Loa is bijna jarig en de laatste twee weken heeft ze aan heel de wereld verteld dat ze vijf jaar wordt. En dan bedoel ik echt de hele wereld. Bekenden, wildvreemden, het maakt haar niets uit. Daarnaast is ze ook heel erg druk met wie er op haar feestje mag komen en wat we gaan doen. Ze is er verbazingwekkend snel uit. We gaan een speurtocht doen. Voor prinsessen. Oh ja, en ridders. Haar broer moet de draak zijn. En we gaan knakworsten eten. En ze weet precies wie ze wil uitnodigen.
Zo, nu is dus de beurt aan ons en het zweet breekt me uit. Nou ja, die uitnodiging is niet zo een probleem, maar die speurtocht. Gelukkig vind ik vrij snel een website waar je een kant en klare speurtocht kunt kopen. Het enige wat je hoeft te doen is de route uitstippelen en een aantal voorbereidingen treffen voor de spelletjes. Ok, dat kunnen wij. Maar zoals dat gaat, vliegt de tijd en een paar dagen voor het partijtje hebben wij eigenlijk nog helemaal niets voorbereid. Ja, de taart. Die heb ik besteld bij een collega die toevallig ook heel goed taarten kan bakken. Ik besluit de dag voor Loa’s partijtje maar extra vroeg op te staan om in alle rust even te kijken hoe we het gaan aanvliegen.
Die avond is de speurtocht zo goed als klaar. We hebben een route uitgestippeld, de spullen die we nodig hebben liggen klaar, we hebben een tuin gevonden waar de kinderen gouden munten kunnen zoeken en we hebben eten en drinken in huis. De weersvoorspellingen zijn goed. Loa is alleen niet te doen, dus die gooien we op tijd naar bed.
Dan is het de grote dag. J. moet onverwachts heel vroeg werken, dus ik sta er alleen voor. Maar ik ben chill. “Alles is klaar”,dacht ik…. Op het moment dat de taart aankomt, barst er een hoosbui los en het lijkt erop dat deze de komende uren ook niet meer ophoudt. Kak! Het is me altijd een raadsel waarom ze in Nederland er toch zo vaak naast zitten met de weersvoorspelling? J. komt vijf minuten voor het partijtje. Het feestje begint binnen en we verzinnen snel welke spelletjes we van de speurtocht wel binnen kunnen doen en wat we eventueel kunnen toevoegen om de tijd verder te vullen. Ehhh, last minute disco en film kijken op ons bed op zolder? Ja, dat moeten we maar doen.
Het is 11 uur. Daar zul je de eerste hebben. Here we go! Loa stuitert door het huis, en binnen 10 minuten rennen er acht verklede prinsessen/ridders/koalabeertjes en skeletten door het huis. De eerste doet al een salto op de bank en een roze prinses klampt zich vast aan mijn been en wil alleen maar opgetild worden. Vervolgens krijgt er één een klap met een zwaard en het eerste gevecht is een feit. Laten we snel beginnen met taart. Na wat gemopper over wie naast wie moet zitten en welk stukje van de taart ze willen, lijken ze tevreden. En dus gaan we de kadootjes uitpakken. Met een spanningsboog van een naaktslak is iedereen snel afgehaakt en ik zoek het filmpje op om te kunnen starten met de speurtocht. Grappig genoeg hangen ze aan de lippen van dit tenenkrommend slecht geacteerde filmpje. We gaan beginnen!
We beginnen met memory van snoepjes. Dat is punten scoren. Dan naar boven en ballonnen stuk trappen. Dit vinden de meisjes een beetje eng, maar uiteindelijk lukt het iedereen. En na het volgende spelletje hebben we een break met een kleine disco. Gelukkig hebben we ooit een kleine rookmachine en wat discolampen op de kop getikt en die komen nu ERG van pas. Iedereen is blij als Kinderen voor Kinderen aangaat, behalve het feestvarken. Die heeft nu haar derde mental breakdown te pakken sinds een uur. J. trekt het niet, maar ik denk dat ze gewoon zo vol spanning zit vanwege vandaag dat ze er eigenlijk niets aan kan doen.
Na de disco is het tijd voor hotdogs en broodjes chocopasta en gaan we weer verder met het volgende spel. Mijn zoon speelt een slapende draak en de kleintjes moeten om de beurt een knijper van de zijn rug halen. Hij speelt een Oscarwaardige draak en ze gillen allemaal of hun leven ervan afhangt wanneer hij net doet of hij wakker wordt. Dan gaan we helemaal naar zolder waar we een thuisbioscoop hebben gemaakt met alle tuinkussens die we konden vinden. Iedereen ploft op het ouderlijk bed en we kijken even een aflevering van de Paw Patrol onder het genot van een snoepje. Vervolgens lopen we weer naar beneden, waar er één bijna zijn nek breekt op de trap. Geen blijvende schade en de tranen zijn snel weer gedroogd. We sluiten het feestje af met het zoeken naar de verdwenen gouden munten in de tuin. Ook hier hebben we weer wat gemopper omdat de één meer munten vindt dan de ander. Onze zoon is boos, omdat hij niet mee mag zoeken en we hebben een prinses die geen zin heeft om naar buiten te gaan. Uiteindelijk speel ik een beetje vals met de laatste munt. Die was niet meer te vinden, dus ik deed net alsof ik hem in een bloembak vond. Iedereen geloofde me (Oscarwaardig, al zeg ik het zelf. Mijn zoon heeft het niet van een vreemde). We sluiten af met een groepsfoto met de gevonden munten en kijken het (wederom slecht geacteerde) eindfilmpje van de ridder en de prinses. De kinderen hangen weer aan de lippen van de prinses en de ridder en roepen vol overgave dat ze alle munten gevonden hebben. De jassen en schoenen hadden we dus al aan vanwege het zoeken naar de munten in de tuin. Dus met een kleine tussenstop in de keuken krijgt iedereen een diploma en een kleurplaat en duwen we ze zachtjes naar de voordeur om ze thuis af te leveren.
Een half uur later zijn we weer thuis. J. zucht: “Volgend jaar doen we het echt anders! Dit trek ik niet nog een keer.” Op dat moment gaat de deurbel. Daar zul je de opa’s en oma’s hebben. Here we go again!
Hoe vieren jullie je partijtjes?
X NATASJA (Klik hier voor haar Instagram)
