Samen met mijn vriend Rene en onze dochter Sophie wonen wij op ons binnenvaart Amarens. Wij hebben dit schip twee jaar geleden gekocht en varen continue op de binnenwateren in Europa. Ons gezinsleven aan boord is niet te vergelijken met een gezinsleven aan wal. Zo hebben wij geen vaste verblijfplaats met het schip, geen vaste route die wij varen en geen vaste vrije tijd. Ik ga niet zomaar even van boord af wanneer ik wat ben vergeten of gewoon even lekker de stad in wil. Ons vaargebied is voornamelijk Duitsland. Hier zoeken wij graag de zijrivieren opzoals de Necker, Moezel of de Main en dan het liefst zo ver mogelijk. Afgelopen reis zijn wij zelfs helemaal naar Boedapest gevaren. We hebben er vijf weken over gedaan om weer terug in Nederland te komen. Een hele bijzondere ervaring om daar met je eigen varende ‘huisje’ te zijn. Wel hebben wij nog een woning in Zwijndrecht, maar daar zijn wij eigenlijk nooit. Alles bij elkaar zal dat misschien drie weken per jaar zijn.
Het schip heeft een woning wat je kan vergelijken met een appartement. Alles is
gelijkvloers. Onze woning heeft een keuken, woonkamer, twee slaapkamers en een
kantoor. Alles bij elkaar is ongeveer een woonoppervlakte van 55 m2. Vanuit de woning kun je via een trap in het stuurhuis komen. Vanuit daar wordt het schip bestuurd en heb je het beste uitzicht. Ik vind het heerlijk om met m’n gezinnetje te genieten van de omgeving waar wij op dat moment varen.
Onze kleine Sophie is zes maanden geleden geboren in Maasbracht. Wij hebben twee weken voor de uitgerekende datum besloten stil te gaan liggen met het schip. Uiteindelijk heeft Sophie toen nog drie weken op zich laten wachten. Maar dat zijn we nu allemaal weer vergeten. Ze is een lief en vrolijk meisje en wordt steeds grotere vriendjes met onze hond Bailey. Onze kraamtijd was kort maar krachtig. Alle familie is langs geweest. De kraamhulp heeft al haar tips en tricks uitgelegd en toen zijn wij weer verder gaan varen. Sophie was drie weken oud toen ze haar eerste reis met ons aan boord ging maken.
Voordat de kleine geboren was, deden wij alles met z’n tweeën aan boord. Wij vaarden van 06:00 uur tot 20:00 uur. Doordat wij 14 uur per dag varen, hoeven wij geen extra personeel aan boord te hebben. Echter toen Sophie geboren was, hebben wij de eerste vier weken toch een extra matroos aan boord gehad. Zo kon ik rustig in de werkmodus komen en alle tijd voor Sophie hebben. Het was trouwens officieel verplicht, omdat ik nog niet mee mocht tellen als bemanningslid. Nu zes maanden later kunnen we ons niet meer voorstellen hoe dat nou was met z’n tweeën, zonder die kleine.
Momenteel hebben we allemaal ons ritme aan boord gevonden. Rene start om 05:30 uur de motor op en rond 7 uur haal ik Sophie uit bed en begin met haar ochtendritueel. Eerst wat eten, daarna in bad en dan ready to go om bij papa in de stuurhut te zitten. Wij ontbijten elke ochtend in de stuurhut, bespreken we wie wat gaat doen en wat de volgende reis ons kan bieden. Ook al wonen wij met ons gezin aan boord, wij hebben daarnaast ook nog het bedrijf draaien te houden. Denk hierbij aan de administratie, inkopen en planning. Welke reis nemen we aan?Welke lading nemen we? Waar moeten we heen? E hoeveel kunnen wij laden?
De meesten van onze familie en vrienden zijn zelf ook werkzaam in de binnenvaart. Hierdoor weten zij ook dat het lastiger is om dingen met elkaar te kunnen plannen. Wel proberen wij, als we in Nederland zijn, zoveel mogelijk tijd met hun door te brengen. Zo kunnen ze altijd aan boord logeren of wij kunnen bij hun op visite gaan. Ook kunnen wij ervoor kiezen om het schip stil te leggen, maar dit is erg kostbaar en dit betekent wel voor ons geen inkomsten die dag. Natuurlijk gaan wij ook wel eens een weekendje weg of op vakantie. Als wij een weekend naar huis gaan, moeten wij wel een stuk rijden. Vier of vijf uur rijden is voor ons dan ook niet schokkend. Wel is, met die kleine, enige voorbereiding op zo’n autorit handig. Sophie vindt autorijden gelukkig totaal niet erg.
Al met al is het varen op de binnenwateren onze passie. Hiervan worden wij momenteel heel gelukkig. Kinderen van binnenvaartondernemers zijn pas vanaf zes jaar leerplichtig. De eerste paar jaar kunnen wij dus elke dag met Sophie doorbrengen. Vanaf zes jaar staan wij voor de keuze om haar naar een internaat te brengen, waar meer kinderen van binnenvaartondernemers zitten of zelf weer aanwal te gaan werken, zodat wij elke dag thuis zijn. Als ik er nu aan denk, zou een baan aan wal niets voor mij zijn. Ik vind de vrijheid die wij nu hebben super. Je weet alleen nooit wat de toekomst brengt en waar we over een paar jaar staan!
MADELON
