Lees eerst deel 1: Het begin van Nikki haar kanjerketting, ze heeft inmiddels 411 kralen…
Het was een spannende dag. Nikki werd misselijk wakker en moest overgeven. Wat natuurlijk ook weer betekende dat Nikki haar medicatie opnieuw moest innemen. Ze kreeg op dat moment behoorlijk wat pillen en als dit niet langer dan een half uur binnen bleef, moest ze alles opnieuw toegediend krijgen. De medicatie die ze kreeg moest ik zelf oplossen in lauw water en zo snel mogelijk door weten te spuiten via haar sonde. Soms verstopte haar sonde. Maar dit keer ging het gelukkig goed! Na een broodje voelde ze zich een klein beetje beter en wilde ze nog wat huiswerk maken. Nikki was onwijs gemotiveerd om te werken aan haar school. Omdat ze heel graag met haar vriendjes en vriendinnen naar de volgende groep wil gaan.
In de ochtend probeerde ze eerst even lekker te douchen. Terwijl Nikki haar haren waste, zei ze tegen me: ‘Ja mam, wat nou als ik al mijn haar kwijt ben. Dadelijk denken ze dat ik een jongen ben. Ik vind mezelf niet mooi zonder haren’. Dan moet je toch wel even slikken hoor. Maar zonder dat te laten blijken zei ik haar. ‘Schat, je bent de allermooiste met of zonder haren en we gaan er alles aan doen zodat jij weer hele mooie haren terug gaat krijgen!’
De kapster waar wij normaal gesproken naar toe gingen, die zou deze dag naar ons toe komen. Nikki’s haren begonnen langzaam iets uit te vallen, maar ook sneller te klitten. We besloten samen om een stukje van haar haren af te laten knippen. Nikki wilde hier alleen wel graag een herinnering van hebben. Dus het leek ons wel mooi om een vlechtje te maken en die dan te bewaren. Rond de middag kwam de kapster bij ons thuis. Zodat het in een vertrouwde omgeving kon gebeuren. Aangezien dit best een behoorlijke stap was, leek mij dit de handigste oplossing.
Voor het douchen hadden we nog even een before foto gemaakt aangezien Nikki heel veel waarde hecht aan herinneringen. Met wat tegenzin ging ze op de stoel zitten. De kapster had nog een ’cadeautje’. Het was een soort mutsje. Nikki vond dit toch best wel confronterend. En ze wist niet zo goed wat ze daarmee moest. Ze wilde het eigenlijk helemaal niet, ze wilde haar haren helemaal niet verliezen. De kapster maakte een vlechtje zodat we deze konden bewaren. En toen was het moment daar. De schaar ging in Nikki haar haren. Slik, weer z’n besefmomentje. Er was een flink stuk af. Wat een kanjer was het toch hé! Ik ben zo trots op haar, dat ze toch deze stap gezet heeft. En eerlijk waar het stond haar wel echt heel erg leuk. De complimentjes stroomden binnen. Ze wist alleen niet wat ze er mee aan moest.
Nadat de kapster vertrokken was, kwam er toch een kleine lach op haar gezicht. Ze vertelde mij dat ze het toch wel een beetje mooi vond staan. Maar je zag aan haar dat ze het zo moeilijk vond om hier aan toe te geven. Logisch natuurlijk. Ze heeft altijd gezegt dat ze op Rapunzel wilde lijken. En ook dat vertelde ze me terwijl ze in de spiegel keek. ‘Mam, ik wil wel snel mijn lange haren weer terug hoor, want ik wil op Rapunzel lijken. Maar krullen lijkt mij ook wel erg leuk.’
Al vanaf het moment dat Nikki klein was heb ik tegen haar gezegd dat het belangrijk is om van jezelf te houden. ‘Iedereen is mooi op zijn of haar eigen manier’. En van mij moest Nikki iedere keer als ze in de spiegel keek altijd even tegen zichzelf zeggen: “Ik ben een mooie meid”. En dit deed ze ook met zelfvertrouwen. Nu merkte ik dat ze daar moeite mee had. Ik vroeg haar waarom. Ze was bang dat ze nooit meer haar haren terug zou krijgen.
De dagen erna begon Nikki het steeds meer te accepteren dat haar haren korter waren. Ook vroeg ze zich af of dit alles was, wat er af zou gaan. Maar helaas kon ik haar daarbij niet gerust stellen. Dit was helaas nog maar het begin van alles. Wie weet wat er nog gaat komen?
Lees HIER het volgende deel.
KIMBERLY (klik hier voor haar Instagram)
