Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Mijn kleindochter Florine is mijn grote trots
Ik ben een trotse oma. Mijn kleindochter Florine is mijn zonnestraaltje. Ze is zeven jaar en een heerlijk kind: slim, vrolijk, eigenwijs op een leuke manier en ontzettend lief. Wanneer ze me met haar stralende blauwe ogen aankijkt en “Omaaa!” roept terwijl ze op me af komt rennen, smelt mijn hart. Ik geniet van onze momenten samen. We bakken koekjes, lezen boeken en ik vertel haar over hoe de wereld was toen ik jong was. Ze lacht dan om mijn verhalen en zegt dat ik grappig ben. Ik bewonder hoe ze groeit, hoe ze leert, hoe ze de wereld om zich heen verkent. Maar één ding zit me dwars. Iets wat ik moeilijk kan accepteren: de kleding die ze draagt.
Mijn schoondochter behandelt haar als een kleine modepop
Florine is een mooi meisje met lange, blonde haren. Op doordeweekse dagen draagt ze die vaak in een simpele staart of vlecht, maar in het weekend krijgt ze een volledige styling: een mooie krul, netjes geföhnd, alsof ze een kleine modepop is. Ze straalt, dat zeker, maar ik vraag me af wat ze hier nu eigenlijk van leert.
Ik krijg er een ongemakkelijk gevoel bij op deze leeftijd
Wat me nog meer stoort, is de kledingkeuze. Mijn schoondochter – haar moeder – koopt hippe, trendy outfits voor haar. Strakke leggings, buiktruitjes, en soms zelfs van die glimmende stoffen die ik eerder bij een tiener dan bij een kind verwacht. Het zal vast mode zijn, en ik snap dat de tijden veranderen, maar ik krijg er een ongemakkelijk gevoel bij op deze leeftijd. Waarom moet een kind van zes zulke volwassen kleding dragen? Waar is de onschuldige kinderlijkheid gebleven? Ik herinner me nog hoe mijn dochter vroeger rondliep in schattige jurkjes met maillots of vrolijke broekjes met leuke prints. Kind zijn mocht nog. Maar nu? Nu zie ik kleine meisjes in tiener of zelfs volwassen outfits lopen.
Wat leert Florine hier eigenlijk van?
Ik wil geen ouderwetse oma zijn die alles van ‘vroeger’ beter vond, maar ik maak me oprecht zorgen. Wat leert Florine hier eigenlijk van? Dat het belangrijk is om er altijd perfect uit te zien? Dat het normaal is om op jonge leeftijd al bezig te zijn met modetrends en uiterlijk? Moet een kind niet gewoon een kind kunnen zijn, zonder zich bewust te zijn van hoe ze eruitziet?
Ik durf er niet echt iets van te zeggen
Ik zeg er niet veel over tegen mijn schoondochter, want ik weet dat ze haar eigen keuzes maakt. Maar die ene keer dat ik er iets over zei, werd ik raar aangekeken. “Florine vindt de kleding zelf leuk en daar gaat het om, meer niet”, zegt ze. Maar ik zie ook hoe Florine zich voor de spiegel draait en kijkt of haar croptop goed zit en haar haren mooi in model zitten. Hoe ze poseert als iemand een foto van haar maakt. Ze is zeven. Zeven jaar oud. Moet ze zich nu al bezighouden met ‘leuk’ en ‘hip’ zijn en hoe je voor de camera beweegt? In wat voor wereld groeit ze op? En wat zal dat met haar zelfbeeld en verdere ontwikkeling doen?
Ik maak me er zorgen over
Misschien is het de mode van nu? Ik zie Florine veel liever in een speels jurkje of een vrolijke tuinbroek, gewoon een echte kinderlijke outfit. Die lekker vies mag worden en bij haar leeftijd past in plaats van een uitstraling geeft die bij een puber hoort.
SARA
Ik snap u wel, een jong kind zou niet uitdagend en sexy gekleed moeten gaan, er zijn zoveel mensen met een steekje los en foto’s zijn met een telefoon zò genomen. Aan de andere kant schrijft u dat uw kleindochter ervan geniet en de kleding zelf heel mooi vindt. We willen allemaal graag dragen waar we ons fijn in voelen. Ga eens gezellig met haar naar de stad en trakteer haar op een leuk setje. U ziet dan vanzelf waar ze op af loopt en misschien valt het een beetje te sturen. Uw schoondochter heeft een andere smaak dan u, dat moet u accepteren, ik kan me niet voorstellen dat ze midden in de winter met een naveltruitje loopt, er zullen ook best wel lekkere truien en spijkerbroeken in de kast liggen
als het zo’n lieve meid wordt die voor anderen klaarstaat en onzekere vriendinnen een hart onder de riem kan steken zie ik daar geen probleem in. hoe mooi je ook bent het is het innerlijk wat telt. een mooi uiterlijk kan ook veel zelfzekerheid geven en dat is misschien onbetaalbaar. veel liefs van het lelijke eendje uit de klas!
