De eerste keer dat ik Jane naar de kinderopvang bracht, voelde het alsof ik haar achterliet in een andere wereld
Een wereld waarin ik geen controle had, waarin andere handen haar optilden, troostten, voedden. Het voelde tegennatuurlijk. Mijn lijf zei: neem haar mee, houd haar vast. Maar mijn hoofd zei: dit moet. Werken, doorgaan, het leven oppakken.
De babygroep was rustig toen ik binnenkwam
Zachte dekentjes, kleine matrasjes op de grond, een paar baby’s die met grote ogen de wereld in staarden. Twee vrouwen zaten op de grond, allebei met een baby in hun armen. Dat gaf me een beetje rust. Vrouwen, moeders, zussen, tantes – die zorgen. Dat is hoe het hoort.
“Goedemorgen Rosy,” zei een van hen
Marleen heette ze. Ze had een leuke glimlach en zachte handen. “Hoe was haar nacht?” Ik gaf een kort verslag, ondertussen mijn blik op Jane. Ze lag nog steeds in haar maxicosi, wijd open ogen, alsof ze doorhad dat er iets belangrijks ging gebeuren.
“Je mag haar wel hier neerleggen,” zei Marleen, wijzend naar een zacht speelkleed
Ik tilde Jane op en voelde haar kleine lijfje ontspannen tegen mijn borst. Mijn hart brak een beetje toen ik haar neerlegde. “Het komt goed,” zei Marleen zacht. Ik knikte en probeerde te glimlachen. Net toen ik me wilde omdraaien, hoorde ik een diepe stem achter me. “Goedemorgen!”
Mijn hart sloeg over
Ik draaide me om en zag hem. Een man. Een man in een kinderopvang. Mijn maag kromp ineen. “Dit is Lars,” zei Marleen. “Hij werkt op de peutergroep.” Ik knikte, voelde hoe mijn nek zich aanspande. Lars glimlachte breed, alsof hij gewend was aan deze ongemakkelijke eerste ontmoetingen. Hij was groot, had brede schouders, een donkere baard.
“Geen zorgen, ik kom niet hier,” lachte hij
“Ik ben alleen even iets aan het halen.” Ik lachte zenuwachtig terug. “Oh… oké.” Maar de gedachte liet me niet los. Een man in een kinderopvang. Het klopte niet. Het voelde onnatuurlijk. Vrouwen zorgen, mannen beschermen. Dat zat in ons, in onze evolutie, in ons instinct. Jane was zo klein, zo afhankelijk, zo kwetsbaar. Ik moest er niet aan denken dat een man haar zou optillen, haar fles zou geven, haar troosten. Het klopte niet. Mijn hele lijf verzette zich tegen het idee.
Ik reed naar mijn werk met een knoop in mijn buik
Dit ging verder dan Lars. Hij stond op de peutergroep, prima. Maar stel dat er een man op de babygroep kwam? Stel dat Jane straks door een man werd opgetild, vastgehouden? Ik huiverde bij de gedachte. Die avond lag ik met Jane op mijn borst op de bank. Haar kleine handje lag tegen mijn huid, warm, vertrouwelijk. Dick, mijn man, zat naast me. “Hoe was de opvang?” vroeg hij.
Ik aarzelde
“Goed, denk ik.” Hij keek op van zijn boek. “Je klinkt niet overtuigd.” Ik beet op mijn lip. “Er werkt een man.” Dick knikte langzaam. “Oké… En?” “Het voelt gewoon raar. Mannen horen niet op een babygroep.” Dick trok zijn wenkbrauwen op. “Dat is best een heftige uitspraak.” Ik haalde mijn schouders op. “Het is gewoon… niet natuurlijk.”
“Waarom niet?”
Ik zuchtte. “Vrouwen zorgen, mannen beschermen. Dat zit in onze biologie. Het is altijd zo geweest. Moeders voeden, troosten, dragen. Mannen… jagen, vechten. Een man met een baby voelt gewoon niet goed.” Dick keek me even aan en knikte toen langzaam. “Ik snap dat het voor jou zo voelt. Maar je weet ook dat er mannen zijn die geweldige vaders zijn, die prima kunnen zorgen, toch? Kijk naar mij!”
