Francis: “We keken de kamer rond en mijn man zei: ‘Heeft ons kind dit aangericht in 5 minuten?!’, hoe had dit kunnen gebeuren terwijl we maar even uit zicht waren?”

Vijf minuten

Dat was alles wat ik nodig had. Vijf minuten om de natte was uit de wasmachine in de droger te stoppen en een nieuwe lading in de machine te gooien. Een snelle huishoudelijke taak, niks bijzonders. Jordy zat braaf aan de keukentafel met zijn kleurpotloden, helemaal verzonken in zijn tekening. Tenminste, dat dacht ik.

Toen ik weer beneden kwam, wist ik even niet waar ik moest kijken

Mijn woonkamer, mijn keuken, mijn geordende huis… een complete chaos. Hoe kon dit in vijf minuten zijn gebeurd? De woonkamer leek op een ontplofte speelgoedwinkel. De bak met Lego, die normaal netjes in de hoek stond, was volledig omgekieperd. Overal lagen blokjes en de grote toren waar Jordy eerder aan werkte was omgevallen of moet ik zeggen omgegooid? Op de bank lagen dekens en kussens door elkaar. De koffietafel was bezaaid met uitgeknipte stukjes papier, alsof hij op het idee was gekomen om spontaan iets te knutselen. Maar de schaar lag er ook nog bij. Had hij echt geprobeerd te knippen zonder onderlegger? Hij wist dat dat in ons verboden was.

Mijn blik gleed naar de vloer en daar zag ik het volgende probleem

Een halfvolle beker melk. Of nou ja, een half omgevallen beker melk. Ik zag een witte plas richting de tafelpoten gaan. Ernaast lag een boterham met hagelslag, maar de helft van de hagelslag lag niet meer op de boterham. Kleine korreltjes zaten verspreid over de vloer en in de kiertjes van de bank. Ik wist nu al dat ik die weken later nog ergens terug zou vinden.

Ik riep mijn man van boven

Hij kwam de kamer in en schrok. “Heeft Jordy dit gedaan?”, zei hij stomverbaasd. “In die 5 minutej dat we boven waren?”. Ook hij kon het niet geloven. Haha.

In de keuken leek het alsof Jordy zelf een ‘lunch’ had willen maken

Een boterham lag op het aanrecht, volledig besmeerd met veel te dikke klodders pindakaas. Het mes lag er nog naast, met een spoor van pindakaas op het aanrechtblad. Naast de boterham stond de pot, open en met een flinke vingerafdruk erin. Blijkbaar had hij geen zin gehad om alleen het mes te gebruiken. Het hagelslagpak lag erbij, met veel plakkerige korrels die vastgekleefd zaten aan de houten plank en het aanrecht.

Ik liep verder en voelde iets onder mijn voeten plakken

Limonade. Naast de gootsteen stond een glas, half gevuld, en ernaast lag een omgevallen fles aanmaaksiroop. Gadverdamme. Plakspul. Een dun rood stroompje had zijn weg gevonden langs de keukenkastjes. Ik zag ook dat de koelkastdeur nog half open stond. Ik keek snel naar mijn man. De kaas lag nog buiten de verpakking, een paar plakken schuin op elkaar gestapeld op het aanrecht. Het leek alsof Jordy een boterham met kaas wilde maken, maar op het laatste moment toch voor pindakaas had gekozen. Wat een ellende.

Mijn blik viel op de stoelen die niet meer op hun plek stonden

Alsof er een soort hindernisbaan was gebouwd. Jordy moest hier tussendoor hebben gerend, misschien in een poging om met de hond te spelen, want ik zag ook zijn riem op de grond liggen. Onze hond, een enthousiaste labrador, stond vrolijk met een kwispelende staart tussen de chaos in, alsof hij net zo’n groot plezier had gehad in de chaos als Jordy zelf.

Toen keek ik nogmaals naar de klok

Vijf minuten. Serieus? Hoe kon hij dit in zo’n korte tijd hebben gedaan? Alsof hij een tornado was geweest die even een rondje door het huis had gemaakt en toen weer was verdwenen. En daar, midden in de chaos, zag ik iets wat me aan het lachen maakte. Een rij knuffels, keurig opgesteld op de bank, allemaal met een klein bekertje in hun schoot. Alsof hij een theekransje had georganiseerd voor zijn trouwe pluche vrienden. Alleen… in plaats van thee was het waarschijnlijk limonade geweest, want er zaten plakkerige vlekken op de stof.

Ik probeerde te bedenken waar ik moest beginnen

De vloer? De bank? De keukentafel? Jordy was nergens te bekennen (waarschijnlijk in zijn kamer?!), maar de ravage was het enige bewijs dat ik nodig had. Vijf minuten. Dat was alles wat hij nodig had om onze hele benedenverdieping in chaos te veranderen.

FRANCIS