen. Samen slapen is ook meer dan de nood van het kind. Ook jij als mama moet hierin jouw eigen grenzen respecteren.
ELKE