“Ja, maar dat is anders,” zei ik snel
“Een vader zorgt voor zijn eigen kind. Dit zijn vreemden. Mannen horen gewoon niet op zo’n groep.” Dick zei niks meer. Hij wist wanneer ik ergens in vastzat. Hij wist dat hij me niet zou overtuigen. De dagen erna bleef het maar in mijn hoofd spoken. Elke keer als ik Jane ophaalde en haar door vrouwenhanden werd overgedragen, voelde ik opluchting. Maar wat als dat ooit veranderde? Wat als Lars straks doorschoof? Wat als er een mannelijke stagiair kwam? Mijn maag draaide om bij de gedachte. Ik zou haar van de kinderopvang halen…
Toen ik op een ochtend Jane bracht, hoorde ik in de gang een lage stem
“Goedemorgen, kleintje!” Mijn hele lichaam verstijfde. Ik keek op en zag weer een man, geknield bij een baby op de andere babygroep. Ik kreeg bijna een beroerte. Niet hier. Niet bij Jane. “Rosy? Alles goed?” vroeg Marleen. Ik knikte snel, maar mijn hart bonkte in mijn keel. Dit voelde verkeerd. Heel erg verkeerd. De babygroepen deden regelmatig wat samen. Moest ik dit gaan aankaarten op de opvang?
ROSY
Ook zielig voor deze man, hij zal vaak dit soort vooroordelen krijgen. Ik ben het wel eens met veel andere comments: als je zo veel waarde hecht aan traditionele rolverdeling zou je het zelf ook moeten oppakken en zelf voor je kind zorgen.
Mannen horen inderdaad niet in zulke beroepen te werken. Eenn extra controle is enorm belangrijk. Welke gezonde man wil er nou met babies werken?
is het tot je doorgedrongen dat het 2025 is en dat we niet meer in grotren wonen?
dit heet beschaving
Het lijkt me duidelijk , u zegt het zelf. Vrouwen zorgen dus zeg uw baan op en zorg. Zorg voor uw kind en zorg voor uw man. Maar later ook niet klagen omdat de zorgtaken niet eerlijk verdeelt zijn. Het is een keuze.
Ik lees heel veel reacties van mensen die dit niet begrijpen, maar ik lees ook de angst en het ongemak in jouw verhaal. En ik snap je. Met je verstand weet je het allemaal, maar je gevoel zegt wat anders. En soms is dat gewoon zo. Zeker als prille mama ben je zo kwetsbaar. Kaart het aan, praat erover en als het blijft is het misschien goed om een andere manier van oppas te proberen, bijv. een gastouder. Sterkte voor jou! En neem jezelf serieus.
wat een gemene reacties hier…. wauw
maar Rosy als alles in jou lichaam schreeuwt dat het niet goed voelt, stop nog even met werken en zorg voor je kind. Het lijkt meer dat je redenen zoekt voor jou gevoel, maar het is iets eens zo oppervlakkig. Het is gewoon een oergevoel, je dochter hoort bij jou. hooguit bij een tante of oma als je eventjes weg moet. Er zijn absoluut wel mannen die kunnen zorgen, maar ze zijn zeker schaars. Dat iedereen met gemak zijn kind achterlaat bij een opvang kan ik ook een hoop over denken en zeggen. Naar mijn idee heb je geen kinderen gekregen om ze door iemand anders te laten opvoeden.
Anyway, succes met dit alles Rosy, geef jezelf de alsjeblieft de tijd, je bent net moeder geworden, dat is niet niks.
ik denk dat je heel snel hulp moet zoeken….
sterkte
Sodeju, waar kom jij vandaan.
jij bent lekker geëmancipeerd, blijf lekker thuis truttig doen.
Wie zegt dat die aardige dames te vertrouwen zijn.
Of heb vertrouwen of blijf thuis.
