Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Ik voel het meteen als het misgaat. Een warme golf tussen mijn benen. Ik voel direct paniek. Niet nu. Niet hier. Ik kijk snel om me heen, doe alsof ik iets in mijn tas zoek. Niemand lijkt iets door te hebben. Toch voel ik mijn hoofd al vuurrood worden. Ik zoek direct naar het dichtstbijzijnde toilet. Gelukkig heb ik altijd een extra setje ondergoed en kleding bij me, want dit is zo langzamerhand dagelijkse kost.
Mijn bekkenbodem is zo slap als een pudding
Dit is mijn realiteit sinds Lou geboren is. Na Jip en Puck had ik er al last van, maar dit? Dit is next level. Mijn bekkenbodem is zo slap als een pudding. Een niesbui, een sprintje naar de bus, zelfs als ik Jip optil omdat hij zijn schoen niet aankrijgt – het kan allemaal een natte verrassing opleveren. Soms hoef ik er niet eens iets voor te doen. Gewoon zitten, opstaan, een verkeerde beweging maken, en hup, daar gaat het weer. Ik word er gek van en ik vraag me af of het ooit beter wordt.
Ik kan het niet meer, na de eerste kilometer voel ik de eerste druppels al
Voor dit alles was ik fanatiek aan het hardlopen. Heerlijk, even mijn hoofd leegmaken. Hardloopschoenen aan en gaan. Maar ik kan het niet meer, na nog geen kilometer voel ik de eerste druppels al. Nadat het een paar keer misging ben ik er maar mee gestopt. Dan maar thuis op de hometrainer, minder urineverlies en als er wat gebeurt ben ik thuis.
Mijn tas zit standaard vol met extra ondergoed
Ik heb van alles geprobeerd. Bekkenfysiotherapie, oefeningen thuis, zelfs dure siliconen balletjes die je spieren zouden moeten trainen. Soms lijkt het even beter te gaan, maar dan is het weer mis. Mijn tas zit standaard vol met extra ondergoed, een broek, dikke inlegkruisjes of van die speciale broekjes. Als ik ergens heen moet, denk ik altijd in scenario’s. Waar is het dichtstbijzijnde toilet? Kan ik ergens ongemerkt mijn kleren wisselen als het nodig is? Wat als het doorlekt en iemand het ziet?
Als ik nu nies of hoest, dan is het klaar
Op het schoolplein van Jip sta ik met mijn benen strak tegen elkaar. Ik doe net alsof ik geïnteresseerd luister naar een andere moeder die enthousiast vertelt over een nieuwe speeltuin in de buurt. In mijn hoofd tel ik af. Nog vijf minuten, dan kan ik naar huis. Ik voel het al aankomen. Het bonkende gevoel in mijn onderbuik, de spanning in mijn spieren die het niet meer volhouden. Mijn lichaam verraadt me. Ik knijp alles samen, maar ik weet: als ik nu nies of hoest, is het klaar.
Ik voel me vies, ik loop rond met luiers voor volwassenen
Het is niet alleen fysiek slopend, maar ook mentaal. Ik voel me vies. Ik ben 33 en ik loop rond met luiers voor volwassenen. Mijn zelfvertrouwen is compleet verdwenen. Seks? Laat maar. De angst om tijdens een intiem moment ineens mijn blaas te verliezen maakt dat ik me volledig afsluit. Mijn man probeert begripvol te zijn, maar ik zie de teleurstelling in zijn ogen. En eerlijk? Ik mis het ook. Ik mis mijn oude lijf, mijn oude ik. De vrouw die zonder nadenken op de trampoline sprong met Jip, die zonder zorgen een dagje weg kon zonder zich druk te maken over natte plekken.
Hoelang gaat dit nog duren?
Soms sta ik in de badkamer, kijkend naar mijn eigen reflectie, en vraag ik me af: wordt dit ooit beter? Moet ik hier gewoon mee leren leven? De bekkenfysiotherapeut zegt dat het tijd nodig heeft, dat het maanden kan duren, maar ik ben nu bijna een jaar verder. Hoe lang nog? Hoe lang voordat ik zonder angst een lachbui kan hebben zonder dat ik doorlek? Voordat ik weer zonder nadenken kan rennen, springen, dansen?
Het voelt alsof ik mezelf kwijt ben
En toch, ik blijf doorgaan. Omdat ik moet. Omdat ik moeder ben, want stilstaan is geen optie. Omdat ik weiger te accepteren dat dit mijn nieuwe normaal is. Maar eerlijk? Het is verdomd zwaar. Het voelt alsof ik mezelf kwijt ben. Ik heb altijd een groot gezin gewild en we twijfelden of we na drie kinderen compleet waren, maar het risico dat dit nog erger gaat worden, wil ik niet nemen. Niet als dat betekent dat ik dan helemaal incontinent wordt.
INES
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
wat een nonsens , je hoeft je daar niet bij neer te leggen . ik zal een lang verhaal kort houden…zoek op het internet naar de Mona Lisa Touch…ik heb 3 sessies achter de rug. het kost je geld ,maar nu is het echt beheersbaar…ik ben 72 maar ik herken je probleem…wacht niet maak actie…het is nietnodig door te zeuren.in Nederland kost het 750 euro maar in Spanje en België 250….euro…het is eigenlijk voor een strakkere vagina..maar helpt ook bij lekkage….succes
ik begrijp je! ik heb geen kinderen, maar de problemen die jij hebt heb ik al vanaf mijn 16e! ik ben nu 30. heb altijd incontinentiemateriaal… maar eerlijk, het incontinentiemateriaal heeft me mijn leven teruggegeven! ik kan weer gewoon op een trampoline springen, en ik praat er nu gewoon open over na jaren schaamte. je bent niet de enige!
mijn tip: de broekjes zitten tegenwoordig best lekker, en ze geven je de zekerheid die je zo mist zonder dat je altijd extra kleding mee hoeft te nemen… je hebt 3 prachtige kinderen gebaard, je lichaam houdt daar iets aan over helaas. maar schaamte hoeft niet! er zijn er velen met jou!