Truusje: “Tegen mijn zoon werd gezegd: ‘We gaan het stop zetten’, hij ontplofte, zelfs de politie moest eraan te pas komen”

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Dit blog is onderdeel van de blogreeks van Truusje is slachtoffer van huiselijk geweld.

In de vorige blog kon je onder meer lezen dat mijn zoon naar een tiny house verhuisde op het terrein van het gezinshuis. Mijn zoon had ondertussen een vriendinnetje en samen hadden ze het erg leuk. Maar ook hij weigerde elke vorm van geestelijke hulp en heeft nooit zijn trauma’s aangepakt. Dit zorgde er helaas ook voor dat er de laatste paar maanden steeds vaker escalaties waren in het gezinshuis. Hij gooide zijn kont tegen de krib in en weigerde werkelijk alles. Ook woonde zijn vriendinnetje bij hem in zijn tiny huisje en dat was tegen de afspraken in.

We hadden geen keus en moesten de stekker eruit trekken

Tijdens een uitgebreid gesprek met alle betrokkenen ontplofte mijn zoon. Hij heeft de boel kort en klein geslagen en de politie moest eraan te pas komen. Er was geen land mee te bezeilen en de organisatie had geen andere keus dan de stekker eruit te trekken. Linksom of rechtsom, je moet het allemaal zelf ook willen. Aan een dood paard trekken heeft geen nut, voor niemand niet. Alsof het zo moest zijn vonden mijn zoon en zijn vriendinnetje al snel een plekje om te wonen en vanaf daar ging het eigenlijk steeds beter met hem. Hij had ondertussen zijn eigen bedrijf werkte hard om zijn financiën op orde te krijgen.

Samen zijn wij een enorm sterk gezin geworden

Dit zal voorlopig mijn laatste blog zijn en ik deel graag met jullie hoe het nu met ons gaat. De afgelopen jaren heb ik jullie meegenomen in het verhaal van mij en mijn kinderen. Mijn zoon, die flinke trauma’s heeft opgelopen door het huiselijk geweld. En mijn dochter die ook een flinke route heeft moeten afleggen met de nodige ellende. Niet alleen mijn kinderen hebben hard aan zichzelf moeten werken, ook ik ben in therapie gegaan en heb twee jaar lang een hele intensieve trauma behandeling gehad. De rest van ons leven zullen de trauma’s ons blijven achtervolgen. We zullen er last van hebben maar samen zijn wij een enorm sterk gezin geworden. Jaren geleden ben ik getrouwd met – voor mij de liefste man op aarde – en beide kinderen zien hem als hun vader en noemen hem ook al jaren papa. Hij heeft de vader rol op zich genomen zoals een vader dit hoort te doen.

Veel mensen hebben mij veroordeeld op mijn beslissingen

Hadden dingen anders mogen lopen? Absoluut. Veel mensen hebben mij veroordeeld op mijn beslissingen en ik kan het begrijpen. Zij stonden niet in mijn schoenen, zij hebben niet meegemaakt wat wij hebben meegemaakt. Ik heb respect voor de mensen die mij contacteren en vragen stellen in plaats van mij te veroordelen.

Mijn kids zijn uiteindelijk goed terecht gekomen

Tot slot wil ik nog wel vol trots vertellen dat mijn dochter een eigen huisje heeft en op zichzelf woont. Ze heeft haar dingetjes nu goed voor elkaar. Als er wat is, belt ze mij en weet ze dat mama haar helpt. Ze begint volgend jaar zelfs met werken en heeft zich ook ingeschreven voor therapie. Ze is uiteindelijk goed terecht gekomen. Mijn zoon hier is wederom verhuisd naar een nog mooier huisje. Zijn bedrijf doet het goed en de financiële rotzooi is opgelost. Hij heeft het super met zijn vriendin en samen hebben ze de mooiste kleinzoon ter wereld mogen verwelkomen. Ook mijn zoon is goed terecht gekomen.  

Ik ben meer dan trots op mijn kinderen

Iedereen volgt zijn eigen route. De één kan rechtdoor banjeren en de ander heeft veel extra afslagen nodig. Dat maakt helemaal niks uit. Uiteindelijk zal iedereen in de meeste gevallen op de pootjes terecht komen, Ik ben meer dan trots op mijn kinderen en op mijn kleinzoon natuurlijk. Ik wilde andere mensen meenemen in ons verhaal om mensen iets te leren en te laten zien wat er achter een voordeur kan gebeuren. 14 september is mijn derde boek uitgekomen in de trilogie: Achter mijn voordeur. Een mijlpaal die ik ook nooit had kunnen dromen. Mijn boeken zijn zowel fysiek als e-book te verkrijgen en een gedeelte van de opbrengst doneer ik aan Stichting OPP, de stichting die ik nodig had toen ik zo in de shit zat. Daarom werk ik bij de stichting als buddy en moderator op het ouderportaal. Ik begrijp de ouders die in de shit zitten, want ik liep in hun schoenen.

Wie weet tot blogs weer!

TRUUSJE

Insta: Truusjevanzanten

Dit blog is onderdeel van de blogreeks van Truusje is slachtoffer van huiselijk geweld.