Maar niet iemand veroordelen omdat hij een man is.
helemaal mee eens, als we blijven trutten verandert er nooit iets.
vreselijk, hier hebben wij generatie vrouwen (jaren 60-70) zo hard voor gestreden. Emancipatie man en vrouw. En wel huilen dat vrouwen nog steeds minder betaald krijgen. Sorry conservatieve moeder. Ik zeg: stel je niet zo aan.
mee eens, ik zou me trouwens als man dieo beledigd voelen
Dan moet je als vrouw niet gaan werken. Vrouwen horen horen immers te zorgen (is wat je zelf zegt).
We kunnen het ook omdraaien, ik heb twee jongens en ik wil absoluut niet dat een vrouw hun verschoond. Dat hoort een man te doen want vrouwen hebben geen piemel, die kunnen het niet horen het niet te doen.
Bullshit dus.
Ga in gesprek, vraag waar de motivatie vandaan komt, mannen kunnen heel goed erg zorgzaam zijn.
heb je er al aan gedacht dat dit opgeleide mensen (vrouwen én mannen) zijn? Dat werken in de kinderopvang een vák is en dat zowel de vrouwen als de mannen professioneel zijn? En dat het in het buitenland volkomen normaal is dat zowel mannen als vrouwen zorgtaken hebben??
YouTube podcast dat gerelateerd is aan dit onderwerp: Child Attachment Expert: We’re Stressing Newborns & It’s Causing ADHD! Hidden Dangers Of Daycare van The Diary of a CEO
ik voel je spanning..
gewoon aankaarten… en aangeven dat je dat niet fijn vindt en precies wat je niet leuk vindt.
is het het verschonen?
aan alle andere moeders hou toch eens op met mommyshamen als zij zich zo voelt is dat gewoon zo als je niks aarsig te melden hebt zeg dan niets.
ik ben misbruikt als kind en ik moet er niet aan denken dat een man mijn kind verschoon.. sterker nog toch mijn kind in het ziekenhuis lag heb ik dit ook aangekaart dat ik niet wilde dat een mannelijke verpleger mijn dochter ging verschonen ik wilde ook geen mannelijke gyno …. hier was gewoon begrip voor… je kan niet een moeder veroordelen als ze haar angst uit… punt uit.
inderdaad Dory. met dit in het achterhoofd zou ik moeders begrijpen. ben zelf ook sclachtoffer van incest. MAAR vergeet niet dat er ook vrouwen zijn die hun kind misbruiken!!!!!!
rosy, alsjeblieft, we proberen hier een traditioneel rollenpatroon te doorbreken: vrouwen als ceo en mannen aan de kinderwagen. hier in nederland strijden we toch voor gelijkwaardigheid?
je man heeft gelijk, mannen kunnen ook zorgen.
veel succes met je tweestrijd
onze kinderen gingen incidenteel naar de opvang, en hadden het veel meer naar hun zin met een mannelijke medewerker. nu op school ook, is het juichen als ze een meester hebben.
vrouwen zorgen, mannen beschermen en jagen, in die gedachte verder bordurend.
Waarom maak je dan gebruik van de opvang als je die rolverdeling zo aanhangt?
Jouw man zou in die gedachte dan moeten zeggen, vrouw jij aanrecht ik vang konijn.
Maar dan is je eigen carrière ineens niet afhankelijk van de traditionele rolverdeling?
Ik vind sommige reacties echt vijandig.
Jammer dat dat ook zo van deze tijd is (lekker “anoniem/ online)
Als zij er geen goed gevoel bij heeft prima
Of het nou van deze tijd is of niet.
Onder welke steen heb jij gelegen? ik heb medelijden met je man en dochter. Haal je kind maar zsm van de opvang af, want jij hebt die mannen al keihard veroordeeld en gaat heel vervelend doen. Jij kan niet met de situatie omgaan dat er ook mannen op de opvang werken en je gaat het zo draaien dat jouw probleem hun probleem wordt en dat de opvang het ” probleem” moet oplossen. Ik hoop dat ze hun been stijf houden. Ik vind je ideeën compleet achterhaald en succes verder want je gaat het nog nodig hebben.
Bij ons was er een keer een mannelijke invaller. We kregen die avond te horen hoe een geweldige dag de jongens hadden gehad, eindelijk wat meer fysiek spel overdag.
