Borstvoeding. Waar zal ik beginnen? Misschien, ‘borstvoeding is goed voor de baby en voor de moeder’. Nee. Borstvoeding is zoveel meer dan dat. Het is de perfecte manier om je kleine spruit te plezieren en een geldbesparende optie om de studiekosten te dekken. Toch?
Het voeden van je kind aan de borst is niet alleen een fijne basis voor een hele mooie band met je pasgeboren baby, het kan je ook tot de rand van waanzin brengen. Het is zoveel meer dan mooi. Heel eerlijk: het is ook pijnlijk en emotioneel. Het geeft troep. Ja, troep. Zeiknatte bh’s en bedden. Het is moeilijk. Moei-lijk. Probeer maar eens even een moment voor jezelf in te plannen rondom de voedingsmomenten van een newborn. Best pittig! Het is vermoeiend en frustrerend, angstaanjagend en lonend. Dat en zoveel meer.
Oké eerlijk. Als ik in mijn directe omgeving kijk, stoppen de meeste moeders voordat ze überhaupt beginnen. Puur omdat het niet lukt om de baby op de juiste manier aan de borst te krijgen, omdat ze geen hangende tieten willen of omdat papa ook de fles moet kunnen geven. En ja, er zijn medische verklaringen maar heel eerlijk: de meeste bezwijken gewoon door het ongelooflijke niveau van volledige uitputting en grijpen naar de fles om het gillende mini mens te kalmeren. Logisch én ik geef je zeker geen ongelijk. Maar als je dit niet zo hebt ervaren, maar toch wel voor de fles hebt gekozen, heb dan geen hekel aan me. Ik verwoord alleen mijn door slaapgebrek geteisterde en hormonale mening.
Terwijl ik naar een afbeelding zoek die perfect bij deze blog zou passen, val ik er weer over. Serieus: waarom zijn alle vrouwen op deze foto’s ziekmakende gelukkige moeders die hun perfecte baby voeden in een pittoreske babykamer?! Dat is niet de realiteit. Ik zat met regelmaat oncomfortabel in een stoel met een vieze spuugdoek, mijn haar als een suikerspin met een bak koffie – want zonder cafeïne zou ik dit niet overleven. Soms kwam er ook een mogelijkheid om het huis te verlaten. Wat automatisch betekende dat mijn babyzilla overal en nergens weer aan de borst moest. Onder een voedingsdeken? Natuurlijk niet. Joe! Voeden onder een veel te dure theedoek om mezelf wat privacy te gunnen? Ik verontschuldig me bij deze dan ook aan alle bekenden en onbekenden die mijn tepel hebben gezien. Wie heeft dit bedacht?! Het is een verdomde worsteling om mijn kind blindelings onder een deken aan te leggen. Nee, je accepteert mijn manier van voeden maar even net als dat we de blote tetten van de dames op de Playboy accepteren.
De volgende horde: pompen. Ik bedoel kolven. Dit is echt geen grap hé. Ik bedoel je hebt er een dagtaak aan om je melkfabriek op gang te houden. Daarnaast vergt het ook nog een enige mate van kundigheid om het op te slaan en chronologisch in de vriezer te stallen. Ik zou zonder schaamte mijn LinkedIn-profiel kunnen voorzien van een Master bedrijfskunde en organisatie aan de Universiteit van het moederschap. Afijn. Gaat lekker hé zo?! Totdat je kind de hele nacht doorslaapt, en dus de voeding overslaat. Dan wordt je wakker met borsten zo hard als steen, groot genoeg om een duet met Dolly Parton te kunnen zingen. Note: vergeet niet om een foto te maken voor je chirurg. Voor de borstvergroting bedoel ik dan. Ik twijfel zelf nog tussen enkel een borstreconstructie of een volledige mommy-makeover, want aan al die mensen die riepen dat borstvoeding een goed dieet is na de zwangerschap: LEUGENAAR. Afvallen?! Het lijkt wel alsof mijn lijf vet opslaat voor een winterslaap. Ik bereid mezelf alvast voor tot het moment dat ik als een ballon leegloop en de zwaartekracht zijn werk gaat doen.
Terug naar de borstvoeding. Ik wil dat je iets weet. Dat je dit weet. Niet om je moederhart te breken of omdat ik een uitgeputte oververmoeide negatieve moeder ben die het beter denkt te weten. Ik wil dat je dit weet, omdat dit is wat iemand mij had moeten vertellen toen ik mijn eerste kindje kreeg. Wat ik had willen weten voordat ik überhaupt zwanger was. Wat iemand mij in de eerste weken had moeten vertellen toen ik alleen lag te worstelen met mijn kind. Borstvoeding geven is moeilijk. Soms zelfs zo moeilijk dat het niet werkt. Voor jou omdat het vreselijke pijn doet. Voor je kind omdat er niet genoeg melk is. Soms is dat gewoon zo. Het werkt niet. En dat kan bevrijdend zijn, maar ook intens verdrietig. Het is niet altijd mooi. Het is niet altijd fijn. Jij weet net als ik dat we niet in een perfecte wereld leven. Dat de imperfectie het leven mooier maken, leerzamer. Laat borstvoeding niet perfect zijn. Dat gaat niet. Je bent geen mislukking als het niet lukt. Als het niet werkt, dan werkt het niet. Dan kunnen we alleen maar dankbaar zijn voor alle mogelijkheden de we vandaag de dag hebben om onze baby’s op een andere manier te voeden waar ze net zo groot van worden. Dus moedermelk of niet. Je bent een goede moeder.
SABRINA
