De combinatie ouderschap en militair is verre van ideaal. Mijn man is vaak van huis en ziet zijn gezin maar twee dagen in de week. Hij vindt het vooral erg jammer dat hij zoveel mist van zijn kinderen. Ze groeien zo hard en de tijd die je mist kun je niet meer inhalen. Vorig jaar was hij drie maanden in het buitenland en daar had ik het erg moeilijk mee. Maar mijn man natuurlijk ook; hij miste drie maanden van het leven van onze dochter. En in drie maanden gebeurt er veel bij een kind van 2,5. Ik heb veel hulp gehad van familie in deze periode en ik kon dagelijks een moment contact hebben met mijn man. Gelukkig staan er voorlopig geen lange perioden van afwezigheid op de planning. Helaas kan dit wel op het laatste moment alsnog veranderen.
Natuurlijk is het voor mij en mijn dochters als thuisfront ook niet makkelijk. Als ze ziek zijn, zorg ik alleen voor hen. Ik moet in mijn eentje het huishouden draaiende houden als mijn man weg is. Zeker nu ik net bevallen ben is het tweemaal zo zwaar. In de meeste gezinnen komt de man elke dag gewoon thuis uit zijn werk (uitzonderingen daargelaten), voor ons is dat niet het geval en dat vinden we erg moeilijk. Mijn man kan niet ‘even’ een andere baan regelen of vaker naar huis komen. De kazerne zit hier te ver weg voor. Nu zeggen mensen vaak: “Maar jullie hebben er toch zelf voor gekozen?” Dat is niet zo voor de hand liggend. Ik heb gekozen voor mijn man, niet voor zijn werk. Er zitten overal voor- en nadelen aan. Bovendien kun je van te voren niet weten hoe moeilijk het gaat worden. Ook was het niet zijn plan om lang bij Defensie te blijven vanwege ons gezin.
Toch zijn er ook fijne dingen aan zijn werk zoals dat Defensie goede (gezondheids)zorg biedt aan de militair , maar ook aan het thuisfront (bijvoorbeeld met uitzendingen). Want het thuisfront is net zo belangrijk als de militair. Zelf heb ik bijna een jaar gewerkt op een gezondheidscentrum van Defensie en ik weet dus wat er allemaal geregeld wordt voor een militair!
De kinderen
Wat ik wel fijn vind is dat we extra genieten van de dagen dat mijn man thuis is. We gaan dan bijvoorbeeld leuke dingen doen met het gezin. Zo heb je elke week iets om naar uit te kijken. Deze twee dagen zijn natuurlijk ook zo voorbij. Vaak gebeurt het ook dat deze twee dagen volgepland worden.
Mijn oudste dochter had al heel snel door dat papa vaak weg was. Ze begint er steeds meer moeite mee te krijgen en vindt het afscheid altijd weer lastig. Ze weet dat papa na een tijdje weer thuiskomt en vraagt dagelijks of het al zo ver is. Ook moet je je als ouder maar groot zien te houden voor je kind(eren).
Wij zijn heel open en eerlijk naar onze kinderen zodat ze weten waar ze aan toe zijn. Ze weet op welke dagen papa weer thuis komt, maar ze weet ook wanneer hij weggaat. Toen mijn man op uitzending ging hebben mijn oudste en ik samen afgeteld naar de thuiskomstdatum en mocht ze natuurlijk mee om papa op te halen op het vliegveld. Ze is de situatie nu redelijk gewend, maar toch blijft het moeilijk voor haar en stelt ze veel vragen. Het is dan aan ons om uitleg te geven, zodat ze duidelijkheid heeft.
De toekomst
Nu onze tweede dochter onlangs is geboren denken we erover na om te gaan verhuizen, zodat we eventueel dichter bij de kazerne kunnen gaan wonen, dan kan mijn man vaker thuis zijn. Dit zou de situatie een stuk dragelijker maken voor ons hele gezin.
