Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees eerst de vorige delen:
Deel 1: Mijn dochter heeft opgezette klieren in haar hals
Deel 2: Stiekem lees ik het formulier wat mee gaat naar de OK, ik schrik wat hier allemaal op staat
Deel 3: Ik voel mij steenkoud na het telefoontje van de arts; dit mag niet, dit kan niet
Deel 4: Cato (12) heeft kanker en krijgt een vreselijk bericht
Deel 5: De kanker bij mijn dochter blijkt al in het gevorderd stadium te zitten
Deel 6: Iemand in de wachtkamer wenst mij sterkte, maar de ernst dringt nog niet tot mij door
Deel 7: Was er maar eerder geluisterd naar mijn moedergevoel, dan was de kanker nog niet zo ver gevorderd
Deel 8: Cato (12) heeft kanker: “Deze uitslagen zijn bepalend voor de behandeling”
Deel 9: “Ik slik mijn tranen in als de eerste chemo in het lichaam van mijn dochter druppelt”
Deel 10: Een brief aan mijn buurvrouw die een einde maakte aan haar leven
Deel 11: Cato (12) krijgt haar eerste blok chemo’s
Deel 12: Ik schrik: Cato heeft diepblauwe lippen en is kortademig
Deel 14: Cato blijkt gevaarlijk hoge leverwaarden te hebben, de chemo wordt gestaakt
Deel 15: Cato (12) haar lever werkt amper meer, maar voor een transplantatie komt ze niet in aanmerking
Deel 16: Carola: “Had mijn dochter maar ‘gewoon’ alleen kanker”
Deel 17: Carola haar dochter (12) heeft kanker: “Het moment waar we allemaal zo tegenop zagen, brak aan”
Deel 18: Cato mag met oudjaarsdag naar huis, net na middernacht maakt ze een nare val
Deel 19: Cato heeft kanker en blijkt erg verzwakt
Deel 20: Cato (12) heeft kanker: “We kregen de uitslag van een hele belangrijke scan”
Deel 21: Cato moet voor haar behandeling elke week een paar dagen worden opgenomen
Deel 22: De dame achter de ziekenhuisbalie maakt een hele vervelende opmerking
We gaan op tijd op weg naar Utrecht. De eerste MTX-kuur is niet zo goed verlopen en eindigde in een ambulanceritje en een opname. Dus we vinden het best spannend om met de tweede kuur te beginnen. Cato is ook weer bang om zo benauwd te worden. Maar goed, één kuur van dit blok heeft ze nu achter de rug en nog drie te gaan.
Na drie keer lukt het om haar PAC aan te prikken
Het aanprikken van haar PAC *(onderhuids geplaatst kastje voor bloedafname en waar medicijnen en chemo’s door gegeven kunnen worden) gaat twee keer mis en de verpleegkundig specialist wordt erbij geroepen. Zij prikt de derde keer gelukkig goed. We weten dat het soms lastig is om Cato’s PAC aan te prikken. Cato heeft een vrij klein kastje (PAC) en ze houdt momenteel best veel vocht vast door alle medicijnen en chemo’s. De verpleegkundigen vinden misprikken altijd heel vervelend en voelen zich daardoor ellendig maar Cato stelt ze gerust. “Nee hoor, helemaal niet erg, prik nog maar een keer.”
Ze is zo boos dat ze het nachtkastje een flinke trap verkoopt
Op de terugweg van de poli naar de kamer waar ze opgenomen wordt is ze woest op mij. Logisch! Ik snap het best! Op de kamer aangekomen is ze zelfs zo boos dat ze het nachtkastje een flinke trap verkoopt (Niks beschadigd hoor) Echt niks voor haar om zo te reageren maar aan de andere kant is het ook wel eens goed voor haar om flink boos te zijn. Ik ga snel even naar het toilet. De enige plek waar ik even alleen kan zijn, tot 10 kan tellen, drie keer diep kan zuchten om weer door te gaan.
De MTX-kuur loopt voorspoedig
Als ik terugkom op de kamer heeft ze alweer dikke pret met de Cliniclowns die haar in een fractie van een seconde weer vrolijk en aan het lachen krijgen. Wat een geweldige mensen. Vooral clown Stip is favoriet. Haar humeur is gelukkig weer prima en we pakken onze spulletjes uit om het een beetje gezellig te maken op de kamer voor de komende dagen. De MTX-kuur loopt voorspoedig en na drie dagen en twee nachten in het Prinses Maxima Centrum te hebben doorgebracht mogen we – omdat alle waarden goed zijn – op zaterdagavond weer naar huis. Die avond krijgen we inderdaad te horen dat de MTX spiegel goed is en mogen we vertrekken. We pakken ons boeltje weer bij elkaar en rijden weer lekker naar huis. Niks fijner om in je eigen bed te slapen.
We bellen het spoednummer van het Prinses Maxima Centrum, we moeten terugkomen
Op zondag voelt ze zich in de loop van de dag ze toch niet zo lekker en tegen de avond krijgt ze het benauwd en ziet ze wazig. Als ik haar temperatuur opneem heeft ze toch weer koorts en we bellen het spoednummer van het Prinses Maxima Centrum. Na kort overleg worden we gevraagd om toch weer terug te komen. Dus pakken we ons boeltje weer in en vertrekken binnen 24 uur naar Utrecht. Het blijft elke keer zo lastig om te schakelen. Het liefst blijven we thuis in onze eigen bubbel. Dit is toch de fijnste plek.
Dit keer is haar PAC helemaal niet aan te prikken
Ik had de tas weer klaargezet met schone spullen die we meenemen naar (spoed) controles omdat er vaak een kans is dat ze moet blijven. We weten inmiddels dat ze bij koorts sowieso de eerste drie dagen moet blijven. We stappen in de auto en zijn met anderhalf uur weer in het Prinses Maxima Centrum. Dit keer is haar PAC helemaal niet aan te prikken. Pas bij de vierde keer prikken geeft haar PAC bloed terug. Het bloed gaat naar het lab en ze wordt aan de monitor en infuus gelegd. Ook wordt er een antibiotica opgestart en een longfoto gemaakt. Het is inmiddels half 12 als Stef weer in z’n ééntje terugrijdt naar huis en wij proberen om nog een beetje te slapen.
Wordt vervolgd….
CAROLA
Insta: carola_muntel
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
