Ken je dat, dat je wakker wordt en eigenlijk alles op de dag gaat zoals je het niet gepland had?!
Ik word later wakker dan dat de bedoeling is, dus ik moet haasten. Mijzelf snel douchen en aankleden, de kinderen uit bed halen en klaar maken voor de dag. Haasten om op tijd op school te komen. Maar eerst moet ik de kinderen nog weg brengen. Nu weten we allemaal dat wanneer jij haast hebt, je kinderen dat alles behalve hebben… Dus raak ik een beetje gestresst en geïrriteerd. Heel die dag sta je dus al 1-0 achter. En vaak blijft het dan de rest van de dag ook zo door gaan. Je loopt dan achter de feiten aan, zowel thuis als op je werk of school. Een echte baal dag dus!
Op de automatische piloot gaat mijn dag zo verder. Ik kom mijn schooldag door. Haal de kinderen op van de opvang en ga thuis voor het eten zorgen. Ook mijn vriend stapt binnen na zijn werkdag en Evan rent enthousiast op hem af. Eindelijk kom ik weer een beetje bij van de gekke dag. Onder het koken en het tafeldekken door bespreken we onze dag. Ik vertel over mijn “baaldag”. Mijn vriend moet lachen en zegt: “Ach geniet nou maar, voor je het weet zijn we alweer een paar jaar verder en doen ze alles zelf”. Ik kan mij soms zo storen als hij zoiets zegt. Dan denk ik echt dat hij van een andere planeet komt en het gewoon niet snapt. Maar deze keer pakt zijn opmerking goed uit. Ik vind het namelijk eigenlijk heel fijn dat wanneer ik er even helemaal klaar mee ben, hij daar is en het voor mij dan allemaal weer relativeert (Al kan ik daar niet altijd even goed tegen. Ik bang dat dat aan mij ligt op dat moment. Maar heej, sssst!). We ruimen de laatste dingen op en gaan nog even samen op de bank zitten voor dat het hele bedritueel begint. Gewoon even zitten en even “niets”. Ik leun tegen mijn vriend aan en we kijken naar de kinderen. Evan is druk bezig met het bouwen van een toren en Lua buikschuift heel de kamer door. Hier geniet je toch van! Het is inmiddels 19:45 uur dus tijd om de kinderen te douchen en ze naar bed te brengen.
Rond 20:30 uur komen we weer beneden en zetten nog even een serie aan. We kijken tot het tijd is om Lua haar laatste voeding te geven en gaan dan samen naar boven. We gaan in bed liggen, zeggen elkaar welterusten en doen het licht uit. Ik voed intussen Lua en geniet van ons momentje samen zo in het donker en de rust. Ik denk terug aan de gekke dag en wat mijn vriend zo juist tegen mij zei. Want ja, het gaat echt hard. Ik zit hier alweer met een meisje van 6.5 maand in mijn armen en ik moet er echt van genieten, want de tijd vliegt! Ook besef ik hoe dankbaar ik mag en kan zijn voor onze mooie kindjes, ons gezin en dat we in gezondheid leven. Ik denk terug aan een aantal dingen die er onlangs gebeurt zijn waarin dit helemaal niet zo “vanzelfsprekend” is. En ik denk aan hoe anders het kan zijn en wat een verdriet dit met zich mee brengt. Ik leg Lua in haar bedje naast mij neer en aai haar over haar hoofdje. Dan loop ik nog even naar de kamer van Evan en geef hem heel voorzichtig een kusje op zijn hoofd en blijf even naar hem kijken. Dan ga ik weer terug naar bed en pak mijn telefoon uit de lader, omdat ik niet kan slapen. Mijn hoofd zit nog te vol met de baaldag en de gebeurtenissen van de afgelopen tijd dus ik schrijf even van mij af.
“Wees dankbaar dat je man, vrouw en kind(jes) vanmorgen wakker geworden zijn. Er zijn gezinnen waar een van hun niet meer wakker geworden is. Geniet van de “schoolrun” met je kind(jes) in plaata van dat je baalt van het gehaast. Er zijn mannen en vrouwen die nooit het gewenste kind(jes) zullen krijgen. Baal niet van de rommel die je kind(jes) in je net opgeruimde huis maakt tijdens het spelen, maar speel mee. Er zijn kinderen die nooit meer met hun ouders kunnen spelen. Wees dankbaar dat je aan het eind van de (werk)dag de sleutel in het slot hoort gaan en je je man of vrouw binnen ziet stappen. Er zullen stellen zijn waarbij de man of vrouw nooit meer binnen zal stappen.
Geniet extra wanneer je je kind(jes) naar bed brengt. Er zijn vaders en moeders die hun kind(jes) nooit (meer) naar bed zullen brengen. Wees dankbaar dat je ’s avonds met je man of vrouw gaat slapen. Geef elkaar een extra kus en knuffel en sta hier bij stil. Er zijn mannen en vrouwen die er alles voor over zullen hebben om de ander nog één keer vast te kunnen houden. Baal niet als je ‘s nachts uit bed moet omdat je kind(je) wakker wordt, maar hou hem of haar even extra stevig vast. Er zijn vaders en moeders die dit nooit (meer) kunnen doen… Dus baal niet van de voor jou vanzelfsprekende dingen van het leven maar wees dankbaar, geniet en sta hier zo nu en dan even bij stil. Geef zo nu en dan even een extra kus of knuffel. Verspil geen tijd aan stomme kleine ruzies. Je weet namelijk maar nooit hoeveel tijd je nog met je elkaar zult hebben ”
Zo, mijn hoofd is weer een beetje leeg en ik leg mijn telefoon weer weg. Kijk nog even naar Lua naast mij en geef mijn vriend nog een extra kus. Jeetje, wat ben ik blij met mijn gezin. En wat geniet ik van hun en hun getreuzel en gekkigheid!
LESLEY (klik hier voor haar Instagram)
