Eerst even de feiten
Gemiddeld worden er meer jongens dan meisjes geboren, wereldwijd op elke 100 meisjes en 107 jongens. Per land is het verschil tussen jongens en meisjes anders. Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat er in Nederland 1055 jongens worden geboren op elke 1000 meisjes, dat is een gegeven maar hoe zit dat dan?
Zaadcellen bepalen het geslacht, dit komt niet omdat de zaadcellen die een Y-chromosoom bevatten (mannelijk) sneller zwemmen dan de zaadcellen met een X-chromosoom (vrouwelijk). Tijdens de bevruchting ontstaan er evenveel mannelijke als vrouwelijke embryo’s, maar omdat er meer vrouwelijke embryo’s zijn die het niet overleven worden er meer jongentjes levend geboren. Na de geboorte verandert deze verhouding langzaam omdat mannen eerder sterven dan vrouwen.
Bakerpraatjes
Nog voor de geslachtsbepaling zou je zogenaamd kunnen weten of je in verwachting bent van een jongen of een meisje. We kennen allemaal wel de bakerpraatjes, beweringen over conceptie, zwangerschap, bevalling en babytijd die vaak berusten op bijgeloof. Draag je je buik in een punt? Dan is het vast een jongen. Een slechtere huid? Ja hoor, een meisje. ‘Ik was zo misselijk tijdens mijn zwangerschap en het is een meisje, dan zul jij ook wel een meisje krijgen’. Onderop tijdens the baby making, zeker een jongen. Er zijn zelfs mensen die aan een zwangere vrouw kunnen zien of zij een jongen of een meisje verwacht.
En dan natuurlijk nog de Chinese geslachtskalender, die klopt altijd! Waarom zou je nog een geslachtsbepaling laten doen, want alles wijst naar team roze of team blauw en zwangere vrouwen hebben altijd gelijk. Shoppen maar!
Team meisje
Alles in mij riep dat het een meisje zou zijn, bij beide zwangerschappen. Bij de eerste was dat gevoel eigenlijk nergens op gebaseerd, ja misschien een klein beetje op die bakerpraatjes, maar ik zag mezelf gewoon als een echte meisjesmama. Geen idee waarom, maar van jongs af aan had ik dat al. Een echte voorkeur voor het geslacht had ik niet, alleen vond ik een naam kiezen voor een jongen veel lastiger dan voor een meisje en het leek me gewoon makkelijker. Ik ben zelf opgegroeid met een zus en heb geen idee hoe jongens werken, anders dan dat ze zand naar je gooien in de speeltuin en veel te wild spelen. “Reden genoeg om team meisje te zijn”, dacht ik zelf. Bij de 20-wekenecho werd ik dan ook verrast met een overcompleet meisje, een jongen dus! In de wolken was ik, meteen een blauwe wolk.
Tijdens mijn tweede zwangerschap wist ik het zeker, ik voelde me zo ontzettend anders dan tijdens mijn eerste zwangerschap. Mijn vriend dacht bij de eerste dat het een jongen was en dit keer weer. De meeste mensen om mij heen (op mijn moeder na die de discussie waarschijnlijk niet met me aandurfde) dachten dat ook, maar zij voelden natuurlijk niet wat ik voelde. Het hele lijstje voor een meid kon ik afvinken! Ik was vreselijk moe, was misselijk, had zin in zoetigheid en sliep vanaf nu alleen nog maar op mijn rechterzij. Zelfs de Chinese geslachtskalender klopte. Ik wist het zeker, dit moest een dametje zijn, het kon gewoon niet anders en de eerste jurkjes werden al geshopt. De 20-wekenecho, de grote check-up van onze dochter. Garanties voor een gezond kindje heb je nooit dat weten we maar al te goed, maar dit zag er goed uit, gelukkig! Alles erop en eraan, inclusief piemel.
Blauwe muisjes
Ik ging me dan ook maar gedragen naar de bakerpraatjes voor een jongen, het zit immers een beetje tussen de oren hè. Zo zwaaide ik de misselijkheid vaarwel, besloot ik om een fantastische haardos te krijgen. Ik besteedde extra aandacht aan mijn uiterlijk, hello pregnancy glow! Mijn ribben moesten het ontgelden en er moest augurk in huis gehaald worden. Oh en niet te vergeten, er moest van plek gewisseld worden in ons bed omdat ik vanaf nu op mijn linkerzij moest slapen met mijn hoofd naar het noorden. Dit kon niet meer mis gaan, boy, boy, boy. We gaan winkelen, nu! Dominantie, check!
Dino’s en treinen
Heel eventjes maar heb ik moeten wennen aan het idee. Begrijp me niet verkeerd, want met meiden was ik net zo blij geweest, maar ik ben twintig weken zwanger geweest van een dochter en had ineens een zoon in mijn buik.
De jurkjes gingen dus snel weer retour en maakten plaats voor stoere truien en echte spijkerbroeken. Printjes met dinosaurussen draaide deze rasechte jongensmoeder -altijd al geweest- haar hand niet meer voor om en er werden wat jongensaccenten toegevoegd aan de babykamer. Over een tijdje ken ik alle dino’s bij naam, ben ik die stoere mama die wel even uitlegt wat een tricerotops is. Zit ik daar hand in hand met mijn zoon, op het station treinen te spotten en moet ik hem weer ergens uit een boom plukken. Sta ik voor de zoveelste keer met mijn blote voeten op een speelgoedautootje en bouwen we samen torens in de woonkamer. Want dat is toch wat jongensmama’s doen?
Er komt een tijd dat ik hem tijdens het douchen moet uitleggen waarom zijn moeder geen piemel heeft… Have merci! Hij is nog maar klein, dus voorlopig ben ik nog bezig met het ontwijken van zijn plasjes, probeer ik te ontdekken hoe zo’n baby überhaupt werkt en geniet ik van dit fantastische wezentje. Een jongen, mijn eigen jongen!
Bijkomend voordeel, jongens zijn echte mama’s-kindjes. Of is dat ook weer zo’n bakerpraatje? Zou flauw zijn.
VERONIQUE (klik hier voor haar Instagram)