Ook mannen kunnen prima zorgen en er zijn ook vrouwen die totaal niet kunnen zorgen. Kijk alsjeblieft naar de persoon, niet naar het geslacht.
hallo ik kan me voorstellen dat je het niet prettig vindt dat er op de babygroep een man werkt.
maar het is de realiteit dat mannen daar ook een kans verdienen..
niet alle mannen gaan daar werken .
niet iedere vrouw kan en wil dat werk ook niet doen.
je moet ervoor geschikt zijn.
Jane mag, als ze later een opleiding moet kiezen, dus niet bij de politie, de brandweer of het leger want “vrouwen zorgen en mannen beschermen”…
En als ze ziek wordt wil je niet dat ze in het ziekenhuis door een mannelijke arts wordt behandeld en door een mannelijke verpleegkundige wordt verzorgd want wederom “vrouwen zorgen en mannen beschermen”…
Mijn zoon is verpleegkundige en zorgzamer dan veel vrouwen.
Als je zo star vasthoudt aan deze regel krijg je het nog moeilijk denk ik.
Misschien is niet gaan werken en zelf voor Jane zorgen een oplossing. en haal meteen een rol bubbeltjes plastic; dan kun je haar inpakken.
Hahaha helemaal eens
Compleet niet van deze tijd dit artikel. Als je vindt dat vrouwen alleen maar kunnen zorgen. Stop dan met werken en ga voor je eigen kind zorgen. Zou ook weer fulltime achter het aanrecht gaan staan. Past goed bij je denk ik, als ik dit zo lees.
mijn zoon heeft op de peutergroep een man gehad. Geweldig vond hij hem. Ik was geen fan, maar dat kwam omdat hij en ik niet op 1 lijn zaten qua opvoedideeën. Dat lag niet aan zijn geslacht. Mannen kunnen net zo goed verpleegkundige zijn, verloskundige, of in de opvang werken. Ik denk dat jij de man op jullie opvang vooral als excuus gebruikt omdat je eigenlijk helemaal niet wil dat baby Jane naar de opvang gaat. Denk goed na over waar jij gelukkig van wordt en praat daar over met je man. Maar gebruik niet Lars als een excuus om Jane daar weg te halen.
Je geslacht bepaald niet of je goed je werk doet in de kinderopvang. Zat vrouwen die ook beter geen moeder hadden kunnen worden maar daar zeggen we niks van. Je ziet alleen iemand en hebt meteen je oordeel klaar? Blijf dan lekker thuis en zorg zelf voor je kind. En als ze straks naar school gaat en er staat een meester voor de klas zou ik vrijstelling aan vragen. Je kind mag leren dat zowel mannen en vrouwen kunnen zorgen.
Ik zou geen probleem hebben met een man op de opvang. Er zijn toch ook vrouwen met mannenberoepen? En ja, je hoort wel eens wat in het nieuws, maar niet alle mannen zijn zo. Wat ga je straks doen als ze op school een meester krijgt ipv een juf? Vind jou gedachte heel ouderwets qua mannen en vrouwen.
wat een vreselijk onzinnig overdreven verhaal c.q. persoon., heeft ze in haar jeugd iets meegemaakt, je zou het bijna denken. Mannen zijn heel goed in staat om voor de kinderen te zorgen, gewoon grote onzin deze redenatie.
Als die mannen niet deugen dan zou die kinderopvang geen kinderen meer hebben om te verzorgen.
Misschien moet deze vrouw hulp krijgen.
het zal nu niet heel fijn voelen als je dochter zo klein is ..
maar ja de wereld bestaat nou eenmaal uit meer dan alleen vrouwen..
en een man kan net zo goed zorgen ..
Nou, inderdaad! Bij ons op de opvang hebben we ook een jonge man werken, mijn zoon is gek op hem. Wat een kortzichtigheid!!
toch wel raar, vrouwen willen net zoveel kansen op de arbeidsmarkt als mannen, gelijkheid wat betreft salaris en doorgroeimogelijkheden, maar op de kinderopvang alleen vrouwen????? beetje vreemd.