De meisjesnaam dat was het probleem niet. We keken jaren geleden, nog niet met kinderen bezig, tv en er kwam een leuke naam voorbij. ‘Als ik ooit een meisje krijg vind ik dit een leuke naam’. De reactie die ik verwachtte was: ‘Dat je daar nu al over nadenkt’. Maar Rick zei: ‘Ik vind hem ook leuk’. En toen ik dus jaren later zwanger bleek hebben we niet eens getwijfeld. Aangezien wij niet wilden weten of we een jongen of meisje zouden krijgen moesten wij dus voor beide een naam bedenken.
Nu ben ik leerkracht en daardoor heb ik met véél kindernamen een associatie. Vaak een goede, maar toch ook wel vaak een minder goede. Sommige namen waren dan misschien nog zo leuk, ze konden echt niet. Maar een jongensnaam… Zelf vind ik het leuk om een bijzondere naam te hebben. Dus ons kindje moest niet een te standaard naam (lees top 20). Echter vond ik bij jongensnamen ook top 20-namen leuk. Hier enkele voorbeelden van onze gesprekken:
‘Gijs?’
‘Nee, de overbuurjongen heet ook Gijs’
‘Ja, maar die zit in HAVO 5 en is volgend jaar gevlogen.’
‘Toch heet de overbuurjongen Gijs.’
Geen Gijs dus.
‘Jort?’
‘Nee, dat doet mij denken aan Jort Kelder en die vind ik niks’
Geen Jort dus.
‘Ferris?’
‘Nee.’
Geen Ferris.
‘Seth?’
‘Seth hem maar buiten.’
Geen Seth.
“Huub?” Ja, Huub vonden we beide erg leuk. Tot ik op een dag onze familie-app open en het bericht van mijn tante lees:
‘Dit is onze nieuwe hond Huub.’
Ook geen Huub dus.
Uiteindelijk bleven er twee opties over: Fester en Ferre. Dit was ongeveer rond de 20 weken dus we hadden nog tijd genoeg om te beslissen. Mijn voorkeur was Ferre, al had ik Fester zelf voorgesteld hoor. Ik was in de bovenstaande gesprekken ook telkens de persoon die namen opperde trouwens. De voorkeur van Rick was Fester. Ik heb alle namen in de Zwitsal jongensnamen app gehad, maar geen betere andere optie gevonden. Ik ging alle jongensnamen van de school (±350 leerlingen) waarop ik werkte bij langs, zat er dan toch iets geschikts tussen? Nee, er zat niks voor ons tussen. Er gingen wat weken overheen zonder dat we het er over hadden. Op de proefdruk van het kaartje stond Fester, maar toch was ik nog niet overtuigd.
Het einde van de zwangerschap naderde en we waren er nog niet 100% over eens.
Tot die maandag waarop mijn weeën begonnen. In het begin was ik er helemaal niet mee bezig, maar toen ik 8 centimeter ontsluiting had zei ik jammerend: ‘Hoe noemen we het nou als het een jongentje is?’ De verloskundige opperde om even op de gang te wachten, zodat wij nog even konden discussiëren. Nadat zij de gang op was gegaan zei Rick: ‘Niske, we noemen hem gewoon Fester als we een zoon krijgen.’ Na slechts drie uur persen werd ons kindje geboren. De gynaecoloog legde het op mijn borst en na een minuutje vroeg ik: ‘Wat is het eigenlijk?’ De gynaecoloog reageerde verbaasd: ‘Wisten jullie dat niet? Jullie hebben een zoon. En hoe heet hij?’ ‘Hij heet Fester’, antwoordde Rick. Uiteindelijk ben ik hartstikke blij met de naam Fester. We hebben er veel complimenten over gehad. Al zullen de mensen die het niks vinden dat natuurlijk niet zeggen, en dat hoeft ook niet. Ieder z’n smaak, toch?
NISKE
