Lees eerst deel 1: Tamara: “Ineens stond de kamer vol en zei de gynaecoloog: ‘houd er rekening dat we je kindje direct moeten halen’, mijn hart sloeg op hol”
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Ik hoorde wat de gynaecoloog zei over de spoedkeizersnede. In mijn gedachten hoopte ik dat het natuurlijk niet nodig was, maar ik bleef ook reëel, wat moet dat moet! De sfeer is gespannen en de gynaecoloog blijft met het echoapparaat zoeken naar de hartslag van ons meisje. En yes! Daar is ze weer.
Mijn lichaam bleef maar trillen, een vervelend beeld voor Tim
De rust keert weer terug in de kamer en de verpleegkundige checkt ondertussen de kabels. Ze merkt dat één kabel niet naar behoren werkt, en verwisselt deze. Hmm.. misschien heeft dat de situatie van hiervoor wel versterkt. Ondertussen waren bij mij de weeën niet meer zo heftig als even daarvoor, maar bleef mijn lichaam nog erg trillen. Voor Tim een vervelend beeld, maar ik kon er niks aan doen. Het was een hectisch en ‘paniekerig’ moment net, wat ik zelf niet helemaal zo ervaren heb, maar voor Tim wel moeilijk was om aan te zien.
Daar gaan we weer, de weeënopwekkers beginnen al snel te werken
De arts en gynaecoloog vertelden me dat we even rustig afwachten voordat we verder gaan. Zodat ons meisje en ik weer even op adem konden komen. Rond 13:00 startten ze toch weer met de weeënopwekkers. Ik besloot nu op een skippybal de weeën op te gaan vangen, zodat de zwaartekracht naar mijn idee een beetje zijn werk kon doen. De weeën komen weer behoorlijk snel en ik vind het fijn als Tim tegendruk geeft op mijn rug (Die armen mannen, die hebben het ook zwaar hoor :-P).
Na 8 uur weeën opvangen pas 2 centimeter verder?!
Ik merk dat het zwaarder begint te worden, maar ik kan de weeën ‘redelijk’ goed opvangen als ik zo zit. Na 2,5 uur komt de arts weer eens controleren. Op het moment dat ik op het bed ga liggen, merk ik dat ik liggen dus helemaal niet fijn vind en ik eigenlijk het liefst zo snel mogelijk weer wil zitten. Na inwendig onderzoek vertelt de arts me dat ik nu op 5 centimeter zit. “Wat?!?! Pff, na 8 uur weeën opvangen zit ik pas op 5 centimeter.” Dus in totaal is er vandaag maar 2 centimeter bij gekomen, hoe dan?!?!
“Heeft u al gedacht aan eventuele pijnbestrijding?”
De verpleegkundige en de arts kijken me doordringend aan. “Mevrouw, u gaat op deze manier niet binnen nu en 3 a 4 uur bevallen.. heeft u al gedacht aan eventuele pijnbestrijding?” Ik zuchtte. “Ja zeker, DAT WIL IK NIET!’ Ze blijven me doordringend aankijken, “En wat is de reden dat u geen pijnbestrijding zou willen?” Tja, heel eerlijk had ik daar niet echt een zinnig antwoord op. Het was iets dat gewoon tussen m’n oren zat. Ik keek Tim aan en hij zei: “Tam, je moet doen wat jij wil.” Pfff, we zijn nu 8 uur verder en ik ben pas 2 centimeter opgeschoten. Al snel merkte ik dat ik de weeën niet meer zo goed kon opvangen en besloot toch voor een ruggenprik te gaan. Ik had mijn best gedaan.
“Mevrouw, dan moeten we wel nu gaan..”
Toen de keuze was gemaakt, kon het voor mijn gevoel niet snel genoeg gaan. Pff en wat een geluk want ik kon nog snel voor de wisseling van de dienst terecht. “Mevrouw, dan moeten we wel nu gaan..” Alleen de ween kwamen zo heftig dat ik moeilijk mijn rust kon pakken. Rond 17:00 reden de verpleegkundige en Tim mij over de gang richting de ruimte waar ik de ruggenprik kreeg. Ik hield het niet meer en het enige wat ik dacht was: SCHIET OP!
“Tamara, kijk me aan. Dit gaan we samen doen”
Eenmaal daar aangekomen gaat het snel. Ik moest me tijdens de weeën volledig ontspannen en mijn rug bol maken. Ik ben bang, bang dat ik mezelf niet rustig kan houden tijdens de heftige weeën. “Tamara, kijk me aan”, zegt ze. “Dit gaan we samen doen.” Ze houdt me stevig vast en ik hoor de arts zeggen: “Heel goed mevrouw, we zijn er bijna.” Yes, hij zit erin. “Het duurt maar heel eventjes voordat het zijn werk gaat doen”, en inderdaad al snel merk ik dat mijn weeën wat afzwakken. Pff, wat een verademing zeg.
“Ja! U heeft volledige ontsluiting!”
Op de kamer merk ik dat ik helemaal bijkom. Wow, waarom had ik hier zo over getwijfeld? Ik besluit even de familie te bellen, aangezien we al enige tijd bezig zijn. Iedereen neemt vol geluk de telefoon op, maar al snel geef ik aan dat ons meisje nog niet geboren is. Nadat ik iedereen telefonisch op de hoogte heb gebracht, komt de arts binnen om te controleren. Het is dan ongeveer 19:00. “Ja!”, zegt ze. “U heeft volledige ontsluiting.” WAT?!? Tim en ik kijken elkaar aan, hoe snel kan dit gaan? De arts vertelde me dat ik een beetje mag ‘proef’ duwen tijdens de weeën. “Na een uur kom ik terug en dan gaan we de kleine geboren laten worden.”
Ik vraag nog aan haar of ze dit echt met zijn tweeën gaan doen
Heel onwerkelijk is het ineens. Ik voel tijdens een wee wel wat meer druk van onder, maar totaal geen pijn. Dit is echt de beste keuze die ik had kunnen maken. We maken grapjes en ik begin me echt weer mezelf te voelen. Ik voel me lekker. Na enige tijd komt de verloskundige binnen. “We gaan beginnen.” Ik vraag nog aan haar of ze dit echt met zijn tweeën gaan doen. “Ja zeker!”, roepen ze. De sfeer is ontspannen en het voelt allemaal heel gek omdat ik geen persweeën heb.
Het is niet pijnlijk en dat is raar
De verloskundige geeft aan dat ik tijdens de wee 3 keer vol ga mee persen. Zolang als lukt. Pffff, ik zet vol mijn kracht in en pers voor mijn gevoel vanuit mezelf in plaats van dat ik persweeën heb. Oke oke, dit is best zwaar, maar ik voel wel dat ze steeds wat lager komt. Het is niet pijnlijk en dat is raar. Tussendoor praten we nog en ben ik heel helder erbij. Ik vraag aan haar of ze ons meisje al een beetje ziet omdat ik zelf geen idee heb op welke punt van de bevalling ik ben.
Tranen van geluk en ongeloof
Ze vraagt of ik het wil zien en pakt een spiegel. Wauw, echt heel interessant. Na een uur te hebben geperst komt Claire om 21:38 onverwachts tijdens een wee ter wereld. Tranen van geluk en ongeloof. Wat bizar is dit. Ons meisje is er eindelijk! We zijn heel gelukkig en kijken uiteindelijk heel positief terug op de bevalling.
TAMARA
@interior.bytam
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