Het zou kunnen dat uw dochter zelf veel voor de spiegel staat en uw klein dochter dat over heeft genomen of dat uw klein dochter veel naar tik tok en YouTube vlogs kijkt waar het vaak voorkomt dat kinderen zich zo kleden en gedragen. Helaas is dat normaal tegenwoordig. Zelf zou ik nooit mijn dochter zo kleden en het afkeuren als ze zich zo gedraagt. ik zelf doe dat ook niet. Ik let goed op waar ze naar kijkt op internet en blijf op hoor afstand. U kunt ernaar vragen dan weet u waar het vandaan komt. inderdaad ook met uw klein dochter gaan winkelen zoals eerder al is vermeld en dan kijken wat ze zelf uit kiest en daarover praten.
Lieve “oma”, ik ben een moeder van een meisje van 8 jaar en ben het helemaal met u eens…mode of niet, er zijn dingen die gewoon niet kunnen, vroeger niet en nooit niet. maar daar in tegen, dat zijn helaas onze “normen en waarden” en die verschillen nou eenmaal met anderen. Ik zie soms meisjes erbij lopen, met korte rokjes…en met 1 windvlaag staan ze letterlijk en figuurlijk in hun onderbroek. Ik snap u frustratie, maar ben bang als u hier iets over gaat zeggen dat u de wind van voren krijgt. Misschien kunt u als u kleindochter een xtje op bezoek is met haar gaan “winkelen” of zoekt u zelfs iets leuks voor haar uit…onder het mom van “cadeautje van oma”. Vind de opmerkingen hierboven een beetje kortzichtig en altijd bekeken van 1 kant. u bent de oma dus heeft het maar te accepteren, misschien iets Nederlands (ben zelf ook Nederlands) maar als mijn moeder of schoonmoeder mij gewoon op een respectvolle manier zouden zeggen hoe of wat. Dan was dat ok, want ik zou me niet aangevallen voelen…u bent familie en ga ervanuit dat u het zou zeggen uit liefde en niet als veroordeling. Maar dit is wat er tegenwoordig gebeurt, je kan niks meer zeggen tegen mensen. ze gaan gelijk in de aanval etc etc. Ja als het positief is dan is het allemaal ok, maar zodra het iets is wat ze niet willen horen, maar wel moeten horen gaat iedereen in de stijgers. Bah. Nogmaals, als ik het zo lees ben ik bang dat het beter is om niks te zeggen…heel erg jammer!! Ik wilde u met dit bericht laten weten dat ook iemand van een jongere generatie er zo over denkt.
Ik werk als nanny bij een gezin waar dit met de oudste dochter van 7 ook gebeurt en ik vind het ook schrijnend om te zien. Eindeloos voor de spiegel en onzekerheden over of haar outfit (vaak inderdaad vrij bloot) wel leuk genoeg is. Haar moeder is best lief en roept de hele dag hoe mooi haar dochter wel niet is, maar het is niet gezond om daar al zo erg de focus op te leggen. Ook ik voel me niet in de plaats om er iets over te zeggen en ik denk ook niet dat het zin heeft, want haar moeder (en waarschijnlijk uw schoondochter ook) bedoelt het goed en weet niet beter. Ik denk dat de enige invloed die u er zelf op heeft is vanuit u de focus te leggen op het innerlijk van uw kleindochter. Benoem hoe lief en grappig ze is of hoe goed ze de tekening heeft gemaakt. Hopelijk krijgt ze daar dan toch wat van mee en wordt de focus wat verlegd.
Het is maar waar je je druk over wil maken….. leven en laten leven, jij hebt je tijd gehad om destijds je eigen kinderen op te voeden. Blijf genieten van je kleindochter en bemoei je verder alleen maar met je eigen zaken. Dat bemoeien en zogenaamd beter willen weten kost onnodige negatieve energie voor alle partijen.
Beste oma,
Ik begrijp dat de kledingstijl van je kleindochter je ongemakkelijk maakt en dat je terugverlangt naar een tijd waarin kinderkleding anders was. Mode verandert echter, en wat voor jou misschien te volwassen lijkt, is voor haar en haar moeder gewoon hip en leuk.
Als je kleindochter blij en comfortabel is, is dat het belangrijkste. Probeer te kijken naar haar plezier en zelfvertrouwen.
Uiteindelijk is het belangrijkste niet de kleding, maar de liefde en band die je met je kleindochter hebt. Focus daarop, want dat is wat echt telt.
laat het los. Jij hebt je eigen kind op mogen voeden zoals jij wilde, nu is een ander aan de beurt.